Reade wikel
’t Is momenteel moeilijk om in het veld nog iets interessants te ontdekken. Dat is elk jaar zo in december zolang het maar geen winter wil worden. Met de huidige dagtemperaturen zit dat er gewoon nog niet in. Ondanks die rust in het veld heb ik toch nog eens geprobeerd het één en ander voor de lens te krijgen. Het bleef eerst bij een landschapje met lijnen van maïsstoppels.
stoppelveld
Meestal is momenteel de zon omfloerst, we zitten af en toe tegen de mist aan, ’s morgens hangt er ook wel mist.
laagstaande zon omfloerst
Dan, plotseling, valt me een Torenvalk op die hoog in de boom op een tak staat, een mannetje. In Fryslân noemen we deze soort de Reade Wikel.
Torenvalk
Hij bleef gelukkig staan, zodat ik even de tijd had om de camera zo goed mogelijk in te stellen. Het lijkt alsof hij afsteekt tegen een blauwe lucht maar dat is gezichtsbedrog. In feite bedriegt de camera je door af te wijken van de standaard 18% grijs. Dat kan ik wel herstellen maar dit lijkt mooier, dus laat maar. Het was moeilijk om bij zo weinig licht een goede verhouding van sluitertijd en diafragma te vinden. Honderd procent scherp is de foto dan ook niet geworden, maar beter dan dit lukte het mij zonder statief niet. En als je wel gaat meneuvelen met een statief moet je niet verwachten dat zo’n vogel dat ook allemaal leuk vindt en blijft staan.
Torenvalk
Daarna was het ook echt op met het licht, de hemel kleurde geel boven drassig stoppelland.
laagstaande zon
Zo’n Reade wikel maakt het rondje door de weilanden toch weer de moeite waard.
GEERT SINES 
Recente reacties