Buizerds
Buizerds …….., in het vrije veld zijn ze nauwelijks te benaderen. Hun veiligheidsafstand is vrij groot. Met mijn telelens die niet de langste is kan ik eigenlijk nooit dichtbij genoeg komen voor een bijzondere foto. Soms, heel soms zijn ze afgeleid en kan ik iets dichterbij komen. Zoals bij onderstaande, die me opviel in de dikke mist. Met wat fotoverbeteringen heb ik hem enigszins toonbaar gemaakt.
De tweede stond in grijs en nat weer wat zielig te wezen op een paal en verroerde zich maar niet.
Buizerd vangen hun prooi bijna altijd op de grond en als het dan regenachtig is worden hun buik- en staartveren behoorlijk nat. Geen wonder dat toen deze even z’n verenpak stond te drogen hij het vertrekken maar zo lang mogelijk probeerde uit te stellen. Dat kon in dit geval want ik was ver genoeg van de paal verwijderd.
Maar meestal laten ze je in de kou staan met je camera, dan zijn ze al lang foetsie zodra je maar naar ze kijkt.
De bovenstaande wreef dat er nog maar even in, stak z’n tong uit, zoiets van ……. lekker puh
De roep van de Grutto
Wat is het toch een mooi getekende vogel, de Grutto, de koning van het weidelandschap.
Grutto
Als je er dan eentje van dichtbij mag bekijken is het helemaal mooi.
Grutto
Deze was druk aan het roepen, het is waarschijnlijk nog te vroeg voor jonge vogels, maar je moet wel vast even de roep oefenen natuurlijk.
Grutto
Als ze luid roepen slaat hun tong tegen de snavel aan.
Grutto
Hij keek me eens aan, zo van “wat doe je hier nog”.
Grutto
Inderdaad, het was mooi geweest, de rust kon terugkeren.
GEERT SINES 
Recente reacties