Rondom Lauwersoog (2)
In het vorige bericht liet ik een aantal vogels bij Lauwersoog zien. Daarvoor was ik ook al een grote hoeveelheid wintergasten gepasseerd. Het land zat hier en daar vol met ganzen. Die kan ik hier niet allemaal tegelijk laten zien, dan waren het stipjes op een foto geworden. Daarom heb ik de onderstaande er maar uitgepikt, Brandganzen achter de dijk, samen met schapen en op de achtergrond nog enkele Kieviten.
schapen ganzen achter de dijk
Want daarvan waren er ook behoorlijk veel, Kieviten uit het hoge noorden. Terwijl de “onze” naar het zuiden trekken komen deze vanuit Scandinavië hier naar toe en ze blijven vooral dicht bij de zee. Daar zat dus een grote groep. Maar ze wilden niet zo goed op de foto. De onderstaande hield het op redelijke afstand echter nog wel even uit.
Kievit bij Lauwersoog
Slechts eentje zat vlak bij de weg maar bleef me stoïcijns de rug toekeren. In deze donkere dagen voor Kerst begin ik dan direct weer naar het voorjaar te verlangen. Maar ja …., eerst nog maar even geduld hebben.
Kievit bij Lauwersoog
Eenmaal bij de haven aangekomen kon ik nog net een foto van de havenhoofden maken voordat ik een kennis ontmoette.
Lauwersoog
Het werd steeds donkerder en ik besloot huiswaarts te keren. Maar niet nadat ik de ondergaande zon bij het kunstwerk “Noorderzon” aan de Kwelderweg vlak bij Dokkumer Nieuwe Zijlen had gefotografeerd. Het kunstwerk is geplaatst in het jaar 2000 en is van de hand van Henk Rusman. In deze donkere maanden kun je het door de laagstaande zon op deze manier vastleggen.
kunstwerk Noorderzon
Overal zag je ook grote groepen Spreeuwen. Het lukte een opvliegende vogel in tegenlicht vast te leggen. Niet helemaal scherp, maar ik vind het eigenlijk wel een natuurlijk kunstwerk op deze manier.
opvliegende Spreeuw in tegenlicht
Maar gauw naar huis, het was een leuke middag.
Rondom de Leijen (1)
Het leek windstil te zijn. Het water in een sloot vlak bij m’n huis leek wel een spiegel. Het leek me een goed moment om weer eens bij De Leijen onder De Tike bij de Doktersheide te kijken. Het leek goed bij het parkeerplaatsje, ook daar was het een en al spiegeling in het water. In de verte stond de kijkhut Blaustirns al op me te wachten.
spiegelingen bij De Leijen
Onderweg naar die kijkhut loop je door een zee van riet, nu nog wel tenminste, als het eenmaal dik winter is komen de rietsnijders meestal om het riet te oogsten.
riet bij De Leijen
Bij de Blaustirns aangekomen bleek dat het net nog iets teveel waaide, het kleine beetje wind dat er was liet het water van het meer toch rimpelen. Het uitzicht leek vertrouwd. Toch ontbrak er iets, er dreven helemaal geen waterplanten meer voor de kijkhut, zo te zien was alles opgeschoond. Jammer, het leek daardoor wel wat kaal op de voorgrond.
gezicht op De Leijen
De bomen die midden in het meer staan op een piepklein eilandje zijn nog steeds niet omgevallen, ze houden het nog vol ondanks de natte voeten. Af en toe zitten deze bomen vol met Aalscholvers, deze keer was daar niets te zien.
gezicht op De Leijen
De enige vogel die nog wat in de buurt rond dreef was een Fuut die er kennelijk wel plezier in had dat hij helemaal alleen was. Of hij had last van een graat in de keel of zoiets, dat kan ook.
Fuut
Ver weg, heel ver weg, bijna aan de overkant van het meer kon ik nog een Grote zilverreiger ontwaren. Ik heb hem toch maar gefotografeerd, ik vond dat hij mooi afstak in zijn eigen “kathedraal” in herfstkleuren.
in de verte een Grote zilverreiger
Onderweg terug naar de parkeerplaats stak het riet mooi af tegen de zon op de achtergrond.
riet in tegenlicht
Met een beetje lensflare toegevoegd lijkt het nog wat frisser.
riet in tegenlicht
Terug bij de parkeerplaats leek het alsof er helemaal geen wind stond, de wolken weerspiegelden in het water richting het haventje van De Tike.
spiegelingen bij de Doktersheide
Tenslotte nog een blik vanaf de Blaustirns op het Leijen-paviljoen aan de andere kant van het meer.
gezicht op het Leijen Paviljoen
Daar neem ik u de volgende keer mee naar toe.
Winter beelden
Het kan vriezen, het kan dooien, afgelopen week was zo’n week. Vaak was het bar koud, in elk geval zo voelde het. Meestal grijs, maar ook een keer met een gloeiende zonsondergang.
zonsondergang
Met schapen in de sneeuw,
schapen in de sneeuw
of Reeën,
Reeën in de sneeuw
in de buurt van Aldeboarn.
Reeën in de sneeuw
Een week met een laagstaande zon, voor zover zichtbaar.
tegenlicht
Beelden uit de winter, het kan vriezen, het kan dooien, en terwijl ik deze tekst schreef sneeuwt het zelfs een klein beetje.
GEERT SINES 
Recente reacties