Vliegjes en gevleugelden
Dit is min of meer een vervolg op het bericht van een week geleden toen het eerst erg rustig was in de vogelkijkhut bij de Jan Durkspolder. Behalve die “verstopte” Lepelaars was er eigenlijk helemaal niets te zien. Behalve een grote hoeveelheid zwaluwen, die laag over het water scheerden. Door hun snelheid waren ze niet te fotograferen. Dan ga je maar eens goed om je heen kijken en ik ontdekte allemaal “stipjes” op het riet langs de waterkant rondom de kijkhut.
Dat fenomeen ben ik eens gaan bekijken. Vanuit de verte leek het wel alsof de bladeren stampvol zaten met luis. Maar het bleek toch iets anders te zijn. Voor de kijkhut kon ik niet komen met een macrolens, dus heb ik geprobeerd het fenomeen vast te leggen met een telelens. Macro’s maken met een telelens is toch al niet zo gemakkelijk, zeker niet als je de camera door een kijkgat moet steken en naar beneden richten en je eigenlijk niet meer goed kunt zien wat je aan het fotograferen bent.
Het onderstaande is het beste wat ik ervan kon maken. Het bleken honderden, ja duizenden vliegjes te zijn met roomkleurige vleugels, soms enkele honderden per blad en ze zaten op heel veel bladeren. Eigenlijk was het een griezelig gezicht, dat gekrioel. Ik heb gezocht welke soort dit is, maar daar ben ik mee gestopt, er zijn teveel soorten. Wie het wel weet mag het zeggen, graag zelfs.
Nadat het drukker werd in de kijkhut ben ik vertrokken en langs Eernewoude gereden. Daar zaten een paar grote gevleugelden op een nest. Aan de donkere snavel kun je zien dat het eerstejaars vogels zijn.
Ik weet niet of ze al kunnen vliegen, zo niet dan zal dat niet lang meer duren.
Want binnenkort zullen ze wel naar Afrika moeten vliegen. Hopelijk zullen ze daar veilig aankomen. Die kleine vliegjes bij de kijkhut zullen dan wel bijna allemaal zijn opgegeten. Boven het water scheerden een heleboel zwaluwen, die hadden denkelijk een feestmaal.
Schitterend rustmoment
Al zwervend door het landschap kwam ik uit in de buurt van de Jan Durks polder. Ik besloot even een kijkje te nemen in de vogelkijkhut. Wie weet, misschien was er ergens een bijzondere vogel vast te leggen. Dat viel tegen, er was nauwelijks iets te zien. Alleen aan de overkant van het water, ver …., ver weg, zaten een aantal Lepelaars te chillen in het struikgewas. Om niet vergeefs fotoloos te vertrekken besloot ik nog een foto van het uitkijkje vanuit de hut te maken. In het middelste “ruit” aan de rechterkant zie je nog net de kap van de uitkijktoren die in het gebied staat. Ergens in het groen aan de overkant van het water zaten die lepelaars verscholen.
Het herinnerde me wel aan die dag in juli 2008 toen er een aantal Lepelaars vlak voor dezelfde kijkhut aan het pootjebaden waren. Die foto’s heb ik er voor vandaag maar weer eens bij gezocht.
Maar deze keer zat het er dus niet in, dit bleven herinneringen.
Eerst was ik helemaal alleen in de kijkhut. Je kon in die rust zomaar wegmijmeren bij de schittering van de zon in het water. Later kwamen er meer bezoekers.
Toen had ik die schittering al vastgelegd in een HD filmpje. Het leek me goed dit filmpje “Schitterend rustmoment” te noemen. Een filmpje zonder pretenties, alleen maar even de rust van de omgeving vastleggen.
de Blaustirns (3)
Nog een laatste bericht uit de vogelkijkhut “Blaustirns” aan de oever van de Leijen, na het eerste over de Zwarte stern en het tweede over de Boerenzwaluw deze keer met “echte” watervogels. Want op redelijke afstand van de kijkhut was een stel Fuuten elkaar het hof aan het maken. Of ze waren aan het ruziën, dat zou ook nog kunnen natuurlijk, maar hofmakerij lijkt mij aannemelijker.
Fuut
Kuifjes omhoog, om elkaar heen draaien en elkaar stijf aankijken, het was een leuk gezicht.
Fuut
Een andere Fuut was tussen de Waterlelies en de Gele plomp voor de kijkhut zijn kostje aan het opscharrelen en dook regelmatig onder om op een totaal onvoorspelbare plaats weer op te duiken. Na langere tijd dook bij vlak voor de kijkhut op.
Fuut
Een goed moment om hem eens van heel dichtbij vast te leggen.
Fuut
Verder vloog er een paar keer een Koekoek vlakbij de kijkhut, één keer zelf vlak voorlangs en een keer zat hij denkelijk zelfs boven op de hut, zo duidelijk was z’n roep hoorbaar. Maar de ene keer dat ik hem voor de lens kreeg, hoog zittend in een boom in het rietveld, “ontsnapte” hij me, want toen ik de ontspanknop wilde indrukken na enig scherpstellen vloog hij weg. Helaas …..
Dagkoekoeksbloem
Nou ja ……., dan maar een Dagkoekoeksbloem gefotografeerd, dan koekoekt het toch nog een beetje en langs het pad naar de hut staan er vele. Geen wonder, deze plant is een vochtindicator en vocht is er genoeg rondom de Leijen. Maar het toegangspad was deze keer zo goed als droog. Dat wil in de winter wel eens anders zijn, nu werd het een leuk bezoek met droge voeten aan een kakelverse vogelkijkhut met toch wel als hoogtepunt die Zwarte stern alias Blaustirns.
GEERT SINES 
Recente reacties