De Skiertsjilling (vervolg)
Op 19 januari van dit jaar 2019 publiceerde ik foto’s van mijn eerste bezoekje aan de nieuwe kijkhut in de Twijzeler mieden, onder deze link: De skiertsjilling. Dat was in het wintertje van begin 2019. De planken van het vlonderpad kraakten vervaarlijk en er stond nog geen zitbank in de kijkhut. Daarna ben ik er nog een aantal keren geweest en de situatie is veranderd. Er staat nu wel een zitbank(je) voor hooguit drie personen in de hut. Na de winter kraakte het hout ook niet meer. Ook is er intussen een beginnetje gemaakt met de aanleg van een parkeerplek voor auto’s, of, en dat is ook mogelijk, de kruising ter plaatse wordt aangepast. Dat is me niet helemaal duidelijk. In de loop van het voorjaar was het water voor de kijkhut aanmerkelijk gezakt.
uitzicht Skiertsjilling
Op de rand van droog en nat was een Tureluur aan het pootjebaden.
Tureluur
In het riet hing een Kleine Karekiet en hij zong het hoogste lied, voornamelijk zijn naam krrr…..krrr…..kiet kiet. Op dat moment kon dat nog, het riet was nog niet zo hoog gegroeid en ik kon nog over de toppen heen kijken. Intussen staat dat riet zo hoog dat er geen beginnen meer aan is als zo’n vogeltje diep in het riet verscholen aan het roepen is.
Kleine karekiet
Bij een volgend bezoek, in de zomer, stond het gebied droog. Een Kievit was klagelijk aan het roepen, er zullen dus wel jonge Kieviten in de buurt zijn geweest, maar ik heb ze niet gezien.
Kievit
Wel scharrelde er een juveniele Witte Kwikstaart vlak voor de kijkhut rond.
Witte kwikstaart juveniel
In de herfst was het waterpeil weer gestegen en voor het eerst lieten zich daar toen een aantal exemplaren Wintertaling zien. Wel op grote afstand, helemaal aan de achterkant van het water. Toen ik kwam aanlopen dobberden ze dichterbij. Maar dan bleek opnieuw dat het laatste stuk van het looppad eigenlijk van schermen moet worden voorzien. Zodra je vlak bij de hut bent en niet meer tussen het riet loopt wordt je zichtbaar vanaf het water en dan vliegen bijna alle vogels weg.
uitzicht Skiertsjilling
Mijn laatste bezoekje was in de afgelopen week. Het houten vlonderpad was door groene aanslag hier en daar gevaarlijk glad. Het water staat nu weer net zo hoog als in januari. Vlak voor de kijkhut dobberden twee Knobbelzwanen. Dat zijn zo ongeveer de enige vogels die niet vertrekken als je aan komt lopen.
Knobbelzwaan
Nog steeds zat er een grote groep Wintertalingen. In de grijzigheid van afgelopen week waren ze op zo’n grote afstand niet te fotograferen, daarom heb ik een foto uit 2006 uit het archief getrokken om te laten zien hoe mooi deze eendjes zijn.
Wintertaling – woerd
Kortom: er is in een jaar tijd zeker het een en ander verbeterd aan de kijkhut de Skiertsjilling. Tegelijkertijd is het jammer dat er nu lege bierflesjes in het water rondom de hut drijven en van binnen is de hut vervuild met lege bierflesjes en plastic verpakkingsmateriaal van voorbehoedmiddelen. Op het een of andere moment komt dat plastic toch weer in het milieu terecht. Jammer, de jeugd, die een schonere toekomst zou moeten krijgen en waarvoor wij allemaal ons best doen, zou beter moeten weten. Drank en afval in en om de kijkhut …. Of de “Skiertsjilling” dan ook een lang leven beschoren is ….., de tijd zal het leren.
GEERT SINES 
Recente reacties