Warm hè
Eén van mijn vogelhuisjes is ontzettend multifunctioneel. In het vroege voorjaar van 2017 broedde er en koolmezenpaar in. Maar later in dat jaar werd het vogelhuisje gekraakt door een familie Hommel, die er ook een nest in bouwde. Toen het vorig jaar een week lang bloedheet was hadden die hommels een probleem. Tussen 10 en 14 uur hangt het vogelhuisje in de volle zon. In die week werd het te heet in dat hommelnest en moesten de “jongens van de airco” eraan te pas komen om de boel een beetje bewoonbaar te houden
Dit jaar is het vogelhuisje opnieuw bekeken door een koolmezenpaar, maar ze hebben de strijd verloren van een echtpaar Pimpelmees. Die hebben er nu een nest in. Af en toe wurmt zich nog eens een Mus door de opening maar die wordt er resoluut weer uit gebonjourd. Maar in deze warme dagen hebben ook deze pimpelmezen een warmteprobleem tussen 10 en 14 uur. Het moet om te stikken zo warm zijn daar in dat vogelhuisje. En deze keer is er geen airco. Dus moeten ze zelf maar voor de verkoeling zorgen.
Pimpelmees in vogelhuisje
Af en toe staat er eentje voor het “open raam”, pffff ….., warm hè.
Pimpelmees in vogelhuisje
Meestal hebben ze de snavel wijd open, om toch maar wat af te koelen. Hoe het met die eieren zal gaan, ik weet het niet. Als die maar niet hardgekookt worden.
Te warm
Eindelijk, het was deze week zomer, echt zomer.
landschap Makkinga
Met die warmte heb ik niet zoveel zin om lange wandelingen in de natuur te maken in verband met het dan grotere tekengevaar. In de vrij natuur loop ik altijd in bedekkende kleding en hoge laarzen. Daardoor is het me gauw te warm. Het blijft dus meestal bij heerlijk in de schaduw zitten in mijn eigen tuin. Daar is echter weinig natuur te fotograferen, er staat weinig groen. Het kleine stukje dat er dan nog wel is heb ik goed in de gaten gehouden. Het meest opvallende deze week was onderstaande microvlinder. Ooit heb ik de naam geweten, maar helaas, vergeten ……
Italiaanse kaneelsikkelmot
En om in die overigens zeer welkome warmte achter de comp een lange speurtocht op het net te ondernemen ………
Italiaanse kaneelsikkelmot
Daarvoor was het me ook te warm. Voorlopig heet dit exemplaar gewoon maar microvlinder.
Update: Met dank aan Hendrika die me weer (zoals vaker) de goede richting wees. Zij dacht de Kaneelsikkelmot, maar het is de Italiaanse kaneelsikkelmot (Metalampra italica).
Hangers
Ondanks het koude weer ontwikkelt de natuur zich toch redelijk snel. In het Wijnjeterper schar vliegen de eerste libellen en juffers weer. Een Vuurjuffer wist aan de camera te ontsnappen maar een Viervleklibel, toch vaak de eerste soort in een seizoen, bleef rustig aan z’n grasspriet hangen. Het zal hem wel te koud zijn geweest om een eind te vliegen.
Viervlek
Zo kon ik hem van dichtbij op’t portret zetten inclusief z’n facetogen.
Viervlek
Ook de minivlinders, korter dan een centimeter, zijn weer in redelijke aantallen aanwezig. Hieronder waarschijnlijk de Gevorkte mot (Schreckensteinia festaliella), een vrij zeldzaam vlindertje. Maar voor de zekerheid zet ik er toch een vraagteken achter.
Gevorkte mot ?
Ook deze vlinder bleef rustig aan z’n blad hangen. Een echte vasthouder was echter de onderstaande mug. Ik heb geen idee hoe deze heet, hij zou als bijnaam “de vasthouder” moeten krijgen. Want hij was niet van plan m’n bril lost te laten. Ik kon wapperen wat ik wilde, deze bleef hangen. ‘k Heb het maar beschouwd als een uitnodiging voor een fotosessie.
onbekende mug
Je vraagt je af hoe ze zich zo stevig kunnen vasthouden aan een glad brilleglas.
onbekende mug
Pas toen er een collega vlieg langskwam liet deze los. ’t Zal toch de warmte van de bril zijn geweest (denk ik).
GEERT SINES 
Recente reacties