Heidehupje
Eigenlijk had ik twee weken eerder moeten zijn om paars bloeiende struikheide vast te leggen. Maar de hittegolf weerhield me daarvan. Deze keer zou ik een inhaalslag maken, dacht ik. Onderweg naar de Kiekenberg scheen af en toe de zon en zo nu en dan was het bewolkt. Aangekomen op mijn bestemming bleek dat de bloeiende heide inderdaad zijn beste tijd reeds had gehad. Veel paars was al veranderd in bruin. Maar het weerhield me er niet van toch maar een kijkje te nemen.
Kiekenberg
Er bloeiden nog genoeg heidestruiken om nog een beeld van de paarse heide te krijgen.
bloeiende struikheide
Zo af en toe dook er een vlinder op. Maar fotograferen zat er niet in behalve een enkele Kleine vuurvlinder. Terwijl ik deze foto maakte klonk niet te ver weg een donderslag. Reden om maar wat in de buurt van de auto te blijven.
Kleine vuurvlinder
Voor m’n voeten sprongen regelmatig sprinkhanen omhoog. De meesten verdwenen in de struikheide zonder ze terug te kunnen vinden. Een enkele bleef in zicht. Niet de meest ideale plaatsen voor een foto gelet op de rommelige achtergronden. Aan namen waag ik me maar niet, er zijn teveel verschillende soorten die allemaal een beetje op elkaar lijken. Deze heb ik maar bruine sprinkhaan genoemd.
bruine sprinkhaan
De volgende ook, hoewel hij duidelijk anders is met een rood uiteinde aan het achterlijf. Deze hing in de uitgebloeide heide.
bruine sprinkhaan
Verstopt achter de bomen werd de lucht echter steeds donkerder. De wind begon aan te trekken.
wolken boven de Kiekenberg
Toen het bij de volgende donderslag net klonk alsof de hemel krakend openscheurde vond ik het genoeg. Maar gauw terug naar de auto. Net op tijd, ik heb het droog gehouden. Normaal zou ik misschien anderhalf uur over die heide dwalen, nu was het klaar binnen een kwartier. Het werd slecht een kort hupje op de heide. Dat paste wel een beetje bij die sprinkhanen.
GEERT SINES 
Recente reacties