Klein van ver
Elk jaar weer is het afwachten in het voorjaar welke vogels zich nu weer hebben gemeld. De onderstaande vogeltjes komen allemaal van ver, soms zelfs vanuit Afrika, hier helemaal naar toe om te broeden. Maar om ze een beetje fatsoenlijk op’t portret te krijgen, dat valt niet mee, zeker niet op die grijze dag dat ik onderweg was. Want ze bleven ver weg bij de camera, heel ver. Wat het eigenlijk onmogelijk maakt met mijn apparatuur om ze fatsoenlijk in beeld te brengen. Bij mij is in die zin de onderstaande Roodborsttapuit berucht. Zodra ik ze een beetje redelijk binnen het bereik van de camera heb gekregen gaan ze er weer vandoor en dat “spelletje” kunnen ze lang volhouden.
Roodborsttapuit (m)
De volgende vogelsoort is vaak toeschietelijker en je kunt hem van iets dichterbij benaderen. De volgende drie foto’s beslaan de Graspieper. Een soort dat op de grond broedt en ze hebben dus goede schutkleuren nodig. Tegen de achtergrond van een ruige wal viel deze nauwelijks op.
Graspieper
De partner stond op een paal
Graspieper
en was het niet met zichzelf eens of hij / zij wilde blijven staan of toch maar vertrekken. Dat laatste werd het eindbesluit en daar stond ik weer met een leeg frame in de camera.
Graspieper
De laatste is een Tapuit, in dit geval een vrouwtje. Meneer Tapuit was er ook, maar vertikte het om te poseren, hoe ver hij ook weg zat. Tapuiten halen over het algemeen dezelfde trucjes uit als de Roodborsttapuiten. Eerst laten ze je dichterbij komen, maar dan opeens …….. foetsie en kun je weer opnieuw beginnen.
Tapuit (v)
Het grijze weer en de grote afstand leidde helaas niet tot de gewenste foto’s, maar het is niet anders. Ze zijn terug, zijn van ver gekomen en er zal heus nog wel eens een kans komen om ze van iets dichterbij te laten zien. Voorlopig moest ik het hier eerst maar mee doen. Deze waarneming kan ik weer opschrijven.
Witte kwikstaart
Tussen al het “geweld” van de grotere weidevogels zou je bijna de kleine vogels vergeten. Maar ook zij laten zich weer zien in het veld. Zoals de Witte kwikstaart. Een foto is statisch en je zou eigenlijk een filmpje moeten maken want die staart is zeer beweeglijk, vaak op en neer wippend. Met recht is het een kwikstaart.
Witte kwikstaart
Onderstaand stel zocht een plekje in het weiland, maar je kun ze ook vaak vinden op kale bouwgrond. Niet voor niets noemen we ze “Boumantsje” (bouwmannetje) in het Fries. Er kwam een melding dat er nogal veel Rouwkwikstaarten onderweg zijn, herkenbaar aan hun zwarte rug. Deze hebben echter een volle grijze rug, dus het zijn de witte …..
Witte kwikstaart
Er is ook nog een “Giel boumantsje” (Gele kwikstaart), maar daarvoor is het nog iets aan de vroege kant, die moeten helemaal uit zuidelijk Afrika komen. Van zover komen deze witte exemplaren niet, de meeste komen uit zuidelijk Europa.
Witte kwikstaart
Ze hebben iets met rotsen en steen en zitten heel graag op een rots/steenachtige ondergrond. Dat was bovenstaande niet gelukt maar een harde dampaal was hem ook goed genoeg.
Ook gearriveerd …
De eersten zijn terug, vandaag zag ik een aantal over het land scheren,
Boerenzwaluw
de Boerenzwaluwen.
GEERT SINES 
Recente reacties