Heide met …
Weer was het nauwelijks te doen om lekker buiten te lopen in de afgelopen week met die hitte. Ik heb me daar dan ook niet aan gewaagd. Gelukkig heb ik van een week eerder enkele heidefoto’s liggen van een mooi klein heidegebied, de Kiekenberg. Het was toen ook al droog genoeg, het poeltje dat normaal toch wel wat water bevat stond compleet droog.
Een kijkje bij de zwerfkei hoort er altijd bij, daar op de Kiekenberg
Toch viel het een beetje tegen want de volle bloei van de heide was er niet er stonden diverse dorre heidestruiken tussen. Toch was dit de plaats waar het paars van de heide het best naar voren kwam.
Er zweefden ook diverse grote libellen rond, allemaal op jacht. Als ze dan iets gevangen hebben gaan ze dat meestal zitten oppeuzelen. Maar ze bleven daarbij ver uit de buurt van het wandelpad, dus een foto zat er niet in. Wel was onderstaande heidelibel bereikbaar.
Aan het kleurenpakket en de afhangende snor te zien is dit een mevrouw Steenrode heidelibel. Deze soort is een stuk kleiner dan die rondvliegende “helikopters”, maar ook mooi, zeker met bloeiende heide op de achtergrond, dat hoort dan bij zo’n heidelibel.
‘k Kon zelfs z’n facetoog nog goed in beeld krijgen.
De vakantietijd is hier weer voorbij, vanaf volgende week gaat alles weer z’n gangetje. Hopelijk is het dan wat koeler en kan ik er weer wat meer op uit.
Hieronder plaatst wordpress waarschijnlijk weer een stamp advertenties. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daaronder kunt u desgewenst reageren op dit blog, dat hoort wel weer bij dit weblog. Het is gewoon vervelend dat wordpress het net doet lijken alsof die advertenties bij mijn weblog horen. Onderaan het blog verschijnt vaak al een popup en hier soms wel 9 advertenties, het is net allemaal een beetje teveel van het goede.
__________________________________________________________________
Heidehupje
Eigenlijk had ik twee weken eerder moeten zijn om paars bloeiende struikheide vast te leggen. Maar de hittegolf weerhield me daarvan. Deze keer zou ik een inhaalslag maken, dacht ik. Onderweg naar de Kiekenberg scheen af en toe de zon en zo nu en dan was het bewolkt. Aangekomen op mijn bestemming bleek dat de bloeiende heide inderdaad zijn beste tijd reeds had gehad. Veel paars was al veranderd in bruin. Maar het weerhield me er niet van toch maar een kijkje te nemen.
Kiekenberg
Er bloeiden nog genoeg heidestruiken om nog een beeld van de paarse heide te krijgen.
bloeiende struikheide
Zo af en toe dook er een vlinder op. Maar fotograferen zat er niet in behalve een enkele Kleine vuurvlinder. Terwijl ik deze foto maakte klonk niet te ver weg een donderslag. Reden om maar wat in de buurt van de auto te blijven.
Kleine vuurvlinder
Voor m’n voeten sprongen regelmatig sprinkhanen omhoog. De meesten verdwenen in de struikheide zonder ze terug te kunnen vinden. Een enkele bleef in zicht. Niet de meest ideale plaatsen voor een foto gelet op de rommelige achtergronden. Aan namen waag ik me maar niet, er zijn teveel verschillende soorten die allemaal een beetje op elkaar lijken. Deze heb ik maar bruine sprinkhaan genoemd.
bruine sprinkhaan
De volgende ook, hoewel hij duidelijk anders is met een rood uiteinde aan het achterlijf. Deze hing in de uitgebloeide heide.
bruine sprinkhaan
Verstopt achter de bomen werd de lucht echter steeds donkerder. De wind begon aan te trekken.
wolken boven de Kiekenberg
Toen het bij de volgende donderslag net klonk alsof de hemel krakend openscheurde vond ik het genoeg. Maar gauw terug naar de auto. Net op tijd, ik heb het droog gehouden. Normaal zou ik misschien anderhalf uur over die heide dwalen, nu was het klaar binnen een kwartier. Het werd slecht een kort hupje op de heide. Dat paste wel een beetje bij die sprinkhanen.
libellen op een paarse heide
Zoals ik gisteren al schreef, op de Kiekenberg was behalve de paarse struikheide nog meer te zien. Het “tilde er op” van de libellen. Grote Keizerlibellen, mooi blauw gekleurd, vlogen me om de oren, maar ze hadden geen tijd om ook maar even te poseren. Dat wilde zo af en toe een heidelibel wel.
Steenrode heidelibel
De soort die ik kon vastleggen was alleen maar de Steenrode heidelibel: geen lange donkere streep langs het achterlijf, zwarte poten met gele strepen en een afhangende snor. Die snor is op de onderstaande foto goed zichtbaar.
Steenrode heidelibel
Er vlogen ook een aantal vlinders rond, eentje sprong eruit, het Landkaartje met een zomerjas aan. Deze liet heel mooi zien waarom hij zijn Nederlandse naam heeft gekregen. Op de onderkant van de vleugels bij deze soort zie je bijna een verkavelingspatroon terug. In het voorjaar is de bovenkant van hun vleugels hoofdzakelijk oranje gekleurd, in de zomer is dat zwart. Deze had duidelijk geen zin de bovenkant van z’n vleugels ook nog eens te laten zien.
Landkaartje (zomer)
Daarom heb ik nog maar een archieffoto bijgevoegd zodat wel duidelijk is hoe deze er nu aan de bovenkant uitziet.
Landkaartje (zomer)
Terug naar de Steenrode heidelibellen, eentje liet zich goed van voren fotograferen,
Steenrode heidelibel
en ik kon deze eens diep in de facetogen kijken.
Steenrode heidelibel (detail facetogen)
Er was nog meer, daar op de Kiekenberg, daarop kom ik nog wel eens terug. Maar heidelibellen op paarse struikheide, dat was toch de hoofdmoot deze keer.
GEERT SINES 
Recente reacties