Greta de Oeversnip
Het weer leek in de afgelopen week mooi genoeg om weidevogels in de Mieden te mogen verwachten. En ja hoor …., de Koning van de Weidevogels was daar ook aanwezig. Mooi dat ze weer terug zijn en mooi om te zien. Een beetje inherent aan het gebied is dat de vogels bijna alleen maar tegen een rommelige achtergrond kunnen worden gefotografeerd.
Terwijl ik bezig was reed er een auto met een buitenlands kenteken voorbij, zeer waarschijnlijk Duits, maar ik concentreerde me toch meer op de vogels.
Later zat ik te denken: als Nederlander zag ik een Grutto, als Fries een Skries, de Engelsen noemen hem Blacktailed-Godwit of gewoon Godwit, maar wat zou een Duitser voor soort vogel zien? Ik wist het niet en heb het dus maar opgezocht. Ze noemen de vogel daar Uferschnepfe en in het platduits ook wel Greta. Als je Uferschnepfe letterlijk vertaald kom je in het Nederlands uit op Oeversnip. Het lijkt wat ongebruikelijk, maar deze naam werd hier vroeger ook wel gebruikt voor de Grutto. In Limburg en in de Zaanstreek wordt deze soort kennelijk nog wel zo genoemd. Daar was ze dus, Greta de Oeversnip.
Dat we nog in een overgangsperiode van winter naar zomer zijn bleek wel, want er waren ook nog wintergasten zoals deze Wintertaling in het gebied aanwezig. De onderstaande zat het dichtstbij, wel een beetje verstopt.
Zij zullen binnenkort wel weer vertrekken, maar de Grutto gaat voorlopig het gebied weer opvrolijken. Welkom Greta alias Limosa Limosa, dan ik het voor iedereen duidelijk.
De Skiertsjilling (vervolg)
Op 19 januari van dit jaar 2019 publiceerde ik foto’s van mijn eerste bezoekje aan de nieuwe kijkhut in de Twijzeler mieden, onder deze link: De skiertsjilling. Dat was in het wintertje van begin 2019. De planken van het vlonderpad kraakten vervaarlijk en er stond nog geen zitbank in de kijkhut. Daarna ben ik er nog een aantal keren geweest en de situatie is veranderd. Er staat nu wel een zitbank(je) voor hooguit drie personen in de hut. Na de winter kraakte het hout ook niet meer. Ook is er intussen een beginnetje gemaakt met de aanleg van een parkeerplek voor auto’s, of, en dat is ook mogelijk, de kruising ter plaatse wordt aangepast. Dat is me niet helemaal duidelijk. In de loop van het voorjaar was het water voor de kijkhut aanmerkelijk gezakt.
uitzicht Skiertsjilling
Op de rand van droog en nat was een Tureluur aan het pootjebaden.
Tureluur
In het riet hing een Kleine Karekiet en hij zong het hoogste lied, voornamelijk zijn naam krrr…..krrr…..kiet kiet. Op dat moment kon dat nog, het riet was nog niet zo hoog gegroeid en ik kon nog over de toppen heen kijken. Intussen staat dat riet zo hoog dat er geen beginnen meer aan is als zo’n vogeltje diep in het riet verscholen aan het roepen is.
Kleine karekiet
Bij een volgend bezoek, in de zomer, stond het gebied droog. Een Kievit was klagelijk aan het roepen, er zullen dus wel jonge Kieviten in de buurt zijn geweest, maar ik heb ze niet gezien.
Kievit
Wel scharrelde er een juveniele Witte Kwikstaart vlak voor de kijkhut rond.
Witte kwikstaart juveniel
In de herfst was het waterpeil weer gestegen en voor het eerst lieten zich daar toen een aantal exemplaren Wintertaling zien. Wel op grote afstand, helemaal aan de achterkant van het water. Toen ik kwam aanlopen dobberden ze dichterbij. Maar dan bleek opnieuw dat het laatste stuk van het looppad eigenlijk van schermen moet worden voorzien. Zodra je vlak bij de hut bent en niet meer tussen het riet loopt wordt je zichtbaar vanaf het water en dan vliegen bijna alle vogels weg.
uitzicht Skiertsjilling
Mijn laatste bezoekje was in de afgelopen week. Het houten vlonderpad was door groene aanslag hier en daar gevaarlijk glad. Het water staat nu weer net zo hoog als in januari. Vlak voor de kijkhut dobberden twee Knobbelzwanen. Dat zijn zo ongeveer de enige vogels die niet vertrekken als je aan komt lopen.
Knobbelzwaan
Nog steeds zat er een grote groep Wintertalingen. In de grijzigheid van afgelopen week waren ze op zo’n grote afstand niet te fotograferen, daarom heb ik een foto uit 2006 uit het archief getrokken om te laten zien hoe mooi deze eendjes zijn.
Wintertaling – woerd
Kortom: er is in een jaar tijd zeker het een en ander verbeterd aan de kijkhut de Skiertsjilling. Tegelijkertijd is het jammer dat er nu lege bierflesjes in het water rondom de hut drijven en van binnen is de hut vervuild met lege bierflesjes en plastic verpakkingsmateriaal van voorbehoedmiddelen. Op het een of andere moment komt dat plastic toch weer in het milieu terecht. Jammer, de jeugd, die een schonere toekomst zou moeten krijgen en waarvoor wij allemaal ons best doen, zou beter moeten weten. Drank en afval in en om de kijkhut …. Of de “Skiertsjilling” dan ook een lang leven beschoren is ….., de tijd zal het leren.
Winterse waterkant
Het is momenteel komkommertijd in de natuur, er is nauwelijks iets te beleven. In een beetje winter wordt dat nog wel gecompenseerd door winterse landschappen. Dat lijkt er voor dit jaar niet in te zitten. Er blijft dan ook niet veel meer over qua natuurfotografie dan af en toe een tochtje langs de waterkant te maken. In de hoop nog enkele minder bekende eenden te kunnen fotograferen. Het viel niet mee, maar het is desondanks nog wel (een beetje) gelukt.
Tussen een grote groep Smienten dobberden ook enkele Wintertalingen. Wel op redelijk grote afstand van de camera, maar de woerd hieronder is goed herkenbaar met z’n bruin-groene kop. Het zijn en blijven mooie eenden.
Wintertaling
Ietsje eenvoudiger was het om Krakeenden vast te leggen. Normaal zijn ze ook erg schuw, maar langs een drukke weg zijn ze wat minder gestrest als je een foto wil maken.
Krakeend (m)
Hierboven en hieronder een woerd van de Krakeenden familie. De onderste mocht, net als ik, kort even genieten van de zon.
Krakeend (m)
Dat was het dan ook wel met de eenden deze keer. Wie er ook zijn: de ganzen, soms in grote getale. Maar ik heb de indruk dat er minder zijn dan vorig jaar. Hier een Grauwe gans in vogelvlucht.
Grauwe gans
Met z’n allen waren ze net goed genoeg voor een sfeerplaatje bij ondergaande zon.
Grauwe ganzen op zonsondergang
Op naar het voorjaar had ik zo gedacht, maar dan moeten we eerst nog wel de stille sprokkelmaand door.
GEERT SINES 
Recente reacties