De opschoners
Een aantal weken geleden, nog niet eens zo lang terug, reed ik langs de N381 ter hoogte van het Wijnjeterper schar en daar bloeiden toen honderden en meer orchideeën.
Afgelopen week reed ik weer langs dezelfde plaats. Daar werd gemaaid. Bovendien waren er enorm veel ooievaars in het gemaaide deel actief. Op deze foto staan ze lang niet allemaal.
Verderop liep er nog een heel stel, het waren er in totaal meer dan dertig, ik heb ze niet eens allemaal kunnen tellen.
Ze hadden een “opdracht”, namelijk het veld opschonen. Je kunt wel zeggen dat in korte tijd de biodiversiteit in dat gebied tijdelijk ernstig terug liep. Alles wat ook maar enigszins eetbaar was verdween in die grote snavels.
Even stilstaan om van vlakbij op de foto gezet te worden zat er deze keer niet in. Niet omdat dit voor die vogels zo’n groot probleem was, maar de maaitractor was intussen verderop aan het werk en daar was het meest verse voedsel te halen.
Dus dan maar op de vleugels er naar toe.
Opschonen, dat kunnen ze, die ooievaars, alles gaat erin. De onderstaande had een mol te pakken, hap slok weg.
Ze hebben goed hun best gedaan, maar er zal ook nog wel wat zijn overgebleven. Maar hoe dan ook, als deze vogels in zo’n grote groep langs komen dan kun je wel zeggen dat het veld flink is opgeschoond.
__________________________________________
Hieronder zet wordpress waarschijnlijk weer veel reclame, daar ben ik niet voor verantwoordelijk
Helemaal onderaan staat de mogelijkheid om op dit blog te reageren.
Wantsjes
Wantsen, overal wantsen, zo leek het wel. Het zal er wel de tijd voor zijn. Wat me opviel dat is dat ik bijna alleen maar juveniele wantsjes te zien kreeg. Voordat een wants volwassen is doorloopt bij een aantal stadia, sommige wel tot vijf in het getal. Instar 1 t/m instar 5 heet dat ook wel. Vandaag twee soorten. De eerste is de gemakkelijkste om op naam te brengen. Het is een juveniele Groene Stinkswants, hooguit een kleine centimeter lang.
Maar de volgende soort is voor mij moeilijker op naam te brengen, denkelijk is het een instar van de Snuitkeverwants, en minder waarschijnlijk is het die van een Troilus Luridus, maar geen van beiden is wat mij betreft zeker. En door drukke bbhh heb ik ook niet de tijd om het allemaal even uit te zoeken. Vandaag blijft het bij “wantsje”. Ook niet langer dan een dikke halve centimeter.
Ondanks dat deze zo klein is lukte het me toch om z’n facetogen in beeld te krijgen.
Je zou aan de hand van de onderstaande foto kunnen denken dat hij een middenpoot heeft. Het aanhangsel onder z’n kop is echter z’n zuigsnuit, waarmee hij sappen opzuigt zoals wij dat doen met limonade in een rietje.
Nee, niets is minder waar. Ook als juveniele exemplaren zijn sommige wantsen al echte rovers. Het exemplaar hieronder heeft een bladhaantje te pakken gekregen. Daarna wurmde hij zijn zuigsnuit tussen de dekschilden van de kever.
Dan spuit hij maagsappen in de kever, waarna die van binnen min of meer oplost, zodat de wants de inhoud kan opzuigen. Nee, het zijn zeker geen lievertjes. Klein, maar dapper denk ik dan altijd maar.
Laat me
Het leek maar wat stil in het veld, alsof ook alle vogels naar het strand waren. Of anders, ze lieten zich niet goed zien, ze zullen wel ergens een lommerrijk plekje hebben opgezocht. Uiteindelijk kon ik toch nog een vogel “strikken”. Een “Reade Wikel” ofwel Torenvalk, die aan de maaltijd wilde beginnen. Ze had net het muizenbestand met eentje verlaagd.
Torenvalk met prooi
Bij die maaltijd wilde ze liever geen pottenkijker hebben. Ze keek me eens aan op de manier van: “laat me”
Torenvalk met prooi
Dan weet je het ….., die gaat ervandoor.
vluchtende Torenvalk met prooi
Aldus geschiedde en de maaltijd ……….., die ging mee.
GEERT SINES 
Recente reacties