Jumprooster
Het werd tijd voor een bezoekje aan de Kiekenberg, een redelijk klein natuurgebied met relatief veel struikheide, welke ook nog goed zichtbaar is, zeker nu het in bloei staat. Maar heel langzamerhand lijkt ook hier de vergrassing toe te slaan. Toch is het momenteel de moeite waard om er even te gaan kijken.
Bloeiende struikheide, eigenlijk is het niets anders dan een verzameling paarse bloemetjes op een stokje, maar wel heel mooi.
In het verleden trof ik er diverse vlinders aan. Dat was nu even wat minder, ik heb alleen een aantal Gamma-uilen gezien. Wel hommels, heel veel hommels. Maar fotograferen, ho maar. Het zijn slechts kleine bloemetjes, die van de struikheide, en zo’n hommel is heel gauw klaar en gaat direct naar de volgende, vaak een heel stuk verderop. Belangrijk werk, bestuiven, bestuiven. Maar daardoor niet goed met de camera te “pakken” Tenzij je heel snel bent zoals met onderstaande.
In het verleden heb ik op de kale plekjes in die heide ook regelmatig Levenbarende hagedissen gezien. Dan moet je nog sneller zijn, zij zien jou eerder en zodra je een camera richt …. floeps….. weg.
Over het pad lopend sprongen er regelmatig sprinkhanen aan de kant en vervolgens verdwenen ze in de heide. Als je geluk hebt zijn ze nog in zicht. Dan begint het kiekeboespel. Ze draaien altijd achter een tak en zitten vandaar uit naar je te gluren.
Maar met een trucje kun je ze soms toch beter in beeld krijgen. Door met een hand naast het takje te bewegen draaien ze weg voor die hand en richting camera. Dat betekent wel dat je de camera met slechts een hand kunt bedienen en dat komt, zeker bij mij, de stabiliteit niet ten goede. Maar uiteindelijk lukt het dan toch een beetje.
Het zijn wonderbaarlijke schepselen, die sprinkhanen en je moet vaak diep voor ze door de knieën. Terwijl ik op m’n knieën op het pad zat met de camera bijna in de heidestruiken gestoken naderde er een stel. Buitenlanders, ze vroegen in gebroken Duits wat ik aan het doen was. De sprinkhaan was intussen al weg gesprongen. Ik wist het Duitse woord voor sprinkhaan niet en probeerde het in het Engels. Maar die vertaling wilde me ook niet te binnen schieten dus combineerde ik enkele mij wel bekende Engelse woorden. Sprong is “jump” en haan is “rooster”, dus maakte ik er “Jumprooster” van. Ze keken me wat ongelovig aan en we haalden gezamenlijk de schouders maar eens op.
Intussen weet ik ook de vertaling voor sprinkhaan weer, “Grasshopper” in het Engels. In het Duits is het “Heuschrecke” of “Grashüpfer”, ik zal het niet weer vergeten, In het Fries is het gewoon “sprinkhoanne”. Tja …, daar zit je dan op je knieën met je Jumprooster.
Heidehupje
Eigenlijk had ik twee weken eerder moeten zijn om paars bloeiende struikheide vast te leggen. Maar de hittegolf weerhield me daarvan. Deze keer zou ik een inhaalslag maken, dacht ik. Onderweg naar de Kiekenberg scheen af en toe de zon en zo nu en dan was het bewolkt. Aangekomen op mijn bestemming bleek dat de bloeiende heide inderdaad zijn beste tijd reeds had gehad. Veel paars was al veranderd in bruin. Maar het weerhield me er niet van toch maar een kijkje te nemen.
Kiekenberg
Er bloeiden nog genoeg heidestruiken om nog een beeld van de paarse heide te krijgen.
bloeiende struikheide
Zo af en toe dook er een vlinder op. Maar fotograferen zat er niet in behalve een enkele Kleine vuurvlinder. Terwijl ik deze foto maakte klonk niet te ver weg een donderslag. Reden om maar wat in de buurt van de auto te blijven.
Kleine vuurvlinder
Voor m’n voeten sprongen regelmatig sprinkhanen omhoog. De meesten verdwenen in de struikheide zonder ze terug te kunnen vinden. Een enkele bleef in zicht. Niet de meest ideale plaatsen voor een foto gelet op de rommelige achtergronden. Aan namen waag ik me maar niet, er zijn teveel verschillende soorten die allemaal een beetje op elkaar lijken. Deze heb ik maar bruine sprinkhaan genoemd.
bruine sprinkhaan
De volgende ook, hoewel hij duidelijk anders is met een rood uiteinde aan het achterlijf. Deze hing in de uitgebloeide heide.
bruine sprinkhaan
Verstopt achter de bomen werd de lucht echter steeds donkerder. De wind begon aan te trekken.
wolken boven de Kiekenberg
Toen het bij de volgende donderslag net klonk alsof de hemel krakend openscheurde vond ik het genoeg. Maar gauw terug naar de auto. Net op tijd, ik heb het droog gehouden. Normaal zou ik misschien anderhalf uur over die heide dwalen, nu was het klaar binnen een kwartier. Het werd slecht een kort hupje op de heide. Dat paste wel een beetje bij die sprinkhanen.
Bloeiende struikheide
Half juli, het kan dat de struikheide in bloei staat. Niet dat ik daarnaar op zoek was, maar ik kwam langs de Kiekenberg onder Oudehorne en het was verleidelijk om toch even te kijken. Ja hoor, de struikheide bloeit daar.
bloeiende struikheide
Het gebied waar ik was ligt aan de Siebe Annesweg, particulier bezit maar wel opengesteld onder voorwaarden. Verderop ligt een groter stuk heide, ook behorend tot de Kiekenberg. Op het deel waar ik was staat een soort van monument van zwerfstenen met daarop een gedicht op een aangehechte plaquette. Samen met het huis op de achtergrond levert dit deel een rustieke aanblik.
zwerfstenen op de Kiekenberg
In het midden ligt normaal een plas, maar tijdens de zomer en zeker dit en vorig jaar staat de “plas” droog en is het een groene oase in de paarse heide.
Kiekenberg
Even verderop staat een dode stam met daarin gekerfd het jaartal 2013
Kiekenberg met kunst
Dit stukje afgestorven natuur is bewerkt en nu staan er twee vogels op de beide stompen van takken. Zo te zien een Valk en een Uil die de boel wat in de gaten houden. Weer eens wat anders, niet alleen maar meer een dode boomstam maar nu een aandachttrekker.
kunst op de Kiekenberg
Het was de moeite waard, dit bezoekje. Bloeiende struikheide, altijd een prachtig gezicht. Er was meer, daar kom ik morgen nog op terug.
GEERT SINES 
Recente reacties