Ook nieuw
Het weer was goed in de afgelopen week op een klein regenbuitje na. Dus ging ik weer op fotojacht naar nieuwelingen in de natuur. De zoektocht leidde eerst tot de “vangst” van een Vuurjuffer, rood met zwarte poten en dat in het begin van het vliegseizoen, altijd of de eerste of één van de eerst vliegende soorten juffers in het voorjaar.
Stilletjes had ik de hoop nog ergens een libel te kunnen “verschalken”. Eerst leek dat er niet op, er vlogen wel een aantal rond, maar die hadden geen poseren in de zin, ze waren duidelijk op jacht. Ik had de hoop al opgegeven, toen er hoog in een struik toch nog een Smaragdlibel hing. Normaal zou ik hem daar niet hebben gezien, maar z’n vleugels glinsterden dermate in de zon dat hij ineens, toen het licht uit de goede hoek kwam, wel opviel. Hoog in de struik, dat werd fotograferen met de camera boven het hoofd en dan maar een foto maken op de gok. Ik heb wel 50 foto’s gemaakt en slechts een paar hadden een redelijk resultaat.
Zij die dit weblog al langer volgen weten dat ik het liefst de libellen zodanig vastleg dat de facetogen herkenbaar zijn. Dat zat er deze keer met die gok-fotografie niet in, ik was al blij dat de libel redelijk op de foto stond. Maar ik kreeg een onverwachte tweede kans, niet met een libel, maar met denkelijk een Grote dansvlieg.
Hij is een stuk stuk kleiner dan zo’n libel, maar bij deze lukte het wel de facetogen vast te leggen.
Tenslotte nog een andere “nieuweling” in het veld, een Salomonszegel. Een plant van de schaduw of halfschaduw op bosgrond. Heel vaak zie ik hem niet. Opvallend vind ik altijd die “rijtjes” bloemetjes die aan de steel hangen.
De plant bevat gif, dus je moet niet van de blauwe bessen eten die er in de herfst aan groeien op de plaats van de bloemetjes. Vogels eten die bessen overigens wel en poepen de zaden weer uit, met dus daar alvast een laagje mest omheen, zodat ze een goed begin hebben na het uitzaaien.
Dus toch weer een aantal nieuwelingen, het wordt momenteel met de dag mooier in de natuur.
Terugblik 2020
Zoals gebruikelijk ook aan het eind van dit jaar weer een terugblik naar voor mij opvallende fotomomenten in dit afgelopen jaar. Een bijzonder jaar, dat zeker, maar in de natuur merk je daar weinig van. Behalve dat het op de door mij veel bezochte plaatsen ineens een stuk drukker was dan eerder en je af en toe met een grote boog om andere bezoekers heen moest lopen. Ondanks dat heb ik mijn natuur-rondjes wel gemaakt, maar voorzichtiger en minder vaak dan eerder.
In de winter van 2020 kreeg ik de onderstaande Roodborst voor de lens aan de oever van het Lauwersmeer. Van zo dichtbij had ik deze soort nog niet eerder kunnen fotograferen.
Roodborst
In het voorjaar kon ik de groene facetogen van onderstaande Smaragdlibel zonder al te veel problemen vastleggen. Overigens zo ongeveer op het moment dat een gezin met een aantal kinderen achter me langs liep. Ze waren voorzichtig en liepen met een boog om me heen. In die periode werd ook de “aanbeveling” om afstand te houden van elkaar steeds concreter. Ik zie het meer als een opdracht en neem geen onnodig risico.
facetoog Smaragdlibel
De zomer was me op bepaalde momenten te heet en ik heb het rustig aan gedaan, maar kon nog wel enkele bezige bijtjes vastleggen. Zij stonden in het afgelopen jaar ook volop in de aandacht in verband met de roep om meer biodiversiteit en de onmisbaarheid van bijen en dergelijke in het ecosysteem.
bijen op bloem
In de herfst, lekker weer, heb ik waarschijnlijk de meeste foto’s gemaakt, maar ik sla deze periode hier over en ga direct naar een samenvatting van het hele jaar. Het werd het jaar van de “bubbel”. Een zelfgemaakte “bubbel” heb ik geprobeerd te creëren met onderstaande bewerkte foto uit de herfst. Je kunt er van alles in zien, uitgestrekte armen die roepen om hulp of om een knuffel, zwarte gaten, rouwranden, maar ook een lichtpunt en een gouden omranding omdat we bepaalde “gewone” dingen meer zijn gaan waarderen. Ik hoop dat dit lichtpunt in 2021 steeds groter zal worden.
de bubbel van 2020
Ik dank u allen voor de belangstelling die u ook in het afgelopen jaar voor dit weblog heeft getoond. Dat u heeft willen meegenieten van opvallende of “gewone” dingen in de natuur. Ik waardeer dat zeer. Ik wens u allen een goed en gezond nieuw jaar toe.
Tenslotte: zoals elk jaar schrijf ik hier opnieuw: Wat de toekomst brengen moge …….
Azuurblauw en groene ogen
Het leek of er een feest voor smaragdlibellen op de Kapellepôle aan de gang was, overal om me heen vlogen ze en het waren er veel, heel veel. Dat leek me een mooie gelegenheid eens te kijken of hun ogen al groen gekleurd waren. Bij de onderstaande zie je dat er al een kleine verandering van bruin naar groen gaande is, maar het was nog niet wat ik had gehoopt.
Smaragdlibel (v)
Toen deze weg gevlogen was lukte het eerst niet om nog meer exemplaren te bekijken, ze vlogen en bleven vliegen. Wel lukte het enkele juffertjes vast te leggen, hieronder een Azuurjuffer.
Azuurjuffer (m)
En nog eentje, het zijn beiden mannetjes, makkelijk te herkennen aan de kleur en de losstaande “U” op achterlijfsegment 2. Let op de breedte en vorm van de lichtgekleurde schouderstrepen.
Azuurjuffer (m)
Diezelfde breedte en vorm vindt je ook bij de onderstaande. Dit is een zogenaamd zwartrug en hoogstwaarschijnlijk een vrouwtje Azuurjuffer. Maar eigenlijk is niet de breedte van die lichte schouderstreep maar de vorm van het halsschild bepalend voor de determinatie van deze soort. De vorm van dat halsschildje is bij deze gelijk aan die van de mannetjes dus vandaar mijn conclusie.
Azuurjuffer (v)
Genoeg juffertjes gezien eerst, maar waar waren al die Smaragdlibellen gebleven? Ze vlogen nog steeds heen en weer en af en toe landde er eentje in het struikgewas. Ze daar vinden is op zich al een opgave want ze hebben een goede schutkleur. Behalve die groene ogen dan, die vallen op. Voor de rest “lossen ze op” tegen de achtergrond.
Smaragdlibel (v)
Eentje bleef wat langer zitten en zo kon ik het fijne netwerk van één van de vleugels vastleggen.
Smaragdlibel (detail)
Maar het ging me deze keer vooral om die groene ogen,
Smaragdlibel (facetoog)
mooie felgekleurde groene facetogen. Gelukt …. en dus heb ik met een tevreden gevoel deze wandeling afgesloten.
GEERT SINES 
Recente reacties