Roodborsttapuit in Egypte
De vakantietijd begint zo langzamerhand. Ik ben even naar Egypte geweest. Zonder in het vliegtuig te hoeven stappen, je kunt er gewoon op de fiets naar toe als je wilt. Egypte is een streek die behoort bij Nijeberkoop en de naam is al heel oud. In een oude akte uit het jaar 1713, registratie in het jaar 1737, staat al vermeld dat iemand hout had “gecogt staende op de diaconij part der plaats te Nieuw Berkoop Ægijpte genaemt“. Het is vlak bij het Diakonievene, dus het klopt allemaal. Daar in Egypte hing een mevrouw (of jongeling) Roodborsttapuit in een tak. Ver weg, maar ik kon nog net een herkenbare foto maken.
Zij (of het) was niet alleen, aan een andere tak hing een mannetje Roodborsttapuit.
Deze besloot maar eens te verkassen en een liedje te gaan zingen (meer piepen eigenlijk).
Het was warm en de zon scheen fel, te fel eigenlijk want dan zijn de contrasten op de foto groot. Maar je kunt wel zien hoe mooi die mannetjes Roodborsttapuit nu zijn gekleurd.
Lang bleef de vogel niet staan. Dat is een beetje een probleem met het fotograferen van deze soort, ze zijn schrikachtig en laten zich nauwelijks van dichtbij bekijken. Maar dit is toch min of meer gelukt.
Ik kon me nog even concentreren op een Graspieper die ook in Egypte was. Het werd een kort uitstapje naar dit Egypte, maar wel weer de moeite waard. Toch een beetje een vakantiegevoel achterlatend.
Hieronder staat reclame, niet door mij geplaatst. WordPress gebruikt daarvoor outbrain en daar ben ik niet zo blij mee. Er kan allerlei troep tussen zitten !!
Daaronder staat wel weer een deel van mijn weblog. Onderaan de pagina kun u desgewenst reageren op dit blog.
______________________________________________________________________________________________________________
Zoek zoef
Er zijn hier momenteel bedroevend weinig kieviten. Als dit zo doorgaat dan wordt 2021 een ramp voor de Kievitstand in deze omgeving. Maar er is gelukkig nog wel wat meer te vinden in het veld. Zoals deze Roodborsttapuit, een soort die ook weer gearriveerd is.
Roodborsttapuit
Daarna kwamen de lentekriebels, niet zozeer bij mij, maar een stel hazen had er duidelijk zin in en had een hardloopwedstrijd georganiseerd, het is immers rammeltijd. Als je dan zo bezig bent let je niet meer zo goed op gevaar. Eentje zat er midden op de weg. Door een autovoorruit met gelaagd glas kan ik daar geen goed beeld van maken, de onderstaande is slechts een bewijs van hoe het er uitzag.
Haas op weg
Na enige tijd vond deze het toch maar tijd om even aan de kant te gaan.
Intussen was het overal om me heen een drukte van belang met die rondrennende hazen. Dat ging snel. Op de foto hieronder zie je dat het gras op de goede plaats wel scherp op de foto staat maar zoef de haas niet, zo snel ging het.
rammelende Haas
Dan maar in de sportfotofografiemodus en de camera met het onderwerp meetrekken. Het resultaat was nog minder.
rammelende Haas
Aangezien ik geen filmcamera bij me had ben ik maar gestopt met het vastleggen van die rondrennende hazen. Wel een mooi gezicht, maar niet te fotograferen. Totdat ik die oversteker weer in het vizier kreeg. Deze zat – intussen lag- nog steeds op ongeveer dezelfde plaats en deed niet mee aan het gedraaf. Deze had geen zin denk ik.
Haas
Na enige tijd ging deze compleet in de verstopmodus en verdween bijna in de oneffenheden van het land.
zoekplaatje Haas
Zo werd het min of meer een zoekplaatje ofwel zoek zoef.
Toevallig langsgekomen
Het was een snikhete week met temperaturen ver boven de 30 graden, zeker in mijn tuin. Om de natuur in te gaan daarvoor was het me veel te warm. Het fotograferen is erbij gebleven in de afgelopen week, behalve die ene keer toen ik ergens een boodschapje moest doen. Het was voor vogels en insecten kennelijk ook warm genoeg en veel heb ik er niet gezien. Behalve de onderstaande Roodborsttapuit, mannetje, hij was enige die even wilde poseren.
Roodborsttapuit (m)
Een wel erg schriele foto-opbrengst in een week tijd. Daarom vul ik het deze week aan met eerder genomen foto’s. Allemaal genomen op plaatsen die niet direct binnen mijn zoekgebied liggen en waar ik dus toevallig ben langsgekomen. Zoals de onderstaande van twee weekschildkevers beter bekend als Rood soldaatje.
Rood soldaatje
Van een insect waarvan ik de naam niet ken,
insect
van een Kleine vos
Kleine vos
en tenslotte van een bloem waarvan ik de stampertjes mooi vond.
bloemetje
Met elkaar toch weer een fleurig en kleurig geheel. Gelukkig hebben we de grootste warmte achter de rug en kan ik mogelijk in de komende week er weer op uit trekken.
GEERT SINES 
Recente reacties