De glimlach en de balts
Het zal me toch niet weer gebeuren, dacht ik, een week zonder weidevogels. Daarom ben ik naar de Surhuizumer mieden gereden, daar ben je redelijk zeker van de aanwezigheid van weidevogels en meer. Deze keer heb ik een filmcamera meegenomen en was van plan vanaf het uitkijkplatform het een en ander te filmen. Maar eerst viel mijn oog op het informatiepaneel dat in het platform staat. Daar kun je zien welke vogels daar zoals kunnen voorkomen. Er blijkt daar een onbekend soort te zitten, de Gaaspieper. Overigens staat de tekst onder een foto van een Graspieper.
Een typefoutje waar men bij het maken en drukken overheen gelezen heeft. Heel herkenbaar die typefoutjes. Op een monitor lees ik zelf zomaar over m’n eigen typefouten heen er kom er meestal veel later achter dat er iets niet goed staat. Bovendien heeft de spellingscontrole soms ook een eigen wil. Het ontlokte bij mij een glimlach.
Gelukkig, er waren veel weide- en andere vogels aanwezig. Mooi om te horen, allerlei bekende vogelgeluiden door elkaar heen. Zo zie en hoor ik het graag. In eerste instantie heb ik me gefocust op de ruim aanwezige Tureluurs. Twee vielen er vooral op omdat ze elkaar voortdurend aan het “bestoken” waren, de een liet de ander niet met rust. Al gauw bleek dat meneer Tureluur het één en ander in de zin had. Hij vertoonde baltsgedrag. Daar heb ik een filmpje van kunnen maken, zij het wel op eigenlijk een te grote afstand zodat ik de digitale zoom moest gebruiken. Daar wordt de kwaliteit niet beter van, maar ja, je moet wat.
Ik weet niet waar de soortnaam Tureluur vandaan komt, maar van dit baltsgedrag van het mannetje zou je bijna tureluurs worden. Op HD kwaliteit (tandwieltje rechtsonder) is het filmpje in de naar omstandigheden best mogelijke kwaliteit te zien. Het filmpje gevat veel windgeruis maar daar dwars door heen kun je de kakafonie van allerlei vogelgeluiden duidelijk horen.
Rondom Lauwersoog (1)
Voor andere hobbydingen moest ik in het noorden van Fryslân zijn. Het was al wat later op de dag toen ik klaar was en ik besloot nog even bij Lauwersoog te kijken. Ik ben op een aantal plaatsen geweest, maar van fotografie kwam weinig, mede omdat ik een kennis ontmoette. Voor kenners van het gebied zal het onderstaande beeld niet onbekend zijn. De Waddenzee, deze keer was het zo ongeveer laag water en hier en daar staken wat steenformaties boven het water uit.
het wad bij Lauwersoog
Op een van die steenbulten liep een vogeltje rond. Om eerlijk te zijn, hij zou met niet zijn opgevallen tegen die achtergrond als hij niet van die afstekende rode poten zou hebben.
Steenloper
Het is een Steenloper, een bekend vogeltje aan de waddenkust, maar voor mij bijzonder, want in het binnenland zie je hem nooit. Deze heeft z’n winterklofje aan, ’s zomers zijn ze mooier gekleurd.
Steenloper
Hij was voortdurend bezig tussen de stenen naar voedsel te zoeken, het is een echte druktemaker die nauwelijks stil staat. Even had hij een kokkel of zoiets in z’n snavel, het volgende ogenblik ook weer niet, de schelp zal wel leeg zijn geweest. Zo ging het steeds, snel, snel, bijna niet te volgen.
Steenloper
En waar zijn de Tureluurs in de winter, in elk geval niet bij ons in het binnenland. Op dit stukje wad zaten er een stuk of tien. Net zoals die Steenloper ook druk, druk, druk, voortdurend heen en weer lopend.
Tureluur op het wad
Ook in het binnenland houden ze van pootjebaden, maar hier op het wad kunnen ze hun hart ophalen. Daar kunnen ze dus zitten in de winter.
Tureluur op het wad
Op een andere “rots” had een Kokmeeuw zich gevestigd. Aan deze vogels kun je heel goed zien dat het (bijna) winter is. Ze verliezen in het najaar de zwarte kleuren op hun kop.
Kokmeeuw op het wad
Er was nog meer te zien rondom Lauwersoog, daarover de volgende keer meer.
Lang gras
De afgelopen herfst- tevens vakantieweek is het me niet gelukt nieuwe foto’s te produceren, de software op m’n nieuwe computer is nog niet op orde. De oude programma’s, sommige nog uit de tijd van windows98, zijn ook aan vernieuwing toe. In elk geval is het me nog niet naar de zin, de zoektocht gaat door. Daarom vandaag enkele foto’s van enige tijd geleden, toen het nog voorjaar en geen herfst was. Ergens in een veld stak een kop met snavel boven het lange gras uit. Het leek een beetje een op zoekplaatje. Ik had wel zo’n vermoeden ….,
Grauwe gans
…… maar toen ik inzoomde wist ik dat dit een Grauwe gans was. Eenzaam en helemaal alleen in een groot weiland. Dat zie je niet zo vaak, een gans zo helemaal alleen. Eentje die besloten heeft hier te blijven en niet naar Siberië te vliegen. Zoals steeds meer van deze jongens overigens. Broeden lukt hier ook wel.
Grauwe gans
Verderop stond een Gele kwikstaart ook in het hoge gras.
Gele kwikstaart
Met een bleekgele borst, een vrouwtje dus.
Gele kwikstaart
Ons “contact” was van korte duur, mevrouw sloeg op de vlucht.
Gele kwikstaart
Maar het mannetje met z’n knalgele borst bleef staan in het lange gras.
Gele kwikstaart
Wie ook bleef staan was deze Tureluur, maar dan op een paal. Wel met de bekende schokkende bewegingen van de kop, maar dat zie je niet op een foto.
Tureluur
Dat was voor mij die dag de hoofdprijs. De komende week maar weer verder met m’n zoektocht. Er zal uiteindelijk wel iets uit het “lange gras” opduiken.
GEERT SINES 
Recente reacties