Keerpunt
Het was weer zover in de afgelopen week, de omslag van de zomer naar de herfst. Voor mij “traditioneel” het moment om in het veld te gaan speuren naar doortrekkers, vogels die in de winter naar het zuiden trekken en in de velden in “mijn fotojachtgebied” even een tussenstop maken om bij te eten en op krachten te komen. Ik ben begonnen in de buurt van de N381 waar je af en toen een “kunstboom” zoals onderstaande kunt aantreffen. Bij de aanleg van het nieuwe deel van die weg werden boomsingels doorsneden en om vleermuizen te helpen toch de oversteek over de weg zonder problemen te maken heeft men hier en daar in de middenberm kunstbomen van cor-ten staal geplaatst. Ook al zou je niet weten wat die dingen betekenen dan kun je aan de uitgesneden vorm nog steeds zien waarvoor deze objecten bedoeld zijn. Volgens de pijl moeten de vleermuizen er overheen vliegen, denk ik, maar dat deden ze toch al wel.
kunstboom
Met de doortrekkers wilde het niet lukken, ze waren er niet. Maar er werd me wel een mooi Hollands plaatje voorgeschoteld met koeien in de wei, een blauwe lucht, een molen en een kerktoren. Veel Hollandser kun je het niet krijgen. Met zo’n uitzicht denk je dat het nog volop zomer is.
weidelandschap met koeien
Bij het parkeerplaatsje van het Diakonievene dacht ik enkel om te keren en naar huis naar de koffie te rijden. Maar na een blik over het toegangshek besloot ik toch even binnen de afrastering te kijken. Op de foto hieronder zie je linksonder nog net de schaduw van het toegangshek. rechtsonder op de foto, vlak achter de afrastering, stond de eerste parasolzwam. Verderop stonden er nog veel meer.
Diakonievene
Ik had geen macrolens bij me en had trek in koffie en ben daardoor nauwelijks het terrein op geweest maar kon toch de volgende parasolzwammen al weer vastleggen. Als “eitje”,
parasolzwam
als geschubd “eitje”
parasolzwam
en van onderen waardoor die bekende losse ring en de vele plaatjes zichtbaar worden.
Grote parasolzwam
Bovenop een uitgespreide hoed zat een heidelibel te zonnen.
Grote parasolzwam met heidelibel
Het was de week van de overgang waardoor nu de nachtperiode weer langer is dan de daglichtperiode. Op de dag dat ik voor deze foto’s onderweg was leek het nog zomer, de rest van de week was het herfst. Dat past precies.
Vliegenzwam
‘k Had eigenlijk zoiets van: “dit jaar maar eens niet”. Maar als ik dan die rode jongens in de berm zie staan moet ik er toch even een foto van maken. De Vliegenzwam, nadere toelichting hoeft eigenlijk niet.
Vliegenzwam
Ze beginnen als bolletje.
Vliegenzwam
Het is een plaatjeszwam, je hoeft er allen maar onder te kijken.
Vliegenzwam
Als hij vers is heeft hij nog witte schubben op z’n hoed en nog een kraag.
Vliegenzwam
’t Is vooral de kleur die hem spannend maakt, zeker op dagen als het voortdurend grijs weer is.
Vliegenzwam
De Vliegenzwam, wie kent hem niet? Nu nog ergens een kabouter op de kop zien te tikken.
Einde bericht. Hieronder wordt mogelijk een boodschap geplaatst door wordpress. Die boodschap wordt niet door mij geplaatst en ik ben ook niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Grijs bos
Het is soms even kiezen als je bij de ingang van de Merskenheide staat. Welke route loop ik, de lange of de korte? Het weer was niet helemaal stabiel, af en toe motregende het. Dus dan maar de korte route door het bos. Waar het veel donkerder is en intussen is daar ook de meeste kleur verdwenen. Maar de Elfenbankjes stonden er wel fleurig bij.
Elfenbankje
Meestal loop ik deze zwam voorbij, maar de schoonheid zit net in die kleine details.
Elfenbankje
Ook een Tonderzwam heeft zo’n speciale structuur. Vroeger werd hij veel gebruikt als aansteker. Kleine stukjes werden dan in de Tondeldoos meegenomen. Eén van de weinige zwammen met jaarringen. Ze kunnen jarenlang aan een stam groeien, ook als die stam omvalt of omwaait. Zelfs daarna groeien ze nog door.
Tonderzwam
Een andere zwam groeide op een boomstam. Het was zo donker in het bos dat ik hem niet helemaal scherp kon krijgen. Daarom heb ik het accent laten vallen op z’n plaatjes. Op zich ook al een klein kunstwerk.
Paddenstoel (plaatjes)
Bijna terug bij de ingang werd ik verrast door een zwerm Staartmezen. Ze zijn altijd aanwezig in het gebied maar het is net treffen of je ze te zien krijgt. Als dat lukt dan is een foto maken nog niet zo eenvoudig omdat ze voortdurend van de ene tak naar de andere “hoppen”. Schuw zijn ze niet, wel voortdurend in beweging.
Staartmees
Ze blijven hun gebied trouw, het zijn geen cityhoppers maar takhoppers. Uiteindelijk bleef er eentje lang genoeg op een tak zitten om een paar foto’s te kunnen maken.
Staartmees
Je kunt het op de foto’s zien, ze kijken voortdurend om zich heen waar ze in de volgende “hop” naar toe gaan. Ik had ze liever met wat meer licht vastgelegd. Maar als je op een grijze dag kiest voor een grijs bos dan mag je ook niet meer verwachten.
GEERT SINES 
Recente reacties