Omballingen en Heidehipper
Twee Friese woorden, waarbij “omballingen” staat voor “lopende bezigheden” ofwel in mijn geval “zwerftochten in de natuur” en “Heidehipper” de Friese benaming voor Tapuit is. Daar moest ik aan denken toen ik een zwerftocht(je) door de Friese landschap maakte. In een week met heen en weer weer. Waarbij ook deze gekleurde lucht past.
En ook deze jonge Boerenzwaluw in afwachting van nog wat voer
en al helemaal deze Tapuit alias Heidehipper
een mooi vogeltje die ik tijdens mijn omzwervingen in de natuur alleen maar in het voorjaar en najaar te zien krijg. Het is weer z’n tijd, de herfst nadert,
hij heeft m’n hart gestolen zogezegd.
Daarmee is mijn cirkel in blogland eigenlijk helemaal rond.
Hieronder plaatst wordpress waarschijnlijk weer een stamp advertenties. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daaronder kunt u desgewenst reageren op dit blog, dat hoort wel weer bij dit weblog. Het is gewoon vervelend dat wordpress het net doet lijken alsof die advertenties bij mijn weblog horen. Onderaan het blog verschijnt vaak al een popup en hier soms wel 9 advertenties, het is net allemaal een beetje teveel van het goede.
Orchis en een Tapuit
De onderstaande foto ligt al lang te wachten op publicatie. Hij is gemaakt op een grijze dag, met een achtergrond van geploegd en dus nog donkergekleurd land en van redelijk ver. Ondanks dat ik er blij mee was weer eens een Tapuit te kunnen fotograferen spraken de kleuren me nog niet erg aan.
In de afgelopen weken kreeg ik een herkansing met opnieuw een Tapuit en nu met een fleuriger achtergrond, vers gewas in dit geval. Maar ja dan wil die Tapuit niet mijn kant op kijken.
Het vogeltje zat trouwens niet lang op dat paaltje met isolatiekop maar ging op de grond staan. Je kunt van deze soort het mannetje in het voorjaar altijd wel herkennen aan het kleurenpakket van de veren en bovendien ook nog aan die oogstreep die wel een beetje op een ouderwets boevenmasker lijkt. Maar je kunt ze ook herkennen aan de manier waarop ze op de grond staan namelijk als een kaars rechtop.
Het werd allemaal weer wat kleuriger. Maar de top qua kleur was toch wel dat ritje over de parallelweg van de N381 bij het Wijnjeterperschar. Daar staan momenteel honderden en misschien nog wel meer orchideeën in bloei. Een foto met totaaloverzicht heeft geen zin, dan wordt het een foto met veel groen en overal paarse stippen. Dus heb ik er een aantal uitgezocht om te laten zien. Op deze manier staat het veld er vol mee. Bijzonder …, dat is het.
Mooie planten, altijd een hoogtepunt in het seizoen en nu eens tijdens Pinksteren. Wat het allemaal nog fleuriger maakt.
Ik begon dit bericht met een ietwat somber gekleurde foto, wel met een mooi vogeltje en eindig met een veld vol fleurige Orchideeën. Genieten, dat was het.
Op Pinksteren natuurlijk ook met een fleurige Pinksterbloem. Goede Pinksterdagen toegewenst.
Ietsje dichterbij
Zo langzamerhand raken de “nieuwe” vogels in het landschap wat meer gewend aan langskomende mensen. Zo lukte het mij onderstaande Graspieper van behoorlijk dichtbij te portretteren. Toch heb ik hem in de onderstaande foto een zo groot mogelijke ruimte gegeven. De vogel is kleiner dan een mus en op zo’n enorme dampaal lijkt hij nog nietiger.
Graspieper
Veel beter benaderbaar deze keer was een mevrouw Tapuit,
Tapuit (v)
ook al zo’n klein vogeltje en toen de wind even aanhaalde werd ze bijna van de paal geblazen.
Tapuit (v)
Maar mevrouw hield vol en kwam uiteindelijk weer op twee pootjes terecht op de paal.
Tapuit (v)
Meneer Tapuit was er ook, maar hij moet nog even iets toeschietelijker worden voor een foto van ietsje dichterbij.
GEERT SINES 
Recente reacties