Verschillend gevoelen
Het is momenteel de periode van het jaar waarin de ene bijzondere gebeurtenis wordt gevolgd door de andere, Koningsdag, oude Koninginnedag, Dodenherdenking, Bevrijdingsfeest. Een periode om te vieren en te gedenken. Je kunt de periode op verschillende manieren beleven, voor de één zal het ene belangrijker zijn en voor de ander weer iets anders. In mijn eigen gezin hangt er over deze periode een beetje een grauwsluier. Aan dat verschillend gevoelen bij dezelfde feiten moest ik denken toen ik op een avond probeerde de kleurige zonsondergang met een camera te vangen.
Normaal fotografeer ik met een spiegelreflexcamera, deze keer eens niet, ik gebruikte een kleinbeeldcamera. De eerste foto van de zonsondergang was de bovenstaande. De kleuren in het beeld kwamen volledig niet overeen met de werkelijkheid. Dit was een gevolg van het feit dat de camera op de automatische kleurbalans was ingesteld. Het beviel me niet en daarom heb ik de camera snel op instelling “avondlicht” gezet. Met als gevolg het onderstaande beeld. Bijna hetzelfde moment, compleet andere kleuren.
Tenslotte heb ik de kleurbalans op het oude vertrouwde “daglicht” ingesteld wat ik ook altijd gebruik in de spiegelreflex. Dat beeld was nog enigszins te flets van kleur, maar na een kleine softwarematige aanpassing is de onderstaande foto het resultaat. Dit is precies zoals ik het avondlicht ervoer op dat moment.
Zo zie je maar weer hoe je één en dezelfde periode of gebeurtenis, afhankelijk van je instelling en ervaringen, helemaal anders kunt beleven.
Tenslotte nog een Oranjetipje, ze vliegen weer en met de daglichtinstelling van de camera zien ze er op hun mooist uit.
Bloemetjes buiten
‘k Ben niet zo van dat figuurlijk de bloemetjes buiten zetten, meer van water en melk. Letterlijk gezien heb ik zo ongeveer het hele jaar door wel enkele bloeiende planten in de tuin staan, de tulpen zijn net uitgebloeid en de rododendron staat op uitbarsten, maar ik kan vooral genieten van bloeiende planten in de vrije natuur. Daarom ben ik het Wijnjeterperschar gereden om te kijken in hoeverre er al wilde planten in bloei staan.
Maar eerst trok een Oranjetipje mijn aandacht. Bijna niet te fotograferen, hij oefende het doorstarten. Zodra ik de camera had gericht ging hij er al weer vandoor. Eerst dacht ik dat het bij deze ene onderstaande foto zou blijven, het tekent de situatie een beetje, het is al allemaal beweging op de foto.
Oranjetipje
Eén keer gunde mij twee seconden. Een Oranjetipje op een bloeiende Pinksterbloem, precies zoals het hoort. Z’n kop had scherper gekund maar hij gaf mij niet meer tijd.
Oranjetipje (m)
Toen werd het echt tijd voor de bloeiende planten. Deze keer was ik gelukkig niet veel te vroeg. De eerste exemplaren orchidee bloeiden weer, altijd mooi om te zien. Nog niet erg veel, hooguit een stuk of tien, maar het begin is er.
orchidee
Vroeger stonden er vele tientallen exemplaren in de berm van de Nije Heawei, maar die berm is er niet meer, ook de weg niet, “geofferd” voor de verbrede N381.
orchidee
Ik hoop dat er straks nog wat meer exemplaren zullen gaan bloeien, ook in de blauwgraslanden. Maar ook nu is het al een mooi gezicht.
orchidee
Elk jaar staat in het gebied ook het Heidekartelblad in bloei. Dat is een tweejarige, zeldzame, plant, in het ene jaar kunnen er dus meer bloeien dan in het andere.
Heidekartelblad
Het is dit jaar echter een beetje huilen met de pet op, qua aantallen. Ik had moeite enkele te vinden en die stonden ook bijna allemaal maar wat te pieteren. Misschien is het te droog geweest in de afgelopen maand.
Heidekartelblad
Misschien komen er hiervan binnenkort noch wel wat meer bloeiende exemplaren tevoorschijn. Maar ondanks dat geven die orchideeën en het Heidekartelblad toch wel iets bijzonders aan het gebied. Zo af en toe is het er een fleurige boel. Daar staan dus letterlijk de bloemetjes wel buiten.
Tipjes ontmoeting
Er hing een op het oog wit vlindertje aan een plant. Zo op het eerste gezicht denk je al gauw aan een koolwitje, maar de doorschijnende “griemels” op de achtervleugels deden me toch iets anders vermoeden,
Oranjetipje (v)
toen de vlinder zich iets verplaatste kon ik een deel van de onderkant van die achtervleugels zien, jawel ….., gemarmerd. Het is dus een vrouwtje Oranjetipje maar er is geen greintje oranje aan de vrouwtjes van deze soort te vinden,
Oranjetipje (v)
die kleur draagt alleen het mannetje, oranje aan de tipjes van de voorvleugels.
Oranjetipje (m)
De vleugels van deze soort zijn aan de onderkant “gemarmerd”, hieronder een mannetje. Bij de vrouwtjes ontbreekt dus het oranje, maar ze zijn net zo “gemarmerd”.
Oranjetipje (m)
Het zijn geen echte stilzitters deze vlinders, altijd maar onderweg. Dus was het even afwachten wat er ging gebeuren. Het duurde niet lang of ze hadden elkaar gevonden. Het vrouwtje stak haar achterlijf in de lucht en wat er volgde was een wilde bedoening, met een camera nauwelijks of niet te volgen.
Oranjetipje (m+v)
De ontmoeting eindigde aan een grasstengel, maar voor het “moment suprème” was ik net te laat om het vast te leggen. Bij de onderstaande foto was het mannetje net weer aan het opstijgen.
Oranjetipje (m+v)
Beide vlindertjes waren al enigszins op leeftijd en hier en daar wat beschadigd, het weerhield hun niet en nu zullen er wel ergens aan een Pinksterbloem vlindereitjes hangen.
Waterviolier – Wetterpinksterblom
Mooi waren die Pinksterbloemen ook al niet meer, maar ik heb een goede vervanger gevonden. In het Fries noemen de bovenstaande Wetterpinksterblom, vertaald “Waterpinksterbloem”, in het Nederlands de Waterviolier en daar was hij ook te vinden, met de voeten midden in een sloot met water staand. Eigenlijk is deze nog mooier dan de normale pinksterbloem. Het was weer een leuk uitje in het Wijnjeterperschar.
GEERT SINES 
Recente reacties