Nog wat macro
Het is nog net te vroeg, maar ik heb de mottenballen al wel opgezocht. Daar kan binnenkort de macrolens wel weer een poosje in. Maar voorlopig kruipt er hier en daar nog wel wat rond. Vandaag een selectie uit de vangst van de afgelopen weken. Eerst de Gewone kielwants (Elasmucha grisea). Daarvan heb je twee kleurvariaties, dit is de rode. Overigens moeilijk te herkennen, maar z’n lengte, zo’n 7 of 8 millimeter, verried hem.
Deze soort wordt ook wel Berkenwants genoemd, soms ook Kleine Berkenwants maar dat is verwarrend met Berkenkielwants, dus daar is men min of meer van afgestapt, hoewel die soort wel wat groter is.
Altijd mooi, die putjes in het schild en deze met z’n rode oogjes. Omdat het beestje goed voor z’n jonkies zorgt wordt hij ook wel Gewone broedwants genoemd.
Verder trof ik een behoorlijk groot aantal gele lieveheersbeestjes aan op dezelfde plant. Dat is dan tellen van de stippen geblazen, ik kom tot 22 stuks. En dat alles op 3 of 4 millimeter lengte. Ook gelet op z’n kleur is het daarom een Citroenlieveheersbeestje.
Ja, het is goed tellen geblazen, want er is ook nog een veelkleurige aziaat die er bijna net zo uitziet, maar die heeft minder stippen maar is ook wel iets groter. Verder heeft deze citroenjongen ook nog twee kleurvariaties, eentje met geel nekschild en eentje met wit nekschild. Dat witte nekschild maakt de verwarring nog groter en in het verleden heb ik me daarmee ook wel eens vergist. Stippen tellen dus.
Over het Veelkleurige Aziatisch Lieveheersbeestje gesproken. Ze vermenigvuldigen zich snel en verdringen hier en daar de inheemse soorten.
Deze twee stonden in de uitbreidingsmodus, ik heb ze verder maar gelaten.
Groot populierenhaantje
Met de jonge bladeren komen ook de verse kevers weer tevoorschijn. Vaak zijn dat bladhaantjes. Een forse soort is het Groot populierenhaantje. Op het eerste gezicht denk je aan een lieveheersbeestje, maar hij mist alle stippen.
Groot populierenhaantje
Bovendien is deze soort fors groter dan een LHB-tje. Zowel zijn nek- als dekschilden zijn van ragfijne putjes voorzien, alsof de koperslager ze heeft bewerkt.
Groot populierenhaantje
Heel even kon ik dit bladhaantje in z’n facetogen kijken.
Groot populierenhaantje
Het populierenhaantje had min of meer gezelschap van een kniptor,
Kniptor
vriendelijk waren ze niet tegen elkaar. Maar ja …., dat zijn ze in de natuur meestal niet. Voedsel delen zit er vaak niet in, elk z’n eigen plekje.
Groene stinkwants
Ze laten zich nog zien, dus moeten ze hier ook maar een plaatsje krijgen, de Groene stinkwants.
Groene stinkwants
Met de putjes in z’n schilden en z’n uitpuilende rode ogen.
Groene stinkwants (detail)
Met z’n gelige onderkant. In vol ornaat, helemaal volwassen.
Groene stinkwants
Dat blijft echter niet lang zo, ’s winters wordt hij helemaal bruin. Als bruine Groene stinkwants brengt hij de winter door om in een volgend voorjaar weer z’n groene kleur terug te krijgen. Dat is dan een stemmiger groen. Deze had nog frisse groene kleuren.
GEERT SINES 
Recente reacties