Paringswiel
Het kan soms vreemd lopen. Dan rijdt je naar een natuurgebied om, als het kan, bij dit mooie weer nog een enkele libel op’t portret te zetten. Nou …., ze waren er wel, slechts enkele, maar dat portret dat kon ik vergeten, ze hadden het veel te druk met jagen. Dan kom je thuis met een ietwat teleurgesteld gevoel en je besluit in de tuin een bak koffie naar binnen te werken. Dan opeens ……, landt er zomaar een paringswiel van heidelibellen op de tuintafel. Die kans heb ik me niet laten ontgaan.
paringswiel heidelibellen
Ze lieten zich uitstekend benaderen, hieronder het mannetje, je ziet duidelijk z’n facetogen.
heidelibel (m)
Het vrouwtje werd angstvallig in de nek vastgehouden
heidelibel (v)
Ik heb ze verder mooi laten begaan. Na een kwartiertje waren ze het zat denk ik en ze vertrokken, nog wel in wielformatie.
heidelibel (v)
Het is de vraag welke soort dit precies is. Gelet op de gele strepen op de poten zijn het òf Bruinrode òf Steenrode heidelibellen. Maar als ze ouder worden zijn de kleuren vager, wat het moeilijker maakt de soorten van elkaar te onderscheiden. Omdat ze geen aflopende snor hadden die langs de ogen liep houd ik het maar op de Bruinrode heidelibel.
herfstblad
Het is zo ongeveer half oktober en dan vindt je nog een paringswiel in je tuin. Het mooie weer zal zeker bijgedragen hebben. Herfstkleuren zijn volop aanwezig in m’n tuin, maar geen water. Ik hoop dan ook dat mevrouw heidelibel nog ergens haar eieren heeft kunnen afzetten. Dan zullen ze zeker nog een paar honderd meter aan elkaar vastgeklemd in het paringswiel moeten hebben vliegen. Het kan soms vreemd lopen.
Diakonievene (B)
Met de Grote parasolzwam en vooral de gisteren toepasselijke hoeden was het nog niet afgelopen met het moois in het Diakonievene. Het gebied ontleent de naam aan een groter ven dat is omringd door een zoom van bomen en een bos. Daarvan deze keer geen foto’s. Westelijk van het grote ven liggen een aantal kleinere, waaronder deze.
Diakonievene (vennetje)
Een ideaal gebied voor juffers en libellen, die er dan ook in grote getale rond vliegen. Een paar daarvan heb ik vastgelegd.
Bloedrode heidelibel
Nogal veel Bloedrode heidelibellen waren er actief. Een soort met volledig zwarte poten. Verder hebben ze geen rode waas in de bovenste helft van de vleugels en ook geen gele vlek in de vleugelbasis. Dan weet je al vrij gauw dat dit de bloedrode is.
Bloedrode heidelibel
De mannetjes zijn bloedrood gekleurd, de vrouwtjes bruiner.
Ook de Steenrode heidelibel ontbrak niet (gele strepen op de poten en een snor).
Steenrode heidelibel
Verder staat er opvallend veel Jacobskruiskruid in het gebied. Een Koolwitje had een wat ielig exemplaar gevonden.
koolwitje
een kleurrijk hoogtepunt vormde een Kleine vuurvlinder op dat Jacobskruiskruid.
Kleine vuurvlinder
De vlinder is behoorlijk gehavend aan z’n achtervleugels. Maar ach …, wat wil je, het vlinderseizoen is aan het aflopen en dan zie je weinig onbeschadigde exemplaren meer.
Paringswiel
‘k Had me vandaag voorgenomen in de schaduw een boek te lezen in de tuin en me niet met fotografie bezig te houden. Echter, uiteindelijk lukte me dat niet want er kwam een paringswiel met libellen voorlangs zeilen. Ook een soort van “sail” maar dan anders en moeizamer. Dat is een tafereeltje dat zich hier zelden afspeelt. Ze probeerden het eerst maar eens op de oude schutting,
paringswiel Steenrode heidelibel
maar zochten later toch een moderner plekje op.
paringswiel Steenrode heidelibel
Mevrouw hing er maar wat bij, toch bepaalt zij uiteindelijk of er wel of niet wordt gepaard.
paringswiel Steenrode heidelibel
Het zijn heidelibellen en ik houd het op de Steenrode soort. Wat die in m’n tuin kwamen doen? De heide is kilometers verderop.
GEERT SINES 
Recente reacties