Kiekenberg
Het is augustus, de struikheide bloeit. Helaas is veel heide bij mij in de buurt aan het vergrassen. Er zijn een paar uitzonderingen. Omdat ik niet te ver wilde lopen heb ik gekozen voor de Kiekenberg onder Oudehorne om van het paarse veld te kunnen genieten. Als je bij de Kiekenberg uitstapt sta je direct naast de heide. Wat bij de ingang direct al opvalt zijn de attributen die voor kinderen zijn aangebracht.
De Kiekenberg
Op dit deel van de Kiekenberg staat een soort van monument met daarop een plaquette met een gedicht van Geart Jabiks.
bloeiende heide op de Kiekenberg
Zoals te zien valt is de heide hier nog niet overwoekerd door het gras.
zwerfkeien op de Kiekenberg
bloeiende heide op de Kiekenberg
Een markant punt is die dode boom.
bloeiende heide op de Kiekenberg
Met ook een smal paadje door de heide. Het waarschuwingsbord staat daar mijns inziens voor de kinderen. Niet zomaar de heide in lopen.
bloeiende heide op de Kiekenberg
De zon scheen, de heide bloeide, de wandeling was kort maar krachtig, wat wil een herstellend fotograaf nog meer ?
Paars Mandefjild
‘k Had vanmiddag tijd om op It Mandefjeld in Bakkeveen te kijken. Een natuurgebied in het beheer van twee verschillende instanties en een gebied met twee namen, Staatsbosbeheer gebruikt “Het Mandeveld” en It Fryske Gea gebruikt “It Mandefjild”. Zodra je een hek achter je laat kom je dus vanuit “Het Mandeveld” op “It Mandefjild”. De betekenis heeft een historische achtergrond en is dezelfde: “veld in mande” ofwel “veld in gemeenschappelijk bezit”. Vroeger was het dus gezamenlijk bezit van de Bakkeveenster boeren.
bloeiende heide op It Mandefjild
Dit is het mooiste heideveld in de buurt dat ik ken. Het is zeer geaccidenteerd en het pijpenstrootje heeft de heide niet overwoekerd, wat bij sommige andere heideveld wel ernstig het geval is.
bloeiende heide op It Mandefjild
Nu, in augustus, heeft het dan ook een mooie paarse uitstraling van bloeiende struikheide.
bloeiende heide op It Mandefjild
Een wandeling door It Mandefjild heeft altijd een vast ijkpunt: de hoogste bult in het terrein, de uitzichtbult met bankje, wie kent het niet?
bloeiende heide op It Mandefjild
Op de terugweg zag ik plotseling een Eikenpage, een vrij schaarse vlinder van de zandgronden. Hij zat zo hoog in een vuilboom (sporkehout) dat ik de camera ver boven m’n hoofd moest houden en op de gok een foto nemen. Redelijk gelukt dacht ik zo.
Eikenpage
Maar het kan beter, dus daarom een foto van zo’n Eikenpage die ik vorig jaar op de Merskenheide maakte.
Eikenpage
Paarse heide en een Eikenpage, dat deel van mijn middag was weer goed.
Paars, Oranje en Blauw
Na een kwartiertje wandelen op de Merskenheide vroeg ik me even af wat ik daar aan het doen was. Ineens regende het behoorlijk en in de verte klonk het gerommel van onweer. Gelet op de windrichting en de plaats waar de donkere wolken dreven ben ik toch maar doorgelopen. Het was weer eens heen-en-weer weer, dan donker, dan grijs, dan weer scheen de zon, typisch van dat hondsdagenweer. Het is augustus en het was de bedoeling de bloeiende paarse heide vast te leggen.
Bloeiende Merskenheide
Nou, dat is dan wel gelukt, hoewel de heide het momenteel aan het verliezen is van het pijpestrootje. Het deel dat een aantal jaren geleden is geplagd is nog het meest paars gekleurd.
bloeiende heide
Verder had ik me voorgenomen ook niet de heide te verlaten zonder dat er een vlinder op de foto was gezet. Een aantal keren was ik al rond gewandeld en had, behalve wat koolwitjes en Bonte zandoogjes, geen enkele vlinder gezien. Deze keer was het ietsje beter. Zo fladderden er enkele Oranje zandoogjes rond. Die hebben twee witte vlekjes in het donkere oog op de voorvleugel. Met die twee stipjes hoeft het nog niet altijd een Oranje zandoogje te zijn, ook de Bruine zandoogjes hebben (heel) soms een dubbel wit vlekje in dat oog.
Oranje zandoogje
Maar toen deze de vleugels half opende was het wel zeker dat dit toch een Oranje zandoogje was. Eindelijk weer eens een andere vlinder voor de lens.
Oranje zandoogje
Tot mijn grote verrassing vond ik ook een paar Klokjesgentianen op de heide. In mijn jongensjaren, toen ik veel op deze heide kwam, kwamen ze er ook al voor. Daarna had ik ze daar jarenlang niet meer gezien. Wel in het Wijnjeterperschar, maar niet meer op de Merskenheide.
Klokjesgentiaan op de Merskenheide
De verrassing was dus groot, een paar van die blauwe lichtjes vlak voor m’n voeten. De Klokjesgentiaan, een plant van de rode lijst van bedreigde planten, als zijnde algemeen, maar zeer sterk afgenomen. Kijk, dan kom je voor de paarse heide en komt uiteindelijk thuis met een foto van een Klokjesgentiaan. Dat doet goed.
Er volgde nog een verrassing, daarover morgen meer.
GEERT SINES 
Recente reacties