It tilt op fan …..
De Duurswouder heide, zo vaak kom ik daar niet. Het is overigens een mooi gebied om te wandelen, maar het is een beetje jammer dat het woord heide zo langzamerhand moet worden vervangen door pijpestrootjes. Het koppeltje schapen dat er loopt kan het vrij grote gebied bij lange na niet vrijhouden van gras en dergelijke.
Duurswouder heide
Maar het werd wel eens tijd om op zoek te gaan naar paddestoelen. Lang hoefde ik niet te zoeken, het bos aan de oostkant van de “heide” staat het er vol mee. Het ontlokte me de gedachte””it tilt hjir op fan’e paddestuollen”, vertaald: het stikt hier van de paddestoelen. Zoveel bij elkaar heb ik in jaren niet gezien. Natuurlijk ook met de bekende Vliegenzwam, rood met witte stippen”. Zo te zien op de onderstaande foto was Spillebeen een dakkapel aan het bouwen. Een enigszins giftige soort, die vliegenzwam.
Vliegenzwam
Ook stonden er enorm veel exemplaren van de Gewone krulzoom zoals hieronder. Dit kan een dodelijk giftige soort worden, bij sommigen ontlokt het een allergische reactie en als dat niet snel genoeg behandelt wordt dan kan het beroerde gevolgen hebben.
Gewone Krulzoom
Ook stonden er veel exemplaren van de onderstaande, denkelijk de Kastanjeboleet, de strepen op de stam en de kleverige hoed wijzen daar in elk geval wel op. Op een bepaalde plek was de grond ook bezaaid met afgevallen kastanjes.
Kastanjeboleet
Een andere boleet was alvast maar gaan liggen, zodat ik weinig moeite hoefde te doen om de sporenbuisjes van deze soort te laten zien.
sporenbuisjes van een boleet
Op die grote stille heide verwacht je rust, maar dat was er allerminst. Voortdurend werd ik begeleid door een luid en duidelijk gakkend achtergrondgeluid.
Waskmar alias Wassemeer
Aan de zuidkant in de heide ligt een grote dobbe. Op oude kaarten staat deze dobbe aangegeven als het Wassemeer, tegenwoordig als Waskemeer, in it Frysk als Waskmar. Het dorp Waskemeer (vroeger Beneden-Haulerwijk geheten) is zeer waarschijnlijk naar deze dobbe genoemd. In de dobbe, waarvan ik geen overzichtsfoto heb gemaakt, daarvoor is hij te groot, dobberden honderden ganzen. Daarbij dacht ik: “it tilt hjir op fan’e guozzen”. Het was een mix van Grauwe ganzen, die met de oranje wortel voor de kop en grote groep Canadese ganzen. Het is de laatstgenoemde soort die enorm veel lawaai kan maken. Dat deden ze dus ook en dat zorgde voor het achtergrondgeluid.
Grauwe ganzen en Canadese ganzen en een hybride gans
Zo te zien hebben de beide soorten zich een keer gemixt, helemaal vooraan aan de rechterkant op de bovenstaande foto dobbert mijns inziens een hybride gans, met veel kenmerken van de Canadese gans waarbij de kleuren zijn uitgelopen en vervaagd maar ook met een oranje snavel. Duidelijk een gevalletje van soortvermenging. De Duurswouder heide, zo langzamerhand ook een hybride van heide en pijpestrootjes / gras.
Herfstkleur
Door omstandigheden is het me deze week niet echt gelukt een lange natuurwandeling te maken. Terwijl er nu net zoveel kleur in het landschap is te vinden. Maar onderweg, hieronder in Waskemeer, straalde het goud me tegemoet.
herfstkleuren Waskemeer
Ook in het Fochteloërveen was alles geel. Helaas zijn dat geen herfstkleuren, zo ziet het er daar bijna het hele jaar door uit, alles ten gevolge van het overvloedig aanwezige Pijpestrootje.
Fochteloërveen
Met de zon in de rug of in tegenlicht, het blijft daar geel geel en nog eens geel.
Fochteloërveen
Maar bij de Oude Willem vond ik toch nog een gouden laan.
gouden laan herfstkleuren
Een laan met mooie herfstkleuren.
gouden laan herfstkleuren
Het zou zo mooi geweest zijn daar eens een uurtje in dat herfstbos rond te lopen, maar helaas, het ging niet. Volgende keer maar weer beter.
Paars, Oranje en Blauw
Na een kwartiertje wandelen op de Merskenheide vroeg ik me even af wat ik daar aan het doen was. Ineens regende het behoorlijk en in de verte klonk het gerommel van onweer. Gelet op de windrichting en de plaats waar de donkere wolken dreven ben ik toch maar doorgelopen. Het was weer eens heen-en-weer weer, dan donker, dan grijs, dan weer scheen de zon, typisch van dat hondsdagenweer. Het is augustus en het was de bedoeling de bloeiende paarse heide vast te leggen.
Bloeiende Merskenheide
Nou, dat is dan wel gelukt, hoewel de heide het momenteel aan het verliezen is van het pijpestrootje. Het deel dat een aantal jaren geleden is geplagd is nog het meest paars gekleurd.
bloeiende heide
Verder had ik me voorgenomen ook niet de heide te verlaten zonder dat er een vlinder op de foto was gezet. Een aantal keren was ik al rond gewandeld en had, behalve wat koolwitjes en Bonte zandoogjes, geen enkele vlinder gezien. Deze keer was het ietsje beter. Zo fladderden er enkele Oranje zandoogjes rond. Die hebben twee witte vlekjes in het donkere oog op de voorvleugel. Met die twee stipjes hoeft het nog niet altijd een Oranje zandoogje te zijn, ook de Bruine zandoogjes hebben (heel) soms een dubbel wit vlekje in dat oog.
Oranje zandoogje
Maar toen deze de vleugels half opende was het wel zeker dat dit toch een Oranje zandoogje was. Eindelijk weer eens een andere vlinder voor de lens.
Oranje zandoogje
Tot mijn grote verrassing vond ik ook een paar Klokjesgentianen op de heide. In mijn jongensjaren, toen ik veel op deze heide kwam, kwamen ze er ook al voor. Daarna had ik ze daar jarenlang niet meer gezien. Wel in het Wijnjeterperschar, maar niet meer op de Merskenheide.
Klokjesgentiaan op de Merskenheide
De verrassing was dus groot, een paar van die blauwe lichtjes vlak voor m’n voeten. De Klokjesgentiaan, een plant van de rode lijst van bedreigde planten, als zijnde algemeen, maar zeer sterk afgenomen. Kijk, dan kom je voor de paarse heide en komt uiteindelijk thuis met een foto van een Klokjesgentiaan. Dat doet goed.
Er volgde nog een verrassing, daarover morgen meer.
GEERT SINES 
Recente reacties