Sturnus vulgaris

Vol goede moed ben ik in het nieuwe jaar het veld ingetrokken op zoek naar vogels of mooie landschappen. Het was stil, erg stil buiten. Hier en daar liepen nog wat schapen en een enkel paard, maar verder leek het landschap bijna leeg.

Ja… de felrode overall van een vogelverschrikker wapperde af en toe en in de verte reed een roodgejasde fietser, maar verder was het zoeken naar beweging. Hij zal z’n ”’werk” wel goed hebben gedaan, er was in de verste omtrek geen gans te bekennen.

Ja … en als je er dan een vogel vindt dan wil hij niet op’t portret. Deze Grote zilverreiger ging er luid schreeuwend vandoor. Dat had van mij niet gehoeven, ik was toch niet van plan lang te blijven.

Na enige omzwervingen kreeg ik toch nog een drietal vogels voor de lens die wel even wilden stilstaan. Hun wetenschappelijke naam is Sturnus vulgaris, vertaald is dat Gewone Spreeuw.

Ze hadden hun gespikkelde winterjas nog aan. Ik gebruik hun wetenschappelijke naam hier om de vogels even te laten opvallen. Want ondanks dat het ”gewone” spreeuwen zijn en ze overal opduiken zijn het toch wel mooie vogels. Op de foto’s komt hun kopergroene onderkleur op de vleugels al een beetje naar voren.

en zo met z’n drietjes zijn het net de drie kleine kleutertjes, nu eens staande op een paal, met hun mooiste winterpakje aan.

8 januari 2022 | Categorieën: Landschap, Natuur, Natuurfotografie, Overig, Vogels | Tags: geertsines, Grote zilverreiger, leeg landschap, rode overall, spikkels, spreeuwen, Sturnus vulgaris, vogelverschrikker | 2 reacties