Rondom Lauwersoog (1)
Voor andere hobbydingen moest ik in het noorden van Fryslân zijn. Het was al wat later op de dag toen ik klaar was en ik besloot nog even bij Lauwersoog te kijken. Ik ben op een aantal plaatsen geweest, maar van fotografie kwam weinig, mede omdat ik een kennis ontmoette. Voor kenners van het gebied zal het onderstaande beeld niet onbekend zijn. De Waddenzee, deze keer was het zo ongeveer laag water en hier en daar staken wat steenformaties boven het water uit.
het wad bij Lauwersoog
Op een van die steenbulten liep een vogeltje rond. Om eerlijk te zijn, hij zou met niet zijn opgevallen tegen die achtergrond als hij niet van die afstekende rode poten zou hebben.
Steenloper
Het is een Steenloper, een bekend vogeltje aan de waddenkust, maar voor mij bijzonder, want in het binnenland zie je hem nooit. Deze heeft z’n winterklofje aan, ’s zomers zijn ze mooier gekleurd.
Steenloper
Hij was voortdurend bezig tussen de stenen naar voedsel te zoeken, het is een echte druktemaker die nauwelijks stil staat. Even had hij een kokkel of zoiets in z’n snavel, het volgende ogenblik ook weer niet, de schelp zal wel leeg zijn geweest. Zo ging het steeds, snel, snel, bijna niet te volgen.
Steenloper
En waar zijn de Tureluurs in de winter, in elk geval niet bij ons in het binnenland. Op dit stukje wad zaten er een stuk of tien. Net zoals die Steenloper ook druk, druk, druk, voortdurend heen en weer lopend.
Tureluur op het wad
Ook in het binnenland houden ze van pootjebaden, maar hier op het wad kunnen ze hun hart ophalen. Daar kunnen ze dus zitten in de winter.
Tureluur op het wad
Op een andere “rots” had een Kokmeeuw zich gevestigd. Aan deze vogels kun je heel goed zien dat het (bijna) winter is. Ze verliezen in het najaar de zwarte kleuren op hun kop.
Kokmeeuw op het wad
Er was nog meer te zien rondom Lauwersoog, daarover de volgende keer meer.
Einde “knyntsjedagen”
“Knyntsjedagen”, een Fries woord met een dubbele betekenis. De eerste is Wittebroodsweken. Dat is voor mij niet meer van toepassing, wel de tweede betekenis, namelijk vakantiedagen. Einde “knyntsjedagen” hoef ik dan ook niet meer uit te leggen. Het werd dit jaar vooral uitrusten, wat ik dan ook veel heb gedaan. Een enkele keer ben ik er een middagje op uit getrokken. Eén keer naar “it Noorderleech”, de waddenkust ten noorden van Marrum etc. Dat Noorderleech is het buitendijkse land en het is er meestal een oase van rust. Van fotografie is dan ook niet veel gekomen, wel van genieten van de frisse zeelucht en van het ruime landschap.
Noorderleech
Behalve de “onvermijdelijke” paarden liepen er ook nog een aantal koeien buitendijks. Voor 16 oktober moeten ze weer achter de dijk lopen, voorlopig hebben ze nog wel de ruimte. Over niet al te lange tijd moeten ze die ruimte weer delen met een ontelbare hoeveelheid ganzen. Nu nog hebben ze het rijk alleen. Achter het buitendijkse land de Waddenzee en daarachter Ameland.
overzicht van het Wad
Ameland, nu bezig aan de hoogtijdagen van het toeristenseizoen. De veerboten varen af en aan.
overzicht van het Wad
Veel vogels waren er ook niet te zien, dat zal ook nog wel veranderen in de komende maand. Een juveniele (onvolwassen) Boerenzwaluw trok mijn aandacht. Hij zat op een stalen plaat, een soort van mislukte middenbermbeveiliging. Normaal houd ik niet zo van stalen voorwerpen op natuurfoto’s. Deze laat ik dan wel zien, het lijnenspel is toch wel boeiend.
Boerenzwaluw
De rest van de jonkies van het gezin zat op een houten stellage, dat past beter in de natuur.
Boerenzwaluwen
Ze kunnen al wel vliegen, ze zullen af en toe ook zelf wel hier en daar een vliegje vangen. Maar als pa of moe aan komt vliegen vertonen ze nog wel nestgedrag. Ze houden hun ouders dan scherp in het oog.
Boerenzwaluwen
En voelen zich lang nog niet te oud om nog maar eens heerlijk te bedelen om eten. Over een week of zes zullen ze toch naar Afrika moeten vliegen. Het was mooi om te zien, elke keer weer bij het naderen van de ouders dat enthousiasme, elke keer weer een frisse nieuwe poging.
Boerenzwaluwen
Dat zou voor mij eigenlijk ook moeten gelden aanstaande maandag, een fris nieuw begin. Dat gevoel moet nog komen, ja …. het moet echt nog komen.
Grijze herinnering
Ik had de gelegenheid bij Westhoek over de Bildtse zeedijk te kijken. Om nu te zeggen dat het aangenaam was, nee …, dat niet. Een stevige wind en een druilerige motregen zorgden ervoor dat ik het bezoek zo kort mogelijk wilde houden. Het werden grijze foto’s. De zee was grijs, het wad was grijs.
Grijze Waddenzee
Het was echt geen pretje in de wind.
Dijk onder Westhoek (Het Bildt)
Toch wilde ik even kijken want ik had het Poerders-monument, geplaatst september 2010, nog niet gezien.
Poerders-monument Westhoek
Een monument ter herinnering aan een reddingsactie van Bildtse vissers en ter nagedachtenis aan een viertal sportvissers, die op het Wad verdronken in een plotseling opstekend storm. Want die zee kan verraderlijk zijn, zeker met een straffe wind. Wie meer wil weten klikt hier.
GEERT SINES 
Recente reacties