Paars, Oranje en Blauw
Na een kwartiertje wandelen op de Merskenheide vroeg ik me even af wat ik daar aan het doen was. Ineens regende het behoorlijk en in de verte klonk het gerommel van onweer. Gelet op de windrichting en de plaats waar de donkere wolken dreven ben ik toch maar doorgelopen. Het was weer eens heen-en-weer weer, dan donker, dan grijs, dan weer scheen de zon, typisch van dat hondsdagenweer. Het is augustus en het was de bedoeling de bloeiende paarse heide vast te leggen.
Bloeiende Merskenheide
Nou, dat is dan wel gelukt, hoewel de heide het momenteel aan het verliezen is van het pijpestrootje. Het deel dat een aantal jaren geleden is geplagd is nog het meest paars gekleurd.
bloeiende heide
Verder had ik me voorgenomen ook niet de heide te verlaten zonder dat er een vlinder op de foto was gezet. Een aantal keren was ik al rond gewandeld en had, behalve wat koolwitjes en Bonte zandoogjes, geen enkele vlinder gezien. Deze keer was het ietsje beter. Zo fladderden er enkele Oranje zandoogjes rond. Die hebben twee witte vlekjes in het donkere oog op de voorvleugel. Met die twee stipjes hoeft het nog niet altijd een Oranje zandoogje te zijn, ook de Bruine zandoogjes hebben (heel) soms een dubbel wit vlekje in dat oog.
Oranje zandoogje
Maar toen deze de vleugels half opende was het wel zeker dat dit toch een Oranje zandoogje was. Eindelijk weer eens een andere vlinder voor de lens.
Oranje zandoogje
Tot mijn grote verrassing vond ik ook een paar Klokjesgentianen op de heide. In mijn jongensjaren, toen ik veel op deze heide kwam, kwamen ze er ook al voor. Daarna had ik ze daar jarenlang niet meer gezien. Wel in het Wijnjeterperschar, maar niet meer op de Merskenheide.
Klokjesgentiaan op de Merskenheide
De verrassing was dus groot, een paar van die blauwe lichtjes vlak voor m’n voeten. De Klokjesgentiaan, een plant van de rode lijst van bedreigde planten, als zijnde algemeen, maar zeer sterk afgenomen. Kijk, dan kom je voor de paarse heide en komt uiteindelijk thuis met een foto van een Klokjesgentiaan. Dat doet goed.
Er volgde nog een verrassing, daarover morgen meer.
Een stipje meer
De verschillen tussen de zandoogjes (ook Aurelia’s) zijn meestal maar klein. Hieronder een Bruin zandoogje. De bovenkant van de vleugels is vaak egaal bruin, zeker bij de mannetjes. De vrouwtjes hebben een oranje vlek op de bovenkant van de voorvleugels.
Bruin zandoogje
Vaak ook vindt je een vlekkerig patroon op de onderkant van de vleugels. In de oogvlek op de bovenvleugels hebben meestal ze maar één wit puntje, de zogenaamde kern van de oogvlek.
Bruin zandoogje
De vlinder hieronder laat ook maar één witte kern in de oogvlek zien.
Oranje zandoogje
Maar als hij de vleugels net iets meer doorschuift blijkt dat er nog een tweede witte kern in die oogvlek zit. Verder heeft hij ook kleine witte puntjes in de achtervleugel, wat het Bruine zandoogje niet heeft, in elk geval niet zo duidelijk. De combinatie van vlekken en kleuren maakt hem onmiskenbaar tot een Oranje zandoogje.
Oranje zandoogje
Verder heeft het Oranje zandoogje veel grotere gele vlekken boven op de vleugels.
Oranje zandoogje
Het beroerde is dat ook een Bruin zandoogje soms twee witte kernen in een oogvlek heeft. Om het Bruine en Oranje zandoogje goed te onderscheiden moet je dus eigenlijk ook altijd de bovenkant van de vleugels hebben gezien. Eén wit stipje (kern) meer zegt vaak wel iets over de soort, maar is uiteindelijk niet bepalend. Het zijn vooral de grootte van de oranje vlekken en de extra witte stippen op de ondervleugels die het hem doen.
GEERT SINES 
Recente reacties