Kiekenberg
Het is augustus, de struikheide bloeit. Helaas is veel heide bij mij in de buurt aan het vergrassen. Er zijn een paar uitzonderingen. Omdat ik niet te ver wilde lopen heb ik gekozen voor de Kiekenberg onder Oudehorne om van het paarse veld te kunnen genieten. Als je bij de Kiekenberg uitstapt sta je direct naast de heide. Wat bij de ingang direct al opvalt zijn de attributen die voor kinderen zijn aangebracht.
De Kiekenberg
Op dit deel van de Kiekenberg staat een soort van monument met daarop een plaquette met een gedicht van Geart Jabiks.
bloeiende heide op de Kiekenberg
Zoals te zien valt is de heide hier nog niet overwoekerd door het gras.
zwerfkeien op de Kiekenberg
bloeiende heide op de Kiekenberg
Een markant punt is die dode boom.
bloeiende heide op de Kiekenberg
Met ook een smal paadje door de heide. Het waarschuwingsbord staat daar mijns inziens voor de kinderen. Niet zomaar de heide in lopen.
bloeiende heide op de Kiekenberg
De zon scheen, de heide bloeide, de wandeling was kort maar krachtig, wat wil een herstellend fotograaf nog meer ?
Begin bloei
Augustus nadert snel, vanouds de maand waarin de struikheide in bloei trekt. Met als gevolg prachtige gekleurde landschappen. Ik ben maar eens bij een klein heidegebied gaan kijken hoever te was. De Kiekenberg onder Oudehorne / Nijehorne bij de zwerfsteen.
Kiekenberg
Inderdaad, de heide stond in bloei. Maar zoals zo vaak, het dreigde overwoekerd te worden door grassen. Toch levert het wel een frisse kleur op.
Kiekenberg
Ik had hem eerst niet gezien, maar niet zo heel ver bij me vandaan, aan de rand van het bos, liep een Reebok te grazen. Het is momenteel uitkijken met die Reeën want ze zitten in de bronstijd. Als er eentje de weg oversteekt dan volgt er grif een tweede. Als ze op liefdespad zijn zijn ze minder voorzichtig en kunnen je zo voor de auto lopen.
Ree op de Kiekenberg
De Kiekenberg heeft z’n eigen (kindvriendelijke) wandelroutes.
Kiekenberg
Ach, ik was toch in de buurt en ben ook nog bij de Tjonger alias Kuinder gaan kijken. Het was heerlijk om aan de waterkant even bij te komen van de warmte. Hoewel er een aantal roodoogjuffers vlogen is het me niet gelukt er eentje voor de camera te krijgen.
Tjonger / Kuinder
’t Maakt niet uit, ook daar zonder is de natuur mooi genoeg om te laten zien.
Zwerfstenen
Als je via de Hallingenweg onder Mûnein (Moleneind) in Tytsjerkteradiel rijdt kom je op een bepaald moment langs een parkeerplaatsje waar misschien vier auto’s kunnen staan. Bij de weg staat een bordje “Geologisch monument”. Let je even niet op of heb je de aandacht alleen maar bij de bocht in de weg dan loop je de kans een bijzonder monument te missen. Een monument dat verder wat verstopt ligt achter een bosje. Een klein stukje door dat bosje lopen brengt je bij een vijver met daarin veel keien. Dat is wat het op het eerste gezicht lijkt.
geologisch monument Mûnein
Bekijk je het vanaf een hoger standpunt dan zie je dat er wel een soort van structuur in het geheel zit. Aan de overkant van de vijver ligt een dikke zwerfkei.
geologisch monument Mûnein
Op die zwerfkei vindt je een informatiepaneel. Dan wordt duidelijk dat het eiland in het midden van de vijver zo ongeveer de vorm van Noorwegen, Zweden en Finland heeft.
geologisch monument Mûnein
Dat eiland is opgebouwd van zwerfkeien. De bedenker, Jan Faber, heeft jarenlang zwerfstenen verzameld. Die stenen hebben hun herkomst in Scandinavië en zijn hier met het ijs naar toe geschoven. Wat Faber heeft gedaan is die stenen op het eiland zo ongeveer op de streek van herkomst neer te leggen.
geologisch monument Mûnein
Wat mij dan opvalt is dat vooral de “dikkerds” uit Noorwegen zijn komen aanschuiven.
geologisch monument Mûnein
Ik had er rustig weer bij, het water lag er strak en spiegelend bij.
geologisch monument Mûnein
Normaal heb ik niet zoveel met zwerfstenen, maar dit is toch wel een bijzonder monument.
GEERT SINES 
Recente reacties