Natuurfotografie, Streekgeschiedenis, Genealogie

Posts tagged “petgat

Zoef en zo

We zijn in deze week van de zomer in de herfst gedoken en dan direct maar goed. De velden worden steeds leger en dan beginnen andere zaken op te vallen. Zoals deze Haas die niet meer zo goed in lang gras kon wegkruipen. Zeker niet omdat dat gras ook nog eens gemaaid was.

Haas

Dus besloot hij om een toch wat meer beschutte plaats op te zoeken,

Haas

om zich te verstoppen achter een regel gezweeld gras. Het hielp niet echt. Bovendien, en dat hebben ze niet door, steken hun lange oren bijna altijd wel uit. Behalve als ze op de buik gaan liggen met hun oren plat in de nek. Deze langoor dacht dat het zo wel goed was.

Haas

Het weidetochtje bracht me uiteindelijk bij de Deelen. Daar zijn intussen de waarschuwingsbordjes inzake doodlopende paden verdwenen en ik zou een rondje kunnen gaan lopen.

de Deelen

Maar, op de foto nog niet zichtbaar, er verschenen steeds meer donkere buienluchten. Tja…. die herfst.

de Deelen

Daar heb ik me maar niet aan gewaagd en het bleef bij een korte blik over één van de petgaten. Heel langzaam komen hier de herfstkleuren ook tevoorschijn. Over een paar week maar weer eens kijken, misschien kan ik dan wel een rondje afmaken.

Advertentie

Kuifje

Het kan verkeren, de ene week zijn de plassen op de velden nog stijf bevroren

zonsondergang

zonsondergang

en binnen een week zitten er al weer veel Kieviten in de Jan Durkspolder onder Oudega / Earnewâld. De polder waar korter dan een week geleden nog volop geschaatst werd. Dit zullen waarschijnlijk exemplaren zijn die met de vorstgrens heen en weer trekken en dan zullen ze de komende dagen wel weer vertrekken, maar het zijn wel voorboden voor de lente.

Kieviten in de Jan Durkspolder

Kieviten in de Jan Durkspolder

Als het ijs dan weer vloeibaar is komen ook de gewone winterbeelden terug.

Grote zilverreiger

Grote zilverreiger

Zoals deze Grote zilverreiger die voor Kuifje speelde.

Grote zilverreiger

Grote zilverreiger

Hij had er wel schik in, zo te zien.

Grote zilverreiger

Grote zilverreiger

Maar zo te horen was hij behoorlijk aan het schreeuwen. Waarschijnlijk om even te laten weten waar hij was. Aan de oever van een petgat dus, zonder ijs. Zo zie je maar weer, binnen een week van ijs naar water, het kan verkeren.