Bestuivers
Een wandeling naar de zuidelijke vennen in het Weinterperskar leverde vooral een beeld op van ontluikende wilgenkatjes.
wilgenkatje
Met op bijna elk katje wel een bijtje of zweefvliegje.
wilgenkatjes
Sommige verdronken bijna in die katjes.
wilgenkatje
Een andere verdronk bijna in het water onder de struiken. Je kunt zien dat hij veel stuifmeel had meegenomen naar het water. Bovendien had deze al weer een gele knickerbocker aan en een gele snor, hij was zwaar bepakt met stuifmeel. Hij was ook nog eens eigenwijs want toen ik hem een bies toestak om erop te klimmen weigerde hij pertinent. De kant heeft hij wel gehaald, dus was mijn poging wellicht te voorbarig.
drijvende bij
Langs het wandelpad stond volgens mij nog maar één paardebloem. Een hommel vond hem feilloos.
paardebloem met hommel
Wat zouden we moeten zonder al deze bestuivers die met vrachten stuifmeel rond vliegen. Ze doen ontzettend nuttig werk. Stel je eens voor dat de planten niet werden bezocht. De natuur zou het moeten doen met zelfbestuiving. Het zou heel armoedig worden buiten.
Grijze zandbij
De Grijze zandbij is volgens de literatuur vrij zeldzaam, maar overigens niet bedreigd. Op de Merskenheide is deze bijensoort echter bepaaldelijk niet zeldzaam. Het lijkt wel alsof er elk jaar meer kolonies komen.
Grijze zandbij
Hun borststuk is grijs behaard, het achterlijf bijna niet, waardoor het zwart glanzend lijkt.
Grijze zandbij
Een foto maken vaak valt niet mee. Ze hebben ondergrondse nesten, met een gang die wel een halve meter de grond in kan lopen. Daarin worden voedselvoorraden aangelegd voor de nieuwe generatie, hoofdzakelijk bestaande uit stuifmeel van wilgen. Ze komen aanvliegen, zoeken meestal al vliegend hun eigen nestgang op en verdwijnen binnen de kortste keren in het gat in de grond. De ingangen zijn eenvoudig te vinden, daarbij ligt altijd een hoopje los zand.
Grijze zandbij
De wilgen bloeien vroeg in het seizoen, dus deze bijen zijn ook altijd vroeg. Precies op elkaar afgestemd, het zit allemaal weer mooi in elkaar.
Grijze zandbij
De mannetjes, hoe zou het ook anders zijn, hebben een grote grijze snor.
wilgenkatjes
Na verloop van tijd lijken ze niet meer op de eerste zandbijen, maar zijn ze soms compleet geel gekleurd, helemaal volgeplakt met het stuifmeel van de wilg. Heel lang zijn ze ook niet te bewonderen. Als het is afgelopen met de bloei van de wilgen verdwijnt ook deze vroege voorjaarssoort.
Katjes en zo
Vandaag is de meteorologische lente begonnen. Zelf houd ik liever de datum van 21 maart aan, gebaseerd op de zonnestand. De lente is vaak meer merkbaar in eind maart. Vandaag was het zeker geen lente. Ondanks de voorspellingen dat we aan het eind van de dag de zon zouden zien bleef het de hele dag mistig, grijs en koud. Ondanks dat het koud aanvoelde ben ik toch een eindje gaan wandelen. Misschien liet zich toch ergens een lentebode zien. Langs het pad hingen wel veel katjes van de Zwarte els (denk ik). Als je die goed bekijkt dan zijn ook dit weer bijzondere exemplaren die veel meer kleur in zich dragen dan het bruinpaars dat ze oppervlakkig gezien uitstralen. Pas als het echt lente wordt gaan ze open staan.
Katje Zwarte els
Samen aan een tak met de Elzenpropjes.
Elzenpropje
In het zuiden van Nederland heeft men waarschijnlijk al wel een volgende fase bereikt, hier is het echter nog steeds zoeken naar de bekende wilgenkatjes.
Wilgenkatje
Heel voorzichtig komen ze ook hier wel tevoorschijn.
Wilgenkatje
Nee, het is hier nog niet echt lente, zeker vandaag niet. Maar die lenteboden, de laten zich wel steeds meer zien.
GEERT SINES 
Recente reacties