Verrassingen in de kou
Vandaag een langere serie met foto’s gemaakt op 28 februari jongstleden. Het was me een partij koud buiten, vooral veroorzaakt door een snerpende oostenwind. In die kou trof ik een aantal verrassingen aan in het veld. In een weiland liepen misschien wel 30 ooien, allemaal met lammetjes erbij. Het waren geen pasgeboren lammetjes, maar wel de eersten die ik dit seizoen weer buiten trof. Het was bijna maart, het officiële begin van het meteorologisch voorjaar. Dan kun je lammetjes verwachten.
Ooi met lam
Zo te zien hadden ze geen enkele last van de kou. Het spul was erg levendig, regelmatig zag je “bokkesprongen”,
lammetjes
soms zelfs met vier poten van de vloer.
lammetjes
De “ster” onder de lammetjes was volgens mij de onderstaande bruine, met een witte kuif, een witte sok, een witte kniekous en een half-witte staart. Ondanks de kou leek het me één en al vrolijkheid te zijn daar in dat weiland. Ik zelf vond het bitter koud, ook al had ik zelf een dikke wollen trui aan. Verschil moet er blijven.
lammetje
Een andere verrassing was onderstaande Ooievaar. Normaal een trekvogel die ’s winters in Afrika zit, of in elk geval in Spanje. Deze stond maar wat te kleumen en triest naar de bevroren sloot te turen.
Ooievaar
Alleen toen er twee kibbelende Blauwe reigers naast hem landden keek hij even opzij. De blauwe jongens oefenden kennelijk een potje schelden, even was het één en al gekrijs. Totdat de Ooievaar het genoeg vond. Hij heeft waarschijnlijk een hogere status in de natuur, want toen hij ook maar even in de richting van de reigers liep en uithaalde met zijn snavel gingen die twee ervandoor.
Ooievaar en Blauwe reigers
Daarna mediteerde de Ooievaar verder. Heeft hij daarbij nog terug gedacht aan de warmte in het zuiden? Niet dus, het was bijna maart en de vogeltrek is weer op gang gekomen. Dat het hier koud is, nou dat is dan zo.
Ooievaar
Een bijzondere waarneming vond ik zelf de twee Watersnippen die vlak voor me landden in een sloot waardoor in een sleufje niet bevroren water stroomde. Maar toen ik mijn camera richtte gingen ze er ook weer snel vandoor. Foto’s niet gelukt dus. Deze jongens hebben het in de winter erg moeilijk, ze moeten met hun lange snavel diep in de grond zoeken naar voedsel. Met een bevroren ondergrond lukt dat niet. Hopelijk voor deze soort gaat het gauw dooien, anders sterven ze binnenkort de hongerdood. Ik wilde ze ook niet het stromende water in die sloot ontzeggen en ben gauw vertrokken.
Watersnip
De foto hierboven is er eentje uit het archief, uit het jaar 2005, toen het niet vroor. Dit omdat ik het toch bijzonder vond dat er twee Watersnippen zo dicht bij me landden. Met m’n bijzondere waarnemingen ben ik er dan nog niet want de Roodborsttapuit die ik een paar weken geleden liet zien is er nog steeds. In afwachting van de familie die binnenkort wel weer uit het warme zuiden terug zal komen. Nou, dan heeft hij heel wat te vertellen over ijzige winterdagen die hij heeft doorstaan.
Hegewarren
Als je na de brug bij de Hooidammen in Oudega doorrijdt kom je op de Hegewarren, een landbouwgebied met weinig bewoning. Normaal ga ik in de winter dat gebied niet vaak binnen, het eindstation is dan meestal Ie-sicht. Maar ik besloot eens door te rijden en werd verrast door de aanwezigheid van een aantal niet verwachte vogels. Maar eerst, en dat was niet bijzonder, waren daar de ganzen, in groten getale aanwezig.
ganzen voor een spinnekopmolen
Er waren ook een aantal Kieviten aanwezig, dat vond ik wel bijzonder. Op doorreis waarschijnlijk, gevlucht voor de kou uit het noorden. Ze waren niet van plan op ’t portret te geraken, maar eentje kwam daar net te laat achter. Het blijft een vreemd gezicht, een Kievit naast een sloot waarop een pak(je) ijs ligt.
Kievit
De Kieviten waren vergezeld van kleinere vogels. Het was ontzettend moeilijk ze goed op de foto te krijgen, ik moest recht tegen de zon in fotograferen.
Watersnip
Het bleken snippen te zijn, ik hou het maar op de Watersnip. Waarschijnlijk samen met de Kieviten op trektocht. De Watersnip in de winter, voor mij een bijzonder beeld.
Watersnip
Daarna werd alles weer een beetje normaal, een Buizerd zat op de uitkijk, misschien wachtend of er ergens een zwak exemplaar van de ganzen, kieviten of snippen zou opduiken.
Buizerd
De Hegewarren, in het vervolg toch maar wat vaker doorrijden dus.
GEERT SINES 
Recente reacties