Nog een beetje winter
De winter op herhaling van dit weekend geeft me nog even de kans om terug te gaan naar de vorige winterperiode en daaruit een paar foto’s te laten zien. Als het voorjaar intussen was uitgebroken hadden ze naar het archief moeten verhuizen. Toen er nog ijs lag ben ik eens bij het Opeinder kanaal gaan kijken. Het moet heel hard vriezen wil alles daar dichtvriezen. Het gevolg van het open water is dat vogels die hun voedsel vanonder het wateroppervlak moeten halen daar dan vaak zijn te vinden. Zo ook nu. Ik laat niet alle soorten zien, maar er waren ook weer een behoorlijk aantal Grote zaagbekken aanwezig. En Aalscholvers, veel Aalscholvers.
Aalscholver
Normaal gaan ze er onmiddellijk vandoor als je ook maar in de buurt komt.
Aalscholver
Nu bleven ze op redelijk korte afstand toch staan, op het ijs en hun veren drogend. Maar wel alert voor als je toch te dichtbij zou komen.
Aalscholver
Verder weg stond er nog een bijzonder eendje op de rand van het ijs.
Nonnetje (v)
Eentje die je niet zo vaak ziet staan, meestal dobberen ze alleen maar. Het is een Nonnetje, een vrouwtje. Eigenlijk zou deze soort “kleinste zaagbek” moeten heten, maar het is Nonnetje geworden.
Nonnetje (v)
Dat komt door de witte “jurk” die de mannetjes dragen, lijkend op een nonnen habijt. De mannen waren een stuk verderop te vinden, maar zonder te zwemmen kon ik daar niet komen. Ter illustratie heb ik daarom maar eentje uit het archief getrokken.
Nonnetje (m)
Ik hoop dat dit de laatste winterbijdrage in dit seizoen is, volgende keer is hopelijk de lente aan de beurt.
Grote zaagbek
Ze zijn het hele jaar door in Nederland te bewonderen, meestal bij grote meren en op rivieren, hoewel ze meer noordelijk in Europa broeden, de Grote zaagbek. Hier zie ik ze alleen maar in de winter en dan ook nog niet eerder dan wanneer het eerst heeft gevroren. Ze zoeken dan de wakken op. Zo’n wak lag er bij het voorbijgaan van de winter ook in het Opeinder kanaal. Het was even zoeken, maar ze waren er. Het zijn mooie eenden (vind ik) en het verschil tussen woerden en vrouwtjes is ’s winters erg groot. Hieronder een vrouwtje met een rossige kuif en een gevlekt bruin-grijs verenpak.
Grote zaagbek (v)
De woerd ziet er ’s winters heel anders uit, een groene kop, donkere veren midden op de rug en verder veel wit met een beetje zalmkleur erdoor.
Grote zaagbek (m)
Hieronder een stel, je zou gelet op de kleuren eerst niet zeggen dat ze bij elkaar horen.
Grote zaagbek (m+v)
Hieronder een ander vrouwtje. De woerden lijken in de zomer een beetje op de vrouwtjes en moeten dus twee keer per jaar een kleurverandering ondergaan.
Grote zaagbek (v)
Toen ik deze foto maakte stond er iemand naast me die de wilde eenden aan het voeren was. Hij verbaasde zich dat deze eenden geen brood wilden eten. Dat doen ze ook niet, het zijn viseters. Ze kunnen behoorlijk lang onder water blijven op zoek naar vis. Dan moeten ze wel een wak hebben om onder water te kunnen komen.
Grote zaagbek (m)
Ze hebben niet voor niets het “zaagbek” in hun naam. Een van de woerden begon kort te klepperen. Dan kun je de zaagtanden in z’n snavel goed zien. Die zaagtanden zitten overigens ook in de onderste snavelhelft maar zijn door de snelle beweging onscherp op de foto gekomen.
GEERT SINES 
Recente reacties