Novemberblik in de weilanden
Tussen alle zwamrondjes door ben ik in de afgelopen weken nog wel een keer de weilanden ingetrokken, op zoek naar wintergasten. Dat was in de tweede week van november. Het werd echter een rondje met onverwachte gasten. Er was nog een grote groep wulpen in een weiland aan het foerageren. Zeker twintig stuks. Die verwacht je niet meer in november. Ze zullen zeker op doorreis zijn geweest. Toch wel apart, een stel Wulpen in november.
Wulp
Maar mooi als altijd, dat wel.
Wulp
Nog meer verbaasd was ik toen ik een Graspieper zag. Die zou al lang weg moeten zijn. Maar deze stond nog vrolijk op de uitkijk. Weer iets bijzonders.
Graspieper
Minder bijzonder is dat er nog jongvee buiten liep. Ze waren in het gezelschap van een grote groep Spreeuwen. Hoewel de Spreeuw hier het hele jaar door aanwezig is zijn dit toch trekkers uit het noorden, die soms met grote groepen, vooral in deze tijd van het jaar, de weilanden kunnen bevolken. Op de foto kon ik lang niet alle spreeuwen kwijt, ze waren overal rondom me heen.
jongveen met Spreeuwen
En hoewel de Buizerd hier ook het hele jaar door aanwezig is, zijn er ’s winters toch meer als ze vanuit het koude noorden afzakken naar warmere oorden. Misschien was de onderstaande daar ook eentje van. We konden het zoals bijna altijd niet eens worden over het maken van een foto waarbij de vogel op een paal staat. Dus dan maar als hij wegvliegt.
opvliegende Buizerd
Het was de tweede week van november, een beetje vreemd was het wel dat er nog wulpen waren en zeker die Graspieper. Een beetje van alles wat, nog zomergasten en ook wintergasten. Die mix verwacht ik in oktober, maar het kan dus ook nog in november.
Paaltje verder
Zo nu en dan blijft een Buizerd toch stil blijft staan als je redelijk dicht in de buurt bent. Maar om deze op’t portret te krijgen moest ik wel wat meer moeite doen dan een paar keer op de ontspanner drukken. Eerst al omdat het tegenlicht vrij sterk was en vervolgens omdat de vogel steeds een paaltje opschoof.
Buizerd
Zodra ik hem weer binnen “schootsafstand” van de camera had vertrok hij. Het moet een komisch gezicht geweest zijn, hij een paar paaltjes verder of terug, ik ook een paar paaltjes verder of terug. Maar de aanhouder wint en een soms bleef de vogel toch wat langer staan. Genoeg om er fotografisch toch nog wat van de maken.
Buizerd
De vogel keek me eens indringend aan op de manier van “zullen we er maar mee stoppen?”
Buizerd
Aldus zo gedaan.
Buizerd
Hij weg, ik weg, ’t was mooi geweest.
B.BI.H.H.
Het is een ouwetje, de afkorting b.b.h.h. ofwel “bezigheden buitenshuis hebbende”. Dat heb ik voor deze week veranderd in b.bi.h.h. ofwel bezigheden binnenshuis hebbende. Die bezigheden hielden me af van het fotograferen. Slechts één uurtje had ik over om ergens in het veld te gaan kijken. Ik heb me geconcentreerd op de Buizerds in de buurt. Daarvan zijn er momenteel erg veel. De reden zal wel zijn dat de noordelijke Buizerds hier soms ook de winter doorbrengen. Het probleem is dat ze bijna altijd vluchten als je aandacht aan ze besteed. Daarom zijn de onderstaande foto’s gemaakt van ver, soms heel ver.
Buizerd en Knobbelzwaan
Nummer 1 viel bijna in het niet qua grootte bij een Knobbelzwaan
Buizerd en Knobbelzwaan
Maar ging er toch vandoor toen ik in de buurt kwam. Tot een botsing kwam het niet. Da’s ook niet verstandig bij zo’n forse zwaan.
Buizerd en Knobbelzwaan
Nummer twee leek wat minder paniekerig en bleef wat langer op z’n paal staan,
Buizerd
maar koos toch het hazepad.
Buizerd
Met skies onder zou hij zo aan het schansspringen mee kunnen doen.
opvliegende Buizerd
Nummer drie is een zeer forse jongen, maar was erg ver weg. Eentje met veel wit, ik hoop hem /haar ooit nog eens van dichtbij te kunnen vastleggen.
Buizerd
Deze stond op een stuk grasland, waarvan de boer me vertelde dat het daar ook al wemelt van de muizen. Voor voedselschaarste hoeft deze dan ook niet bang te zijn, hij hoeft alleen maar goed om zich heen te kijken. Deze is wel echt b.b.h.h.
GEERT SINES 
Recente reacties