Wachten …. wachten ….. nu !
Dit bericht zou zomaar een vervolg op dat van vorige week kunnen zijn. Toen stond de smaragdkleur min of meer centraal. De onderstaande Smaragdlibel zou daar goed bij gepast hebben. Ware het niet dat ik toen nog geen foto’s van een verse Smaragdlibel in dit seizoen had. Die kreeg ik pas op de afgelopen Koningsdag alias Woningsdag. Het werd een “gevecht” om deze op de foto te krijgen. Met de elementen wel te verstaan. Deze hing op een plaats waar de wind vrij spel had en ook nog eens opgejut werd doordat deze min of meer door een trechter werd geblazen. De libel slingerde zeker 10 centimeter heen en weer. Dan weer had ik deze wel in de camerazoeker, dan weer niet, dan weer half of er waaide een ander blad voor de lens. Het werd een kwestie van wachten wachten totdat de libel even stil hing en dan snel een foto maken in de hoop dat alles dan ook nog eens scherp op’t portret kwam. Het heeft me ongeveer vijfenzeventig mislukte foto’s opgeleverd en maar enkele goede. Ik kon ook geen andere libel kiezen die minder werd weggeblazen, het was de enige die ik kon vinden.
Smaragdlibel (m)
Dit is een nog verse libel, de ogen zijn nog bruin en worden later helemaal groen. Bovendien is het een mannetje. Dat kun je hierboven onder anderen zien aan het ingesnoerde, sterk getailleerde achterlijf. De vrouwtjes hebben die insnoering niet.
Slechts één keer lukte het zodanig dichtbij te komen met de lens dat ook z’n facetogen zichtbaar werden.
Smaragdlibel (facetogen)
Ik heb z’n buurman fotografisch ook maar even “meegenomen”. Dat was een Vuurjuffer. Twee weken geleden liet ik een heel jong, nog bleek exemplaar zien. Deze was al goed op kleur. Dan zijn ze een stuk mooier.
Vuurjuffer
Het was Konings- of Woningsdag. De vuurjuffer had z’n oranje sjerp om. Die zal ook nog wel vuurrood worden denk ik.
Vuurjuffer (detail)
Deze vuurjuffer werd minder door de wind heen en weer geslingerd, maar het leverde me toch nog een aantal onscherpe foto’s op. Terug bij de auto heb ik eerst meer eens zo ongeveer tachtig foto’s zitten verwijderen van de camera. Bij elke verwijdering zong het door m’n hoofd: : Wachten ….., wachten …., nu …., helaas !!!
Vallende insecten & zo
Een lichtbruin met zwarte kever zat wat uit te rusten op een blad, denkelijk. Van deze kennen we er meer eentje in Nederland, het is de Rupsenaaskever. De naam is ietwat misleidend want deze jongen eet geen aas, maar alleen levende rupsen.
Rupsenaanskever
Toen ik goed keek viel me wat op. De kever lijkt zijn tong te hebben uitgestoken. Het lijkt een spiraalvormig “tast-instrument” te zijn. Maar misschien is het ook wel wat anders en dan hoor ik het wel. Het was in elk geval wel opvallend. Helaas zat de kever ietwat achter een blaadje verscholen en toen ik dat wilde verwijderen liet de kever zich vallen en ik heb hem niet weer terug gezien.
Rupsenaanskever (detail)
Het is dus een levende rupsen eter. Daar hoort een rups bij. Daar hoefde ik niet lang naar te zoeken. Een groen met bruin exemplaar met een op gelei lijkende “omranding”, een mooi gekleurd exemplaar vond ik. Een grote zwarte kop en een paar zwarte nep-ogen op de achterhand. Maar al gauw twijfelde ik, dit leek minder op een rups en meer op een larve van een bladwesp.
larve bladwesp
Deze “rups” ging aan de rekstok hangen wat mij de gelegenheid kon geven z’n poten te tellen. Het beest heeft zes (2 x 3) borstpoten en dan is het afhankelijk van de hoeveelheid buikpoten of het een vlinderrups is of de larve van bladwesp. Een vlinderrups heeft maximaal 4 paar buikpoten en de larve van een bladwesp heeft er meer dan 4 paar. Dus begon ik aan het blad te friemelen om nog eens goed te kijken en u raadt het al …. hij liet zich vallen. Om hem te zoeken in de bush en daarbij per ongeluk plat te knijpen, dat heb ik maar gelaten. Foetsie dus ….
larve bladwesp
Dan nog een aanvulling op vorige week inzake de Smaragdlibel. We zijn een week verder en weer kreeg ik er eentje voor de lens. Deze keer kun je goed zien dat deze een behoorlijk getailleerd achterlijf heeft en dus een mannetje is.
Smaragdlibel (m)
In een week tijd waren de ogen, bij deze slechts één oog, al voor een deel groen gekleurd. Je zou kunnen denken dat het reflectie is maar ik heb hem goed bekeken en zijn ene oog was echt al redelijk groen.
Smaragdlibel (m)
Er was veel meer te zien en te fotograferen daar op de Kapellepôle, daar kom ik nog op terug.
Smaragdlibel
Na het eerste juffertje in dit seizoen ben ik op zoek gegaan om een foto te maken van de voor mij eerste libel. Vaak zijn het de Smaragdlibellen die zich het eerst laten zien. Waar ik ze vaak heb gevonden is op de Kapellepôle onder Wijnjeterp. Zo ook nu, er vlogen diverse exemplaren rond die het allemaal erg druk hadden met de jacht. Dan is het wachten totdat er eentje middagpauze neemt. Na zo’n kwartiertje wachten kon ik dan toch de eerste Smaragdlibel “portretteren”. Ook hier betrof het een nog jong exemplaar, de ogen zijn nog bruin. Die zullen later ook groen worden.
Smaragdlibel
Het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes is niet erg duidelijk. Het grootste verschil is dat de mannetjes een sterk getailleerd achterlijf hebben. Dat had deze niet dus het zal wel een vrouwtje zijn geweest.
Smaragdlibel achterlijfaanhangsels (detail)
De libel hing zo mooi stil dat het ook nog mogelijk was de facetogen goed in beeld te krijgen. En zo van dichtbij kun je de groene kleur ook mooi zien. Deze soort behoort tot de groep van de glanslibellen en glanzen deed zij, dat is zeker.
Smaragdlibel facetoog
Daar vlakbij hing een strontvlieg, denkelijk, in het gras. In een overigens ietwat ongebruikelijke houding met gespreide vleugels. Omdat ik toch moest wachten heb ik deze ook maar even vastgelegd. Onder de grasaar hing nog een tweede insect, welke dat heb ik niet kunnen vaststellen.
strontvlieg
Want toen ik klaar was met de Smaragdlibellen was dit stel ook verdwenen. Maakt niet uit, voor mij waren die glanzende libellen hoofdzaak.
GEERT SINES 
Recente reacties