Zonnebloemen en Radium
Het was een gedenkwaardige dag, de basisscholen zijn hier vandaag weer begonnen en de meeste kinderen zijn vol enthousiasme aan de studie geslagen. Niet allemaal denkelijk want vanmorgen zag ik er eentje zo langzaam fietsen dat ik op een bepaald moment dacht: “Als er nu een hommel tegen hem aan vliegt, dan valt ie om”. Hij zal de school wel hebben gehaald, denk ik. Verder was ik vandaag voor m’n werk oostelijk van de stad Groningen en daar is me toch een “klets wotter” gevallen, op een bepaald moment dreef ik bijna van de weg.
Maar dat allemaal terzijde, ik had een koeienweek aangekondigd. In de vorige week was ik op zoek naar lijnen in het landschap. Daarbij viel een akker met mais op, welke was omzoomd met zonnebloemen. Met de bedoeling meer bestuivers naar het gewas te trekken.
Zonnebloem
Daar ben ik gestopt. Al gauw kreeg ik kijkers, jongvee en dergelijke dat wel even wilde weten wat die snuiter kwam doen, ze verzamelden zich achter de schrikdraad.
koeien in de wei
Eerst maar eens een detailfoto gemaakt
akkerrand zonnebloemen
en daarna een overzichtsfoto. Om de zonnebloemen-lijn zo schuin mogelijk in beeld te krijgen ging ik zo dicht mogelijk bij de schrikdraad staan.
akkerrand zonnebloemen
De foto was gemaakt, direct daarna kreeg ik een dreun tegen de schouder. ‘k Had niet goed gekeken naar dat jongvee. Er stond eentje tussen met een twee keer zo brede kop en hij was minstens anderhalf keer zo zwaar. Jawel, een stier. ‘k Heb hem Oepke genoemd, z’n voornaam is me niet bekend, wel z’n achternaam, die stond op een oormerk, namelijk Radium.
jongvee en stier
Een stier die met de kop naar beneden zwaar staat te snuiven en je ook nog eens strak aankijkt, die stier gedraagt zich dominant. Dat kan behoorlijk verkeerd aflopen. Dan is er maar één remedie: wegwezen. Ofwel, ik heb me tactisch teruggetrokken en ben verder op weg gegaan, op naar de volgende koeien.
Even nagenieten
Het verschil is enorm, zaterdag was het prachtig weer met mooie sneeuwlandschappen, zondagmorgen was er bijna geen sneeuw meer te bekennen en het heeft een groot deel van de zondag verder stevig geregend. Vandaag, maandag, was het de hele dag triest grijs. Nee ….., het verschil kan bijna niet groter zijn. Daarom ga ik vandaag nog even nagenieten van de sneeuwlandschappen.
winterlandschap
Een jonge zwarte stier scharrelde zijn kostje op tussen de sneeuw, het kleurcontrast was groot.
winterlandschap met stier
Tegen het eind van de middag kleurde de laagstaande zon het ijs op sloten goudgeel.
winterlandschap
Het was vooral ook gevaarlijk op wegen in het buitengebied waar niet gestrooid was. Het was hier en daar spekglad.
gevaarlijk gladde wegen
Maar goed …., daaraan kun je de snelheid aanpassen. Glad of niet, een winterlandschap in de zon heeft mijn voorkeur boven de triestheid van de afgelopen twee dagen.
Imposante kop
Zo af en toe zie je het nog, een gemengd weiland met koeien en een loslopende stier. Deze stier heb ik voor het gemak maar even Oepke genoemd. Het blijft altijd uitkijken met loslopende stieren. Zeker als ze ook al een uitgescheurd oormerk hebben dan zijn ze niet bang. Een ring door de neus had hij ook nog niet.
Koeien in de wei
Eerst was Oepke niet bezig met het bezoek,
Koeien in de wei
hij had andere dingen in z’n gedachten. Echter, hij was te vroeg en had nog geen schijn van kans zijn snode plannen uit te voeren.
in de wei
Toen richtte Oepke zijn aandacht op mij. We hebben een potje elkaar aanstaren zonder met de ogen te knipperen gedaan. Eerlijk is eerlijk, Oepke heeft glansrijk gewonnen.
starende stier
Op zo’n moment ben ik blij dat er een brede sloot tussen hem en mij zat. Want ook al is hij nog niet erg oud, ook nu al heeft hij inclusief die hoorns een imposante kop.
GEERT SINES 
Recente reacties