Wegwezers
Het valt me momenteel niet mee nog iets aardigs voor de lens te krijgen. Het bekende verhaal, weinig licht, weinig activiteit in de natuur, het is december. De weersverwachting was goed, de zon zou zich laten zien die dag. Dat gebeurde ook, dus ik ging op pad. Maar ik was m’n woonplaats nog niet uit of het betrok alweer. ‘k Was toch al onderweg en daarom ben ik maar doorgegaan. Eerst de ISO’s op de camera flink opgeschroefd met als gevolg veel meer ruis in de foto’s, maar het kon even niet anders, het was te donker.
De eersten die zich lieten fotograferen was een sprong Reeën. Nadat de maïs is geoogst kun je ze overal weer vinden. Ze waren ver, heel ver weg, maar ondanks dat besloten ze er toch vandoor te gaan. De eerste wegwezers die dag.
Een Buizerd wachtte er niet eens op dat ik de auto tot stilstand bracht. Hij was van tevoren al aan het wegwezen. Gelukkig kwam hij voorlangs vliegen en kon ik nog net een paar foto’s maken.
Helaas met veel korrel.
De zon liet zich toch nog zien die dag. Veel meer dan een kudde schapen liep er niet in het veld, ver weg, ongeveer in het midden van de foto bij de horizon. Helemaal links op de onderstaande foto is nog net een wit stipje zichtbaar, een Grote zilverreiger.
Die besloot ook weg te wezen, waardoor weet ik niet. En laat deze zilverreiger nu net besluiten mijn kant op te vliegen,
zodat ik toch nog een redelijke foto kon maken. De foto-oogst was klein die dag, maar ja ……., het is december.
Afscheid
Dit was een week van afscheid van een zeer goede kennis, een natuurliefhebber en getalenteerd natuurfotograaf, relatief jong nog.
Hij was een liefhebber van reeën en heeft daarvan prachtige foto’s gemaakt. Hier laat ik het voor deze week bij, mijn hoofd stond even niet naar fotograferen. Reacties heb ik voor dit bericht afgesloten.
Veel geel
Eindelijk weer eens een week met veel zon, het werd warm. Zo warm dat ik even dacht dat de tropische wilde dieren Nederland hadden bereikt. In een weiland was een Zebra aan het grazen. Maar, deze had een halster om en zal dan ook wel een getemde Zebra zijn. Heel langzaam brengt zij me wel naar het hoofdonderwerp van deze week. In het betreffende weiland stond hier en daar een groepje Paardebloemen te bloeien.
Daarvan waren er veel, weilanden vol. In het veld werd geel bijna de hoofdkleur.
Een stel Reeën liep ook tussen de paardebloemen. Wel heel ver bij de camera vandaan.
Een Gele kwikstaart stond mooi te wezen boven op een dampaal. Op de achtergrond nog enkele gele “bollen”.
Ooievaars struinden een gemaaide strook in een veld vol Paardebloemen af
Kortom: het was een week met veel geel. Dat zal niet lang meer duren, binnenkort zal al dat geel wel zijn weggemaaid.
Overigens: Ik kan geen bijschrift meer bij een foto plaatsen, dus daar moeten we het maar even zonder doen, vervelend is dat, geweldig gedaan van WordPress, niet dus.
GEERT SINES 
Recente reacties