Stille januari
’t Moet bekennen dat de maanden januari en februari voor mij niet het meest aantrekkelijk zijn in de natuur. Jawel ……, hier en daar lopen de weilanden vol met ganzen. Ook zijn er altijd de kraaien en de reigers, maar het is vaak onder slechte lichtomstandigheden. In de afgelopen week kwam daar ook nog de dikke mist overheen. Reden om geen peperdure brandstof te verspillen aan nutteloze reisjes.
Dan ben je blij dat er thuis af en toe nog wel wat reuring is. Zoals de onderstaande Gaai die eens over de schutting van de nieuwe buren kijkt. Niets te zien, de vorige voerden nog wel eens.
Ondanks dat het een schreeuwlelijk is blijft de Gaai een mooi gekleurde vogel. Hieronder heb ik hem in een kader gezet om de achtergrond wat rustiger te maken.
Maar in januari heb je altijd wel dat lichtpuntje, de bloeiende Hazelaar. Piepklein zijn die rode bloemetjes. Dat betekent al weer vroeg opletten met stuifmeel, want ze bloeien niet voor niets, ze proberen dat reeds aanwezige stuifmeel te vangen, zeker als de zon eens schijnt. Echt veel hulp van bijen en hommels hebben ze nog niet.
De vroege bloei wordt wordt vaak vanuit klimaatverandering en opwarming verklaard, maar bij mijn weten en zolang ik me kan herinneren bloeien deze struiken altijd al vanaf half december.
Ja …., het is momenteel zoeken naar beelden in de natuur, het is gewoon weer de stille januari.
P en M (een halfje)
Nadat ik in het voorjaar twee keer was geprikt met P was het in de afgelopen week tijd voor de derde. Daarvoor moest ik helemaal naar Leeuwarden, een heen-en terugreis van 80 kilometer, terwijl er een locatie bijna om de hoek aanwezig is. Deze keer werd het een prik met een halve M. Gedurende de reis van het vies mistig en grijs. Op de terugreis hoorde ik het bericht dat de libellen en juffers in gevaar zijn, hun aantal vermindert snel. Toen kreeg ik ook een PM ofwel pro memorie en onderstaand beeld kwam in mijn geheugen. Een Vuurjuffer, zo ongeveer de eerste soort die zich in het voorjaar weer laat zien. Hopelijk zal dat in het komende voorjaar toch weer in ruime mate het geval zijn.
Deze M, ook al was het maar de halve dosis, kwam dit keer stevig aan, de reactie op de prik was redelijk onverwacht behoorlijk heftig en ik heb mij maar niet meer verstout om lange wandelingen buiten te maken. De kachel was deze week mijn grote vriend. Daardoor had ik tijd enkele mistige foto’s uit het archief te halen. De foto hieronder was wel ongeveer gelijk aan wat ik onderweg naar en van Leeuwarden aantrof.
Net zoals de onderstaande waarbij het landschap in de mist lijkt op te lossen.
Hoe dichter ik bij huis kwam, hoe meer de zon het leek te gaan winnen, er kwam wat meer kleur in het grijze landschap. Die hoop was van korte duur, al gauw was het weer grijs, grijs en nog eens grijs.
Bij de kachel ben ik maar weer eens gaan experimenteren met enkele van die mistfoto’s.
Mist heeft een vervreemdend effect op het landschap en dat heb ik geprobeerd er versterkt in aan te brengen.
Genoeg geëxperimenteerd, hopelijk lukt het de komende week beter. Maar nu al gaan de berichten dat ze vanaf morgen de boel weer sluiten. Daar hebben mijn dubbele P en halve M voorlopig dus geen invloed op.
GEERT SINES 
Recente reacties