Kerstwintertje
Tja…., toen werd het toch nog een wintertje in de afgelopen week met een paar stevige nachtvorsten. De eerste schaatsers lieten zich al weer filmen. Reden om eens naar de Hooidammen te rijden. Daar wordt meestal ook heel vroeg al geschaatst. Dit jaar zal dat hoe dan ook niet gaan lukken. De polder die daar ’s winters meestal onder water loopt stond nog helemaal droog. Ja …, er loopt wel een dichtgevroren sloot doorheen maar dat is dan ook alles. Schaatsen op een ondergelopen polder zal momenteel niet lukken daar.
In een berijpt weiland liep zowaar nog, of alweer, een Kievit rond. De vogel lijkt een beetje sneu te kijken …., zo van ”wat doe ik hier”. ’t Zal wel eentje uit het noorden van Europa zijn, waarschijnlijk op doortocht en geland om even bij te snacken.
Zeer onopvallend liepen er twee ”bollen” in het veld. Twee vrouwen Fazant. Man Fazant zal ook wel ergens geweest zijn, maar hij liet zich niet zien.
De vrouwen hebben een dermate goede schutkleur dat je ze soms nauwelijks kunt onderscheiden tegen de achtergrond. De bovenstaande liep het dichtst bij mij, maar viel pas op nadat ik eerst de onderstaande had gezien. Door de rijp was deze beter zichtbaar vanaf de weg. Beiden waren ”opgeblazen” tot ronde bollen om zich te beschermen tegen de kou.
Ik eindigde de veldrit met een blik op de ondergaande zon over een berijpt weiland.
Rest mij nog u fijne kerstdagen te wensen:
en dat alles deze week in een kerstwintertje.
Zachtjes gaan de ……
Vandaag aandacht voor de kleintjes onder ons. Niet erg gebruikelijke bezoekers voor een natuurblog, maar ik weet dat ze af en toe meekijken. Eerst een blik op de maan die door de boom schijnt.
Dan een blik op de hulppaarden, die van ”trippel, trappel, trippel, trap”.
nu in alle rust weer genietend van de zonsondergang,
samen met de enige echte schimmel. Met z’n allen zijn ze weer klaar voor een jaar en kunnen ze in rust gaan.
Morgen kadootjes uitpakken denkelijk.
De mijne heb ik al gehad, hij stond vlak voor m’n huis. Alleen om naar te kijken uiteraard.
Aflopend
Het einde van het jaar nadert, het is vroeg donker en laat weer licht, de donkerste dagen van het jaar. De afgelopen dagen behaalden we hier net niet of net wel het vriespunt, koud is het wel. Dat betekent dat we zo langzamerhand afscheid moeten nemen van een aantal natuurfenomenen. De meeste paddestoelen kunnen niet goed tegen vorst en hun verschijning is dan ook een aflopende zaak.
Sommige komen al helemaal niet meer tot volledige uitgroei, zoals onderstaande, die eigenlijk alleen maar een zielig hoedje heeft kunnen produceren. Ja, het is aflopend met deze jongens.
In deze periode van het jaar dreigt er gevaar voor sommige soorten wild, zeker voor de Haas, hier en daar lopen de buksen weer buiten.
Ze kunnen zich goed verstoppen door plat op de grond te gaan liggen, maar zodra ze toch op de vlucht slaan zijn ze kwetsbaar. Voor hen is het afwachten hoe het afloopt dit jaar.
Ten slot nog een oudere foto van een zonsondergang,
eigenlijk meer zoiets als de wens is de vader van de gedachte, want een beetje kleur kunnen we op dit moment wel gebruiken. Leuk is het momenteel niet met al die beperkingen maar hopelijk zal dat ook wel weer eens aflopen.
GEERT SINES 
Recente reacties