Drie soorten zwaan
Het werd een veldtocht met twee gezichten, dan weer scheen de zon fel, dan weer was het ontzettend donker en regende het of er viel natte sneeuw. Het moeilijkste deel qua lichtomstandigheden volgt hieronder. In een weiland liepen een groot aantal zwanen, de meesten ver van de weg verwijderd, maar enkelen waren fotografeerbaar. Zoals de onderstaande Knobbelzwaan die gras aan het eten was. Zijn wetenschappelijke naam is Cygnus olor, in het Fries is het Knobbelswan.
Snavels vol gras werden naar binnen gewerkt.
Daar vlak bij liepen enkele zwanen van twee andere soorten, de Wilde zwaan, ofwel Cygnys cygnus en in het Fries Kloekswan en de Kleine zwaan, Cygnus bewickii in het Fries Lytse swan. Beiden hebben ze een gele vlek op de snavel en de Kleine zwaan is logischer wijze kleiner dan de Wilde zwaan. Beide zijn het wintergasten. De Wilde zwaan is hier redelijk vaak te zien in de winter, de Kleine zwaan veel minder vaak.
Hieronder staan beiden naast elkaar. Behalve de grootte is de lengte van de gele snavelvlek bepalend voor de soort. Bij de Wilde zwaan, hieronder op de foto achteraan staand loopt dat geel voorbij de neusgaten. Bij de Kleine zwaan, hieronder vooraan staand, is dat geel op de snavel veel korter en het loopt niet voorbij de neusgaten. Als je even niet oplet kijk je er zo overheen.
Ook werd het verschil Knobbelzwaan en Wilde zwaan goed duidelijk toen een drietal Wilde zwanen langs een Knobbelzwaan liepen. De Wilde zwanen ogen veel slanker en ze zijn ook lichter dan de Knobbelzwaan. Zij moeten immers nog helemaal op de vleugels terug naar Noord Scandinavië en Noord Rusland naar hun broedgebieden. Dan is dik en zwaar niet zo handig. Knobbelzwanen blijven hier, vliegen af en toe wel een stukje, maar dan kun je horen dat ze het daar zwaar mee hebben.
Als laatste een foto van de drie wandelende Wilde zwanen.
Je komt aanrijden, denkt dat er een heleboel Knobbelzwanen in een stuk wei lopen, maar bij nader inzien blijkt dat er op die honderd vierkante meter maar liefst drie soorten zwanen rondlopen, toch wel verrassend. Dat gaf wel een goed gevoel, ondanks dat het weer daar even slecht was. De zonnige beelden gemaakt tijdens de veldtocht volgen op een later tijdstip.
Winterse nabrander
Een enkele dag nadat hier de laatste sneeuw van een sneeuwduin in m’n achtertuin is verdwenen en we binnenkort overgaan naar voorjaarstemperaturen kom ik hier nog met een winterse nabrander. Eerst van Wilde zwanen, in het Frysk de Kloekswan. Je ziet hier soms een groot aantal zwanen bij elkaar in een weiland. Bijna altijd zijn het alleen maar Knobbelzwanen. Maar onder winterse omstandigheden, alleen dan, moet ik altijd even opletten. Want dan kunnen er ook Wilde zwanen tussen zitten. Je kunt er zomaar aan voorbij gaan, denkend dat het hun neefjes met de knobbel zijn. Maar in dit geval vielen ze me wel op.
Wilde zwaan
Met hun gele vlek op de snavel. Dan is het altijd ook nog even opletten of het echt wel Wilde zwanen zijn. Want ze hebben ook nog een kleiner neefje, ook met een gele vlek op de snavel. Dat is de Kleine zwaan. Als ze naast elkaar staan zie je het verschil wel tussen groot en klein. Als dat niet geval is kun je het ook nog aan de grootte van die gele vlek zien. Bij de Wilde zwaan loopt die gele vlek tot voorbij de neusgaten en bij de Kleine zwaan is die gele vlek veel korter en loopt niet voorbij de neusgaten en eindigt ook niet op een punt.
Wilde zwaan
Dit waren duidelijk Wilde zwanen, de grootste van die twee soorten.
Wilde zwaan
Ik had het eigenlijk al opgegeven en dacht ze dit jaar niet meer te zullen zien, maar dat wintertje hielp om ze toch tevoorschijn te laten komen.
ijsvormen
Verder heb ik me in vorstperiode af en toe bezig gehouden met ijsvormen. Altijd leuk om die grillige patronen te zien.
ijsvormen
Toen de zaak begon te smelten kwamen heel voorzichtig de groene contouren ook weer tevoorschijn.
ijsvormen
Voorlopig vind ik het eerste wel weer mooi geweest met de winterse taferelen, op naar het voorjaar, binnenkort meer weer eens achter de Kieviten aan.
Minimaal landschap
’t Is hier de laatste dagen behoorlijk mistig, vooral ’s ochtends vroeg. Gisteren had ik tijd om iets van die mist vast te leggen. Bomen en schapen, ze stonden in een vaag landschap.
Mist
Net als een stel Wilde zwanen. Er liep ook een jong exemplaar tussen. Die heeft nog veel grijsbruine kleuren in het verenpak.
Wilde zwanen
Wintergasten, straks in het voorjaar, vertrekken ze weer na verre oorden. Er was zo te zien nog genoeg te peuzelen in een ex-maïs-land.
Wilde zwanen
Altijd herkenbaar aan die gele vlek die ze op de snavel hebben. Die gele vlek loopt bij deze soort wel voorbij de ademgaten in de snavel. Dat onderscheidt hen van de Kleine zwaan, die zoals de naam al zegt kleiner is.
Wilde zwaan
Dat zie je echter niet altijd op afstand. Maar bij de Kleine …. loopt het geel niet voorbij de ademgaten in de snavel. Ook al zijn ze op afstand, het verschil is toch te zien. Die mist, die maakte dat het er allemaal behoorlijk schimmig uitzag.
Mist (bewerkt)
Eigenlijk krijg je een minimaal landschap in die mist. Dat heb ik nog eens versterkt in een bewerkte foto.
GEERT SINES 
Recente reacties