Minder of juist meer
Ze zijn er nog, onze oude vertrouwde zevenstippelaars, maar het lijkt wel alsof er steeds minder zijn. Vroeger waren ze overal, in mijn herinnering tenminste, maar nu moet ik soms af en toe behoorlijk zoeken.
Zevenstippelig lieveheersbeestje
Wie je wel veel meer ziet is het Veelkleurig Aziatische Lieveheersbeestje. Op het eerste gezicht lijken ze redelijk gelijk getekend te zijn, behalve het aantal stippen. Maar schijn bedriegt, er zijn van deze soort ook exemplaren met veel minder stippen en trouwens ook in heel andere kleuren. Als ik me concentreer op dit kleurtype dat is het grote verschil de hoeveelheid wit op de “wangen” en dan speciaal gelet op de onderrand van dat halsschild. Bij de zevenstippelaar is slechts ongeveer de helft van die “wang” wit gekleurd. Bij de aziaat is de gehele onderrand wit. Bovendien lijkt het ook wel alsof de aziaat een W of M, maar net van welke kant je hem bekijkt, op z’n halsschild heeft staan. Ook heeft de aziaat een deuk achter in z’n rugschild, maar die deuk kun je niet altijd even goed zien.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Het Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje is geïmporteerd om bladluis en dergelijke te bestrijden, ik heb er duizenden in kassen zien rondlopen. Maar ze willen af en toe ook wel eens naar een ander restaurant en dus zijn ze vanuit die kassen de wijde wereld in getrokken. Hier in Nederland zijn ze dan ook zo langzamerhand onze inheemse soorten aan het verdringen, ook al omdat deze soort net wat assertiever is. Als je een rood lhb-tje ziet rondkruipen tegenwoordig dan is de kans dat het een aziaat blijkt te zijn erg groot.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
En er komen steeds meer, daarvoor doen ze goed hun best.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Bij dit stel, zeker de achterste, kun je de deuk in z’n rugschild ook nog eens redelijk goed zien. Bovendien heeft hij veel minder stippen dan het vrouwtje wat hem al bijna op de zevenstippelaar doet lijken. Behalve die compleet witte wangrand en de M (of W) dus. Omdat er zoveel kleurvariëteiten van deze soort zijn krijgen ze zo langzamerhand een eigen naam. Deze rode noemen we de Harmonia axyridis succinea.
Nog wat restjes
‘k Heb weer eens een wandeling door het Wijnjeterper schar gemaakt, of zoek naar de herfst. Dat viel enigszins tegen, de echte herfstkleuren zijn er nog niet. Ook niet bij de pingoruïne, waar het wateroppervlak er mooi strak bij lag, maar ook nog veel groen zichtbaar was.
pingoruïne Wijnjeterper Schar
Het onderstaande Bont zandoogje liet wel zien dat het zo ongeveer herfst is, de vlinder was behoorlijk afgevlogen en miste een behoorlijk deel van een achtervleugel. Lang zal deze het niet meer maken, denk ik.
Bont zandoogje
Het Robertskruid bloeit altijd in deze tijd van het jaar, in de herfst, in It Skar zo ongeveer op de meest schaduwrijke plaats. Daar in dat donkere bosdeel stonden ze uitgebreid te stralen en dat doet je ook niet direct aan herfst denken.
Robertskruid
Wel de onderstaande Grote stinkzwam, maar het was slechts één van de weinige soorten die er te vinden waren.
Grote stinkzwam
Een Langpootmug had een bes van een Vuilboom opgezocht, dan viel hij zelf denkelijk minder op.
Langpootmug
En er was nog een Zevenstippelig lieveheersbeestje actief. Maar zo langzamerhand hoeft de macrolens niet meer mee tijdens de wandelingen.
Zevenstippelig Lieveheersbeestje
Want de herfst zal binnenkort wel volop “uitbreken”. Nu waren het nog wat restjes van de late zomer die overbleven.
Veelkleurig
Het gaat maar door met die “beessies” in m’n tuin. Vandaag is november begonnen maar het leek wel een beetje voorjaar. Met de temperatuur van vandaag willen ze nog wel tevoorschijn komen, die kleine kruipers (vliegers).
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Hierboven en hieronder een Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje. Ze zijn meestal wel te herkennen aan een deuk op het achterlijf in hun dekschilden. Bovendien is de onderrand van hun nekschild bijna wit altijd over de volle lengte.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Veelkleurig, dat zijn ze. Hieronder ook een Veelkleurige aziaat. Compleet anders gekleurd, maar wel met die volledig witte onderrand van het nekschild.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Ook het stel hieronder bestaat uit deze aziaten. Ze doen er alles aan om zich te vermenigvuldigen. Wel weer twee verschillende kleuren.
Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Ze zijn ooit ter biologische bestrijding in Europa geïntroduceerd, maar zijn ontsnapt uit de kassen en hier voor zichzelf begonnen. Het is slechts een paar jaar geleden dat er nog een speciale website was waar je waarnemingen van deze soort kon melden. Daarmee wilde men volgen hoe en of deze lhb-tjes zich hier verspreidden. Die website is niet meer nodig, intussen zijn ze overal te vinden. Het probleem met deze soort is dat ze de inheemse lhb-tjes aan het verdringen zijn.
Zevenstippelig Lieveheersbeestje
Hierboven en -onder een “good old ” Zevenstippelig Lieveheersbeestje. Natuurlijk, ze hebben zeven stippen, maar ook het wit op de onderrand van het nekschild stopt halverwege.
Zevenstippelig Lieveheersbeestje
Lhb-tjes, ze zoeken zo langzamerhand beschutte plekken op om te overwinteren. Vandaag was dat echter nog niet nodig.
GEERT SINES 
Recente reacties