Sturnus vulgaris
Vol goede moed ben ik in het nieuwe jaar het veld ingetrokken op zoek naar vogels of mooie landschappen. Het was stil, erg stil buiten. Hier en daar liepen nog wat schapen en een enkel paard, maar verder leek het landschap bijna leeg.
Ja… de felrode overall van een vogelverschrikker wapperde af en toe en in de verte reed een roodgejasde fietser, maar verder was het zoeken naar beweging. Hij zal z’n ”’werk” wel goed hebben gedaan, er was in de verste omtrek geen gans te bekennen.
Ja … en als je er dan een vogel vindt dan wil hij niet op’t portret. Deze Grote zilverreiger ging er luid schreeuwend vandoor. Dat had van mij niet gehoeven, ik was toch niet van plan lang te blijven.
Na enige omzwervingen kreeg ik toch nog een drietal vogels voor de lens die wel even wilden stilstaan. Hun wetenschappelijke naam is Sturnus vulgaris, vertaald is dat Gewone Spreeuw.
Ze hadden hun gespikkelde winterjas nog aan. Ik gebruik hun wetenschappelijke naam hier om de vogels even te laten opvallen. Want ondanks dat het ”gewone” spreeuwen zijn en ze overal opduiken zijn het toch wel mooie vogels. Op de foto’s komt hun kopergroene onderkleur op de vleugels al een beetje naar voren.
en zo met z’n drietjes zijn het net de drie kleine kleutertjes, nu eens staande op een paal, met hun mooiste winterpakje aan.
Even gegniffeld
Er zit gas in de Nederlandse bodem, da’s bekend. De Groningers weten er alles van. Dat gas moet ergens naar toe, vaak over langere afstanden. Daarvoor moet het wel op druk worden gehouden. Daarom tref je hier en daar gasstations aan in het landschap, omringd door sloten en hekwerken. Af en toe moet er onderhoud worden gepleegd. Als je dat wilt doen in het broedseizoen moeten die werkzaamheden geen vertraging oplopen door broedende vogels natuurlijk. Dan plaats je bij voorbaat allerlei vogelverschrikkers rondom zo’n locatie om broedende weidevogels uit het gebied van de gasstations te weren. Tegenwoordig gebruiken ze snel ronddraaiende bollen met daarop haviksogen getekend. Verder veroorzaakt de achterkant van zo’n bol schitteringen. Als je langsrijdt lijkt het vanuit de verte net kermis in het landschap. Zo heeft dus zelfs de gaswinning invloed op de weidevogels.
vogelverschrikker
Boven zo’n station hing een vlieger in de vorm van een roofvogel. Vanuit de verte lijkt het bedrieglijk echt. Kom je wat dichterbij dan zie je het frame en de vliegerdraad. Maar zo’n weidevogel snapt dat niet zou je denken. Dus zullen ze wel vertrekken.
vogelverschrikker
Maar een stel scholeksters trok zich van al dat visuele geweld niets aan en had zich genesteld midden op het gasstation.
Scholeksters die zich niet laten afschrikken
Ik kon het niet laten, ik heb even gegniffeld.
Nog even wachten
Het is nog even wachten op de vliegende voorjaarsboden, maar ze zullen de komende weken binnen komen. Intussen ligt het landschap er nog wat stilletjes bij,
landschap met molen
ergens dobbert een Smient (woerd) in een kanaal,
Smient (m)
ergens anders dobbert een Krakeend (woerd),
Krakeend (m)
soms denk je : “wat ligt daar nu?” Het is een omgewaaide vogelverschrikker. Als die een functie heeft gehad dan is dat nu wel voorbij.
gevallen vogelverschrikker
En in dat veld, daar buiten de bewoonde wereld, ook daar is hein….. Persoonlijk zie ik liever een vogel, straks misschien weer een Grutto, op die paal staan, maar ja …., die hein … Misschien hebben ze buiten ook wel een Holland house.
hein is overal
Het is nog even wachten op nieuw geluid in het veld.
GEERT SINES 
Recente reacties