Zwevende scheet
Zo tegen de winter zie je hier weer meer Buizerds. De kans dat ik er eentje voor de lens krijg is ’s winters dan ook veel groter dan in de zomer. Waar ze ook vandaan komen, ze vertonen allemaal hetzelfde gedrag. Ze zitten graag op een verhoging, van waaruit ze de omgeving kunnen bespieden. Zo zat er een Buizerd op het dak van een P.E.B.-hokje. De P.E.B. (het provinciaal elektriciteitsbedrijf) bestaat al lang niet meer, de naam is wel wel hangen in Fryslân.
Buizerd
Deze stond hoog en droog en trok zich niet veel van me aan. Wel kreeg ik een paar keer een scherpe blik te verwerken.
Buizerd
Dit was een behoeftige Buizerd, met hoge nood.
Buizerd
Al die ratten, muizen, slakken, kleine vogels, kevers en torren, helemaal verteren lukt zelfs een Buizerd niet, hoewel ze een sterke maag hebben. Dus worden de reststoffen weer afgestoten. Dat begint altijd met een soort kramp, waarbij de staart heel hoog wordt opgetrokken. Diverse keren zag ik het gebeuren, maar een foto maken op het goede moment dat is nog een hele kunst. Met m’n spiegelreflex kan ik vier foto’s per seconde maken, maar het blijft een gok welke seconde je moet kiezen. Je bent net te vroeg, zoals hieronder.
ontlastende Buizerd
Of net te laat, zoals hierna.
ontlastende Buizerd
De laatste laat wel de opbrengst van begin tot eind zien, het is echter wel een “zwevende scheet” geworden.
GEERT SINES 
Recente reacties