Wintertaling
Hij stond er zo mooi, deze woerd Wintertaling in blauw- en goudgekleurd water en ik had plannen met hem. Want elf jaar geleden kon ik op dezelfde plaats een soortgenoot heel goed benaderen. Voorzichtig ……., voorzichtig …….., ik wilde hem fotografisch volledig in goudgekleurd water laten staan. Maar deze keer ging het mis, deze was niet van mijn nabijheid gediend.
Wintertaling (m)
De Wintertaling, een prachtig gekleurd eendje, zeker de woerd, dat je niet zo vaak ziet hier in de “binnenlanden”.
Wintertaling (m)
Om deze soort toch goed te laten zien bleef me niets anders over dan in het archief te duiken en die foto’s uit 2006 nog eens te gebruiken.
Wintertaling (m)
De foto’s zijn gemaakt ergens aan de weg van Earnewâld naar Garyp. Soms verandert er niet veel in elf jaar.
Eendenparade
Het is al weer een poosje geleden dat het op een zaterdag koud en grijs was. Dat zijn van die dagen dat je in het veld weinig leven zult aantreffen. Daarom besloot ik voor de verandering maar eens naar een kijkhut in de Jan Durkspolder te gaan. Die bezoeken duren meestal maar kort, ik voel me gauw opgesloten in zo’n kijkhok. Verder kun je nergens naar toe dus je bent afhankelijk van wie of wat zich op dat moment laat zien. Soms is er niets te zien, soms heb je geluk. Deze keer kreeg ik een eendenparade voorgeschoteld.
Twee Slobeenden, beiden woerd, mooie eenden met natuurlijke toeter.
Slobeend (m)
Nog twee Slobeenden, woerd en vrouwtje. Het vrouwtje is minder kleurrijk maar ze beiden kun je ze altijd herkennen aan hun grote snavel.
Slobeend (m+v)
Een echtpaar Krakeend.
Krakeend (m+v)
Nog een echtpaar, nu van Bergeenden. De woerd is die met de dikke knobbel op z’n voorhoofd.
Bergeend (m+v)
Vier woerden, drie keer een Wintertaling en een Krakeend met op de achtergrond vrouw Krak.
Wintertaling (m) en Krakeend (m)
Behalve de Wilde eend had ik daarmee de belangrijkste aanwezige soorten wel gehad.
Grauwe ganzen
Ter afsluiting kwamen nog een paar Grauwe ganzen vlak voor de kijkhut langs vliegen, al hijgend en gakkend. Ach…., het is een leuke afleiding, zo’n kijkhut. Toch ben ik liever in het vrije veld.
Wintertaling
Na een onmogelijke week, nergens tijd voor, kon ik vandaag weer tot rust komen. De zon scheen, het was voor november lekker warm, er kon gewandeld worden. Daar was ik echt aan toe. Op een plaats waar ik wel vaker kom waren veel Smienten aanwezig. Dan is het altijd opletten of er ook andere soorten tussen zitten. Dat was ook nu weer het geval. Ik kon zo ongeveer zes Wintertalingen tellen. Er zullen vast meer zijn geweest, verscholen in de bermbegroeiing. Dan is het wachten of ze ook wat dichterbij willen komen. Zo af en toe kwam er eentje, nog wel op respectabele afstand, voorlangs zwemmen.
Wintertaling (m)
Het is een mooi gekleurd eendje, die Wintertaling, hierboven de woerd. Het vrouwtje is minder opvallend gekleurd, zie hieronder. De juvenielen (eerstejaars) zien er bijna net zo uit als het vrouwtje, echter het witte vlak bij de staart loopt niet door onder die staart.
Wintertaling (v)
Ze broeden in Noord- en Oost-Europa, maar komen ’s winters naar West-Europa. In moerassige gebieden zijn ze overigens het hele jaar door aanwezig in Nederland. Je zou het zo niet zeggen, maar de woerden zien er in de zomer bijna net zo uit als de vrouwtjes. Meneer had nu dus weer zijn winterpak aan.
Wintertaling (m + v)
Benaderen van deze eendensoort moet je heel voorzichtig doen, ze zijn enorm schichtig. Heel even liet ik iets teveel van mezelf zien en floeps ………., daar ging meneer.
Wintertaling (m)
Daarbij liet hij nog wel net die groene band zien die aan de zijkant in z’n verenpakket zit.
GEERT SINES 
Recente reacties