Heide met …
Weer was het nauwelijks te doen om lekker buiten te lopen in de afgelopen week met die hitte. Ik heb me daar dan ook niet aan gewaagd. Gelukkig heb ik van een week eerder enkele heidefoto’s liggen van een mooi klein heidegebied, de Kiekenberg. Het was toen ook al droog genoeg, het poeltje dat normaal toch wel wat water bevat stond compleet droog.
Een kijkje bij de zwerfkei hoort er altijd bij, daar op de Kiekenberg
Toch viel het een beetje tegen want de volle bloei van de heide was er niet er stonden diverse dorre heidestruiken tussen. Toch was dit de plaats waar het paars van de heide het best naar voren kwam.
Er zweefden ook diverse grote libellen rond, allemaal op jacht. Als ze dan iets gevangen hebben gaan ze dat meestal zitten oppeuzelen. Maar ze bleven daarbij ver uit de buurt van het wandelpad, dus een foto zat er niet in. Wel was onderstaande heidelibel bereikbaar.
Aan het kleurenpakket en de afhangende snor te zien is dit een mevrouw Steenrode heidelibel. Deze soort is een stuk kleiner dan die rondvliegende “helikopters”, maar ook mooi, zeker met bloeiende heide op de achtergrond, dat hoort dan bij zo’n heidelibel.
‘k Kon zelfs z’n facetoog nog goed in beeld krijgen.
De vakantietijd is hier weer voorbij, vanaf volgende week gaat alles weer z’n gangetje. Hopelijk is het dan wat koeler en kan ik er weer wat meer op uit.
Hieronder plaatst wordpress waarschijnlijk weer een stamp advertenties. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daaronder kunt u desgewenst reageren op dit blog, dat hoort wel weer bij dit weblog. Het is gewoon vervelend dat wordpress het net doet lijken alsof die advertenties bij mijn weblog horen. Onderaan het blog verschijnt vaak al een popup en hier soms wel 9 advertenties, het is net allemaal een beetje teveel van het goede.
__________________________________________________________________
Bloedcicade & gefloeps
De bloedcicade, wie kent hem niet zou ik zeggen. Dat is echter relatief, zo vaak zie je hem niet. De nimf van deze soort leeft onder de grond in een schuimpakket en die krijg je dus bijna nooit te zien. Alleen het imago komt boven de grond en dan niet erg lang, dus om het te zien moet je wel net op het juiste moment daar zijn.
Bovendien, zodra ze gevaar bespeuren gaan ze er met een grote sprong vandoor en dan ben je ze meestal kwijt ergens in het struikgewas. Ze kunnen wel vliegen die bloedcicades maar dat doen ze alleen maar om een plek met beter voedsel te zoeken. Bij deze moest ik ook opschieten want hij kroop weg achter de stengel en toen ik dat probeerde te volgen ….. floeps …..weg ….
Heel anders reageerde onderstaand insect, het drukte zich plat tegen de tak. Het is een vlieg, maar ik heb geen idee welke.
Tenslotte nog als afsluiting van deze week de ogen van een goudvlieg.
Zo’n bloedcicade is snel weg bij gevaar en als je net als deze Goudvlieg “duizend” ogen hebt zal een dreiging je ook niet gauw ontgaan. Dat gebeurde dus ook, evenzo floeps … en een leeg blad beleef achter. Tijd voor mij om aan de koffie te gaan na al dat gefloeps.
Alle beetjes helpen
Het is vaak maar een wrede bedoening in de natuur. Niets wordt ontzien als het om overleven gaat. De meeste prooien worden rauw opgepeuzeld. Slechts een enkele soort verdooft zijn prooi eerst, maar dan alleen maar om te verlammen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er verdedigingsmechanismes zijn. Soms hebben insecten de kleuren van een “gevaarlijke” soort zoals de wesp. Die kan zich goed verdedigen. Er zijn dan ook een aantal soorten die minder snel worden aangevallen als ze kleuren van gevaarlijke insecten aannemen. Zo eentje is de Gewone pendelzweefvlieg, geheel in de kleuren van de wesp.
Maar ze hebben geen lange antennes zoals wespen, en ze missen ook de ingesnoerde taille die echte wespen wel hebben, het heeft dan ook geen zin om te gaan molenwieken als een zweefvlieg zich laat zien. Hoe klein ook, wel weer uitgerust met facetogen zodat ze eventuele aanvallers wel goed in de gaten kunnen houden.
De onderstaande pakt het heel anders aan, hij lijkt heel veel op een wesp, heeft zelfs een ingesnoerde taille. Maar de kleuren zijn toch net iets anders, minder zwart en meer rood. Ik ga ervan uit dat het een Gewone wespbij is, een koekoeksbij die parasiteert op andere soorten. Maar hij ziet er dermate gevaarlijk uit dat hij niet gauw zal worden aangevallen. Deze is wel wat gehavend, hij mist het onderste deel van zijn rechter middenpoot.
Een aantal jaren geleden kon ik ook al eentje fotograferen. Wat die aan het doen was weet ik niet, rekstokoefeningen of zoiets. Helemaal zeker dat dit ook een Gewone wespbij is ben ik niet, zo te zien heeft deze meer zwart op de rug.
De signaalkleuren zijn echter wel duidelijk “blijf van me af”. Dat heeft de volgende niet nodig. Hij is wel wat rood gekleurd,
het is de Rode bosmier. Ooit ben ik in mijn argeloosheid ergens op de knieën gegaan om een mooie wants te fotograferen. Midden op de snelweg van deze mieren bleek me al gauw. Binnen de kortste keren lieten ze me weten dat ik niet welkom was daar, het “jeukte” overal. Deze bosmier heeft allemaal bladluizen gevonden. Daarvoor geldt hetzelfde. Door hun groene en soms bruine kleur hopen ze niet op te vallen op de bladeren en stengels. Maar zoals altijd en overal, het kan ook wel eens mis gaan. Echter, als een vermomming kan helpen om te overleven dan kun je toch zeggen dat alle kleine beetjes helpen.
__________________________________________
Hieronder staan waarschijnlijk weer een grote hoeveelheid advertenties die niet door mij zijn geplaatst en waarvan de inhoud buiten mijn verantwoordelijkheid ligt. Daaronder kunt u reageren op deze pagina.
GEERT SINES 
Recente reacties