Summer of ……
Summer of …., de muziekliefhebbers zullen het naadloos aanvullen met ’69. Persoonlijk heb ik niet zoveel met het jaar 1969, het was, op een kleine uitzondering na, een moeilijk jaar voor mijn familie, ons gezin. Maar omdat ik toch nog in de vakantiemodus sta ben ik eens in mijn oude fotobestanden gaan neuzen. In ’69 had ik nog geen echt fototoestel, slechts een klakje van Kodak of zoiets, maar daar begon toch mijn fotohobby. Mijn eerste digitale foto is van 2004. In dat jaar betreft mijn fotografisch werk vooral familie en daarmee zal ik u hier niet vermoeien. De natuur intrekken met digicamera deed ik pas vanaf 2005. Uit dat jaar heb ik een aantal foto’s getrokken die vandaag maar eens voor het voetlicht moeten komen. Gemaakt met een camera met weinig megapixels, maar voor internet altijd nog meer dan genoeg.
Eerst een waterlandschapje,
waterlandschap
dan een “sun pillar” staande boven De Leijen, gemaakt bij wat toen nog het oude paviljoen was. Intussen is de zaak daar behoorlijk gerenoveerd, maar ik ben er de laatste jaren niet meer geweest.
sun pillar
Vervolgens een eenzame Reebok. ’t Is een korrelige foto geworden maar destijds was ik blij zonder een redelijke telelens nog wel dit soort foto’s te kunnen maken.
Reebok
Ook mooi, een Kleine vuurvlinder, met ook teveel korrel, waarbij hetzelfde geldt wegens het ontbreken van een goede macrolens.
Kleine vuurvlinder
Een jonge Boerenzwaluw zat op een prikkeldraad te wachten totdat ma of pa met voer kwam aanvliegen. Dat zijn de momenten dat je deze jonge vogels het best kunt vastleggen, ze gaan er niet meteen vandoor.
jonge Boerenzwaluw
Daarna een Dagpauwoog, aan welke foto je kunt zien dat ik vooral in de beginjaren worstelde met scherptediepte in de foto’s.
Dagpauwoog
Al ietsje beter ging het dat bij het vastleggen van onderstaande Zwarte heidelibel.
Zwarte heidelibel
Ten slotte nog een zomerse foto van de sfeer bij ondergaande zon, ook weer genomen bij De Leijen.
zonsondergang De Leijen
We schrijven nu 2020, de “summer of 2005” ligt al ver achter ons. Toch zouden een aantal van de foto’s hierboven deze zomer opnieuw gemaakt kunnen worden en ze hadden ook wel in 1969 gemaakt kunnen worden, zij het dan op een filmrolletje. Alleen de situatie bij De Leijen is sinds 2005 drastisch veranderd door menselijk ingrijpen. Een Fries spreekwoord zegt “de tiid hâldt gjin skoft” (de tijd pauzeert niet), maar patronen herhalen zich in de natuur wel van jaar op jaar.
Overstekend groot wild
Dieren in de natuur zijn soms niet te begrijpen. Dat werd me weer eens heel duidelijk toen ik op zoek naar zomergasten langzaam door de weilanden reed. Op respectabele afstand van de weg stonden drie Reeën, maar ik was niet van plan voor hen te stoppen. Maar op de één of andere manier brak er paniek uit bij deze dieren. In plaats van weg te lopen kwamen ze echter mijn kant op. In vliegende vaart naderden ze de weg. Als ik niet was gestopt was ik er waarschijnlijk boven op geknald. ‘k Heb geprobeerd een paar foto’s te maken. Maar dat kon zo snel alleen maar door de voorruit en met al dat gelaagd en getint glas krijg ik zo’n foto niet echt scherp en niet goed op kleur. ‘k Heb toch maar een poging gewaagd, alles moest echter wel heel snel snel en achteraf heb ik de foto’s maar gelaten zoals ze waren, met enige onscherpte en een duidelijk verkeerde kleur.
Eerst stak een reebok de weg over met grote snelheid.
overstekende Ree
De sloot naast de weg was ook geen probleem en hij daverde gewoon door.
overstekende Ree
Vervolgens kwam reegeit nummer 1 voorlangs, uitgekeken werd er niet, alles ging door in vliegende vaart.
overstekende Ree
Reegeit nummer 2 kon ik zo snel niet eens meer voor de camera krijgen. Daarna was het ree-treintje overgestoken en heb ik nog geprobeerd om ze via een open raam nog wat beter in beeld te krijgen. Der racende reebok was intussen echter al een heel eind verder aangekomen.
vluchtende Reebok
Toen ik eindelijk een foto van hem had gemaakt waren de beide reegeiten nog veel verder weg gevlucht.
vluchtende reegeiten
Het was gelukkig overdag en ik zag ze aankomen. Het gebeuren zegt echter wel dat je ook in een stil weidegebied plotseling verrast kan worden. Als zoiets ’s nachts gebeurt dan ben jij en tevens zo’n ree de klos. Je hebt in het buitengebied altijd kans op overstekend groot wild.
Wegwezen
Onderweg naar de Jan Durkspolder werd ik bijna verrast door een overstekende Ree. Uit ervaring weet ik dan dat je maar beter even kunt wachten tot de complete sprong is gepasseerd. En ja hoor, ze kwamen ….., nog een, nog een, nog eentje, het ging maar door. Uiteindelijk kwamen er 9 stuks voorlangs oversteken. Toen ze allemaal gepasseerd waren heb ik ze in het naastliggende weiland kunnen fotograferen.
sprong Reeën
Eentje hield daar de boel in de gaten.
Ree
Een paar dagen later zag ik, ergens anders, een reebok aan komen rennen, precies is mijn richting.
Reebok op de vlucht
Dus maar weer gauw weer de auto stilgezet, anders kan het behoorlijk verkeerd aflopen. Die bok rende in blinde paniek op me af
Reebok op de vlucht
en op het laatste moment draaide hij af en stak achter mijn auto de weg over, gevolgd door een reegeit
Reegeit op de vlucht
die er ook de sokken flink in had.
Reegeit op de vlucht
Meer dan twee waren er deze keer niet. Wat ze heeft opgejaagd weet ik niet, in elk geval dachten ze “wegwezen hier”. Het is zeker een gevaar in het buitengebied, die overstekende reeën. Maar ja, zo vlak voor de kerst dreigt er ook gevaar voor reeën, maar dan van mannen / vrouwen in groene pakken. Dan wil je wel in paniek wegrennen.
GEERT SINES 
Recente reacties