Reade wikel
’t Is momenteel moeilijk om in het veld nog iets interessants te ontdekken. Dat is elk jaar zo in december zolang het maar geen winter wil worden. Met de huidige dagtemperaturen zit dat er gewoon nog niet in. Ondanks die rust in het veld heb ik toch nog eens geprobeerd het één en ander voor de lens te krijgen. Het bleef eerst bij een landschapje met lijnen van maïsstoppels.
stoppelveld
Meestal is momenteel de zon omfloerst, we zitten af en toe tegen de mist aan, ’s morgens hangt er ook wel mist.
laagstaande zon omfloerst
Dan, plotseling, valt me een Torenvalk op die hoog in de boom op een tak staat, een mannetje. In Fryslân noemen we deze soort de Reade Wikel.
Torenvalk
Hij bleef gelukkig staan, zodat ik even de tijd had om de camera zo goed mogelijk in te stellen. Het lijkt alsof hij afsteekt tegen een blauwe lucht maar dat is gezichtsbedrog. In feite bedriegt de camera je door af te wijken van de standaard 18% grijs. Dat kan ik wel herstellen maar dit lijkt mooier, dus laat maar. Het was moeilijk om bij zo weinig licht een goede verhouding van sluitertijd en diafragma te vinden. Honderd procent scherp is de foto dan ook niet geworden, maar beter dan dit lukte het mij zonder statief niet. En als je wel gaat meneuvelen met een statief moet je niet verwachten dat zo’n vogel dat ook allemaal leuk vindt en blijft staan.
Torenvalk
Daarna was het ook echt op met het licht, de hemel kleurde geel boven drassig stoppelland.
laagstaande zon
Zo’n Reade wikel maakt het rondje door de weilanden toch weer de moeite waard.
Rondom Lauwersoog (2)
In het vorige bericht liet ik een aantal vogels bij Lauwersoog zien. Daarvoor was ik ook al een grote hoeveelheid wintergasten gepasseerd. Het land zat hier en daar vol met ganzen. Die kan ik hier niet allemaal tegelijk laten zien, dan waren het stipjes op een foto geworden. Daarom heb ik de onderstaande er maar uitgepikt, Brandganzen achter de dijk, samen met schapen en op de achtergrond nog enkele Kieviten.
schapen ganzen achter de dijk
Want daarvan waren er ook behoorlijk veel, Kieviten uit het hoge noorden. Terwijl de “onze” naar het zuiden trekken komen deze vanuit Scandinavië hier naar toe en ze blijven vooral dicht bij de zee. Daar zat dus een grote groep. Maar ze wilden niet zo goed op de foto. De onderstaande hield het op redelijke afstand echter nog wel even uit.
Kievit bij Lauwersoog
Slechts eentje zat vlak bij de weg maar bleef me stoïcijns de rug toekeren. In deze donkere dagen voor Kerst begin ik dan direct weer naar het voorjaar te verlangen. Maar ja …., eerst nog maar even geduld hebben.
Kievit bij Lauwersoog
Eenmaal bij de haven aangekomen kon ik nog net een foto van de havenhoofden maken voordat ik een kennis ontmoette.
Lauwersoog
Het werd steeds donkerder en ik besloot huiswaarts te keren. Maar niet nadat ik de ondergaande zon bij het kunstwerk “Noorderzon” aan de Kwelderweg vlak bij Dokkumer Nieuwe Zijlen had gefotografeerd. Het kunstwerk is geplaatst in het jaar 2000 en is van de hand van Henk Rusman. In deze donkere maanden kun je het door de laagstaande zon op deze manier vastleggen.
kunstwerk Noorderzon
Overal zag je ook grote groepen Spreeuwen. Het lukte een opvliegende vogel in tegenlicht vast te leggen. Niet helemaal scherp, maar ik vind het eigenlijk wel een natuurlijk kunstwerk op deze manier.
opvliegende Spreeuw in tegenlicht
Maar gauw naar huis, het was een leuke middag.
Veel water
Na een regenachtige, bijzonder natte, week scheen vandaag gelukkig de zon weer eens. Water is er intussen genoeg gevallen. Dat was goed zichtbaar bij de Jan Durkspolder onder Oudega. Een paar maand geleden was het er nog erg droog en waren een stel paarden voor de kijkhut hun krachten aan het verkennen, klik hier. Nu was dat totaal niet meer mogelijk, de kijkhut was aan alle kanten omringd door water.
Jan Durkspolder
De polder aan de zuidkant van de weg stond aan de “nok” toe vol met water.
Jan Durkspolder
De steunberen voor een eventuele kluunbrug over de sloot liggen er nog van een jaar geleden. Als het gaat vriezen kunnen ze er zo weer een paar planken overheen leggen.
Jan Durkspolder
Ook aan de noordkant van de weg staat het land volledig onder water. Ja …. er is eerst wel weer genoeg water gevallen.
Jan Durkspolder
Om toch nog een beetje in kerstsfeer te blijven heb ik nog een aantal natuurlijke “lichtjes” vastgelegd.
schittering
En voor het kleurcontrast als laatste een foto van een rietpluim tegen de ondergaande zon.
riet bij ondergaande zon
Als de zon schijnt dan lengen de dagen erg snel. De werkelijkheid is nog even anders, meestal is het gauw donker door al die regenwolken. Maar als de winter invalt dan staat er genoeg water in de JD-polder om er weer wat moois van te maken.
GEERT SINES 
Recente reacties