Inhaalslag
Voor mij was het niet zo’n “denderende” week, ernstige verkoudheidsverschijnselen hielden me binnen, de kachel was m’n vriend. Veel verder dan het vastleggen van een gloedvolle zonsondergang van achter het raam ben ik daarom ook niet gekomen.
Zonsondergang
Geen nood, ik heb nog een inhaalslag te gaan. In de loop van een jaar komen lang niet alle onderwerpen die ik heb gefotografeerd op dit weblog aan bod, er blijft wel het een en ander liggen. Vandaag heb ik meer eens een paar wantsen boven water getild. Algemeen voorkomend, de beide onderstaande soorten, dat wel. De eerste is een Groene schildwants (Palomena prasina). Z’n naam is veranderd, eerder was dat Groene stinkwants. Naamsverandering of niet, hij blijft toch wel gewoon stinken.
Groene schildwants
Ik verbaas me er elke keer weer over hoeveel putjes er in zo’n relatief klein schild kunnen zitten.
Groene schildwants
De tweede soort is de Zuringrandwants (Coreus marginatus). Je kunt deze soort onder meerdere namen terugvinden. Zowel als Zuringrandwants, als Zuringwants maar ook als Lederwants. Het is bij deze soort altijd even goed opletten. Er is nog een bijna identiek gelijkende soort, de Snuitkeverschildwants. Bij de laatste soort zijn de uiteinden van de antennes roodgeel, maar bij de Zuringrandwants zoals hier zijn die uiteinden zwart. Er zijn nog wel meer kleine verschillen zoals de “dikte” van de “schoudervulling” maar die uiteinden maken het gemakkelijker in de herkenning.
Zuringrandwants
Hoewel deze foto’s in de zomer gemaakt zijn waren deze twee ook al weer bezig met de volgende generatie.
Zuringrandwants paring
Maar of het gelukt is, dat is gelet de situatie op de foto nog wel even de vraag. Hoe dan ook, een volgend jaar zullen er ook weer Zuringrandwantsen zijn, het is zoals geschreven een algemene soort.
Kleine verschillen
Zo langzamerhand vertrekken er steeds meer “beessies” naar het struweel en naar de lage begroeiing. Alleen op een echt warme dag willen ze zich nog wel eens laten zien. Wie je tot ver in de herfst wel gewoon kunt zien rondkruipen zijn de wantsen. Vandaag twee verschillende soorten hoewel op het eerste gezicht de verschillen maar klein zijn. Hieronder als eerste de Zuringwants. Dit is een planteneter, een plantenzuiger. De langlijf die met een rotvaart aan de andere kant van de stengel naar beneden kroop had dan ook niet veel te vrezen. Toch maakte hij zich gauw uit de voeten. Want niet alle bruine wantsen zijn te vertrouwen.
Zuringwants
Bij de Zuringwants kun je zien dat de uiteinden van z’n antennes donker zijn. Op de foto hieronder zijn ook nog de haakjes aan de onderkant van z’n poten zichtbaar. De ogen van deze wants zijn bruin.
Zuringwants (detail)
Ook bruin is de Snuitkeverwants. Het verschil met de Zuringwants is iets meer geel aan de randen van zijn schild en verder de rodere ogen en vooral ook de gele uiteinden van de antennes.
Snuitkeverwants met prooi
Bovendien is de Snuitkeverwants een echt roofdier, hij is voortdurend op jacht naar insecten. Hierboven heeft hij een bladhaantje te pakken. Met z’n lange snuit zuigt hij die prooi helemaal leeg. Op het eerste gezicht zijn het dus kleine verschillen maar qua leefwijze is er een wereld van verschil.
In de gordijnen
In het kader van “kom ik niet bij hen dan komen ze wel bij mij” hing onderstaande in de gordijnen. Nee …….., geen kat, maar geheel onverwacht een Zuringwants. Waar die de winter heeft doorgebracht? Misschien in mijn garage en toen het warmer werd wilde de wants naar buiten. Ik heb hem niet eerder laten gaan dan nadat ik eerst maar eens een paar foto’s had gemaakt.
Zuringwants in de gordijnen
Helemaal of een detail.
Zuringwants (detail)
Lang heeft de fotosessie niet geduurd, al gauw stond hij buiten met zijn blote voeten op de koude tegels.
Zuringwants
Waar de Zuringwants naar buiten wilde waren er een heel stel anderen die naar binnen wilden. Een raam vol. Ik heb er maar eentje uitgepikt voor de foto.
vlieg onbekend
Een naam kan ik zo gauw niet bedenken. Ik heb ze voor de zekerheid maar niet binnen gelaten.
GEERT SINES 
Recente reacties