Novemberblik in de weilanden
Tussen alle zwamrondjes door ben ik in de afgelopen weken nog wel een keer de weilanden ingetrokken, op zoek naar wintergasten. Dat was in de tweede week van november. Het werd echter een rondje met onverwachte gasten. Er was nog een grote groep wulpen in een weiland aan het foerageren. Zeker twintig stuks. Die verwacht je niet meer in november. Ze zullen zeker op doorreis zijn geweest. Toch wel apart, een stel Wulpen in november.
Wulp
Maar mooi als altijd, dat wel.
Wulp
Nog meer verbaasd was ik toen ik een Graspieper zag. Die zou al lang weg moeten zijn. Maar deze stond nog vrolijk op de uitkijk. Weer iets bijzonders.
Graspieper
Minder bijzonder is dat er nog jongvee buiten liep. Ze waren in het gezelschap van een grote groep Spreeuwen. Hoewel de Spreeuw hier het hele jaar door aanwezig is zijn dit toch trekkers uit het noorden, die soms met grote groepen, vooral in deze tijd van het jaar, de weilanden kunnen bevolken. Op de foto kon ik lang niet alle spreeuwen kwijt, ze waren overal rondom me heen.
jongveen met Spreeuwen
En hoewel de Buizerd hier ook het hele jaar door aanwezig is, zijn er ’s winters toch meer als ze vanuit het koude noorden afzakken naar warmere oorden. Misschien was de onderstaande daar ook eentje van. We konden het zoals bijna altijd niet eens worden over het maken van een foto waarbij de vogel op een paal staat. Dus dan maar als hij wegvliegt.
opvliegende Buizerd
Het was de tweede week van november, een beetje vreemd was het wel dat er nog wulpen waren en zeker die Graspieper. Een beetje van alles wat, nog zomergasten en ook wintergasten. Die mix verwacht ik in oktober, maar het kan dus ook nog in november.
Large en small
Het kan verkeren, twee totaal verschillende vogels voor de camera binnen tien minuten tijd, een grote en een kleine. Als eerste de grote, een Wulp, een soort die je hier niet zo vaak ziet. Groot qua omvang voor een weidevogel en zeker met een grote snavel. Hij zat eerst veel dichterbij maar liet zich zo snel niet fotograferen. Maar gelukkig hij landde verderop op een zodanige afstand dat ik er nog een redelijke foto van kon maken.
Wulp
Waar hij nog wel even een selfie-houding aannam.
Wulp
De tweede was een Geelgors, die ik ook niet zo vaak zie, omdat deze vogels vaak hoog in de boom zitten en als ze dan hun zang niet laten horen kun je ze gauw missen. Dat geluid is een aantal malen een snel tsju,tsju,tsju,tsju gevolgd door een lange en hoge iiiiieeee.
Geelgors
Een heel verschil met de vorige, ongeveer de grootte van een mus en een korte stevige snavel.
Geelgors
Vooruit maar, ook even in de selfie-houding. Het waren weer tien bijzondere minuten. Mooi om deze jongens weer eens te zien.
Ook gearriveerd
Het is half maart en zo langzamerhand raken de weilanden steeds meer gevuld met vogelsoorten die terugkomen uit hun winterverblijf. Ook gearriveerd is de Wulp.
Wulp
Het is niet zo dat het hier nu volloopt met Wulpen, je moet ze nog wel zoeken. Maar als ze er zijn zie je die lange kromme snavel al van ver. In een weiland liepen er twee, waarschijnlijk een paartje. Normaal kun je de geslachten van deze soort nauwelijks onderscheiden. Dit zal echter wel een vrouwtje zijn, ze droeg zo te zien een onderbroek met kant.
Wulp
Een stuk kleiner, maar wel beter te duiden als man of vrouw was onderstaande “nieuweling”, ook vers gearriveerd.
Roodborsttapuit (v)
Het is een vrouwtje Roodborsttapuit. Het mannetje heeft in het voorjaar zijn beste pak aan met zwart en oranje. Dat mannetje heb ik ook gezien maar hij liet zich niet fotograferen. De lente en zomer zijn nog lang, dus hopelijk lukt dat ook nog wel. Het is nu nog wachten op de Grutto en Tureluur, dat zal ook niet lang meer duren.
GEERT SINES 
Recente reacties