Herfstig allerlei
Vandaag een verzameling van fleurige herfstkleuren. Hoewel de onderstaande paddestoel de juiste kleuren heeft, mankeert de ring om de steel en de witte stippen van de vliegenzwam. Verder is deze soort veel steviger, maar ook kleiner. Het is denkelijk eentje uit de Russula-familie, misschien een braakrussula. Ook al omdat de hoed felrood is, net iets dieper roder dan bij de vliegenzwam. In het geval van een braakrussula is hij zwaar giftig.
Wie me ook altijd opvalt is de Amethistzwam, ook wel rodekoolzwam genoemd. De reden daarvoor lijkt me wel duidelijk.
Minder opvallend is onderstaande boleet. Het bijzondere van deze paddestoel is dat hij bezoek had, denkelijk bladluizen.
Nog lang niet alle bladeren van de eik zijn afgevallen. Dan is het even zoeken, maar een gal is gauw gevonden. Maar een gal met slak, die zie je niet zo vaak.
Hier en daar zijn de dekrammen ook weer losgelaten. De onderstaande heeft goed z’n best gedaan. Of …., en dat is waarschijnlijker, het is nog een jonge onervaren ram, nog een wildebras.
Nog maar eens een stel russula’s, altijd een kleurig accent in het bos.
Je zou het niet denken, maar onderstaande plant is voor mij ook herfst. Hij staat in m’n tuin te pronken. Elk jaar weer, diep in de herfst, begint hij met bloeien en hij houdt het vol tot en met de eerste zware nachtvorsten. Vorig jaar bloeide hij met kerst nog. Ik heb hem ooit eens als verjaardagscadeau gekregen met de mededeling dat hij niet winterhard is. Maar ik heb hem nadat hij was uitgebloeid gewoon in de koude grond geplant. Tot nu toe komt hij elk jaar weer tot bloei. Een naam weet ik niet.
Als je goed kijkt is de herfst toch niet zo triest, overal is wel kleur. Totdat het zwaar gaat vriezen, dan verdwijnt ook de laatste kleur. Tot die tijd dus nog maar even genieten van die kleuren.
Natuurbegraafplaats Friesland
Op één van m’n zwerftochten kwam ik langs de Achtste wijk in Nieuwehorne. Aan die straat ligt de Natuurbegraafplaats Friesland waar (volgens de folder) een graf nooit weer wordt geruimd, maar ook niet wordt onderhouden. Men laat de natuur z’n gang gaan. De grafruimte voor elk graf is 25 vierkante meter. De begraafplaats bestaat uit twee delen, een bosdeel en een gebied dat nog in ontwikkeling is, maar na verloop van tijd ook zal verbossen. De paden worden wel enigszins onderhouden. Als je de begraafplaats oploopt geeft een groot bord bij de ingang veel informatie en halverwege mijn rondje stond een bankje. Als je die twee combineert weet je waar je bent.
Natuurbegraafplaats Friesland
Op het bord bij de ingang staat de uitnodiging om de tijd te nemen voor een wandeling door het opengestelde gebied. Die uitnodiging heb ik aangenomen.
slak op boom
Bij het fotograferen heb ik me in hoofdzaak beperkt tot de natuur en, het klinkt in deze context misschien wat vreemd, tot zoveel mogelijk stillevens. Dan kunnen slakken op een boomstam bijna als kunstwerken worden gezien.
slak op boom
Erg stil hing ook een pantserjuffer, dat zal meer van de kou zijn geweest, om maar niet teveel energie te verspelen.
pantserjuffer
De paden zijn nog vrij vers en als er in nieuwe paden leem of iets dergelijk is verwerkt wil er nog wel eens een Grote oranje bekerzwam op gaan groeien. Dat was hier ook het geval, het waren er zoveel dat je moest uitkijken om ze niet kapot te trappen.
Oranje bekerzwam
In het bosdeel heb ik slechts deze Gele aardappelbovist gefotografeerd, de eerste druppels vielen en om me te laten natregenen, nou nee, dat maar niet.
bovist
En toch nog snel een foto van een bordje gemaakt waarop wordt aangegeven dat een bepaald deel van het bos beter niet kan worden betreden omdat er een dassenburcht is gevonden. Een dassenburcht op een begraafplaats, dat kan alleen maar op zo’n natuurbegraafplaats.
afgesloten i.v.m. dassenburcht
Zoals op het welkomstbord staat aangegeven, deze begraafplaats heeft het in zich om een prachtig natuurgebied te zijn en te worden. Waar men eventueel begraven wil worden, dat moet ieder maar voor zichzelf bepalen.
Terugblik (2)
Net als vorige week ook nu een terugblik naar de herfst van het jaar 2004. De eerste foto’s zijn op de week af tien jaar geleden genomen. Het had toen een beetje gesneeuwd, stuifsnee. Een Ree stond af te wachten wat ik ging doen. Op de achtergrond ganzen, die waren er ook toen al ruim voldoende.
Ree op de uitkijk
De uitkijk gaf het sein “veilig” waarna de hele familie ging slootjespringen.
Ree aan het slootjespringen
In het Wijnjeterper schar stond een Grote stinkzwam letterlijk te stinken. Wat hem erg aantrekkelijk maakt voor reukgevoelige dieren. Rechtsonder is een Mestkever onderweg, een slak is al aan de steel begonnen
Grote stinkzwam
en op de kop van de stinkzwam was het druk met drie soorten vliegen. De stank heeft een grote aantrekkingskracht. De vliegen mogen smullen van de pasta die in het begin op die kop zit. Als tegenprestatie verspreiden ze daarmee de sporen van de zwam.
Grote stinkzwam
Oh ja ……, ik was toen vooral ook bezig met zonsondergangen.
zonsondergang
Vooral het tijdstip van de laatste foto herinner ik me goed. Er was een familielid over uit Canada met wie ik onderweg was naar een familiebijeenkomst. Maar voor deze zonsondergang ben ik toch maar even gestopt.
GEERT SINES 
Recente reacties