Kruip door, sluip door
Binnen zitten, dat trok me niet, maar buiten lopen evenmin, je kon elk moment een bui op je pet krijgen. Daarom besloot ik deze keer eens een fotografisch rondje Westerkwartier in de provincie Groningen te rijden en het te combineren met een andere hobby. Fotografisch gezien leek het op een mislukking uit te lopen, er was nauwelijks een “grote” vogel in het veld te zien. Uiteindelijk kreeg ik wel een kleintje, een mannetje Rietgors voor de lens, maar hij was ver weg, heel ver.
Wel leuk vond ik dat in een weiland nog originele blaarkoppen liepen (lagen), inclusief hoorns en dat zie je niet zoveel meer. Het moet een liefhebber zijn, de boer die dit vee bezit. Blaarkoppen, een ras dat van vanouds aan Groningen wordt gekoppeld.
Het lukte verder allemaal niet zo en daarom besloot ik als laatste nog langs het Mienscheer in Nuis te rijden. Daar ligt een soort van super-mini weerribben, waarschijnlijk ook een overblijfsel van de vervening die ook in dat gebied heeft plaatsgevonden. Twee ribben en drie weren, klein, klein, dat is alles. Maar daar deed ik in het verleden af en toe verrassende waarnemingen. Aan de andere kant van de weg ligt een poeltje, ’s zomers vaak drooggevallen, maar nu stond er water in. Dwars door het riet heen zag ik een witte vogel met een pluim op de kop.
Het werd een gevecht met het riet en de andere begroeiing om deze vogel een beetje fatsoenlijk op’t portret te krijgen.
Het werd een beetje kruip-door, sluip door, om toch dat gaatje te vinden. Gelukkig liep de vogel door en kwam hij wat beter in beeld.
Niet dat hij helemaal vrij kwam van de begroeiing, maar genoeg om hem herkenbaar in beeld te brengen, inclusief z’n gele keel.
De bovenstaande foto was ook het beste wat ik er van kon maken, hij liep weer door en verdween compleet achter de begroeiing. ’t Was mooi geweest. Toch wel bijzonder, een Lepelaar in Nuis, ik had het niet verwacht.
Op grote hoogte
De afgelopen week stond ik enigszins in de vakantiemodus en heb me zo af en toe bezig gehouden met het afmaken van de installatie van mijn vervangende computer. De nieuwe draait op Windows 10, de vorige probleemloos op Windows 7. W7 wordt niet meer door de makers ondersteund met updates, iedereen moet naar 10. Dat is het besturingssysteem dat op grote hoogte zou moeten staan. Maar of dat werkelijk zo is? Ik werk veel met foto’s en heb onder W7 nog nooit een vastloper gehad en dat is me onder het nieuwe W10 in de afgelopen week al vier keer gebeurd tijdens het gebruik van “Voorbeeld”. Tja ….
Verder heb ik in de afgelopen maand nog een bezoekje aan de Twijzeler mieden gebracht. Daar stond er wel eentje op grote hoogte.
ooievaarsnest Twijzelermieden
Een jonge Ooievaar, te herkennen aan de nog zwarte snavel. Het jong was flink aan het meneuvelen met de vleugels, zo te zien dacht het aan een proefvlucht.
jonge ooievaar
Even dacht ik die proefvlucht te zullen meebeleven. De kop van de vogel ging naar beneden en hij sprong omhoog. Maar …… bedacht zich toch weer. Geen proefvlucht vandaag dus.
jonge ooievaar
De volwassen vogels waren ook in de buurt en bezig een pas gemaaid stuk onland te ontdoen van levende wezens. De ring van onderstaande was dermate vies dat ik deze niet goed kon aflezen.
Ooievaar
Ze hebben een vriendelijke reputatie opgebouwd met het rondbrengen van jong leven, maar in werkelijkheid zijn deze vogels grote rovers. Alles wat van hapklare grootte is pakken ze mee.
Ooievaar
Bij dat alles werd ik muzikaal begeleid door een aanhoudend gekwetter. Het duurde lang voordat ik de bron van dat geluid zag. Hoog in een rietstengel, dus eigenlijk ook op grote hoogte voor deze vogel, hing een Rietgors.
Rietgors
Ver weg, maar ik heb hem hier toch maar “meegenomen” vanwege die “grote hoogte”. De Twijzeler mieden zelf zijn in de afgelopen maand ook in het nieuws geweest als natuurgebied dat stijgt in waardering. Men noemt het gebied zelfs van nationale betekenis. In het schraalgrasland staan zeer zeldzame planten met als meest bijzondere de moeraswespenorchis. Klik hier met filmpje in het Frysk.
Rietgors
De Rietgors, ik ken hem het beste van zijn krakerig gezang en zie hem bijna alleen maar in rietstengels hangen en meestal op afstand. Je moet je naam eer aandoen nietwaar? Maar een Rietgors op een prikkeldraad, die zie ik niet zo vaak.
Rietgors (m)
Deze had de snavel vol voedsel, een teken dat ergens in de buurt een nest met jongen aanwezig was. Dit is een mannetje.
Rietgors (m)
De Rietgors, zo van lekker dichtbij gezien ook een mooi gekleurd vogeltje.
GEERT SINES 
Recente reacties