Mini, Midi en Maxi
Onderstaand drie vlinders in verschillend formaat, van mini naar midi tot maxi. Allemaal op ’t portret gezet binnen een kwartiertje tijd en vlak bij elkaar gevonden.
Eerst het mini-formaat, een bladrollertje, de precieze naam weet ik niet. Deze is niet langer dan een centimeter. Hij is een beetje oranje, dat past momenteel wel.
minivlinder
De tweede is een nachtvlinder, hij heeft geen knoppen boven op z’n antennes. Het is de Gerande spanner (Lomaspilis marginata), mooi getekend in bruin en wit en een beetje glanzend. Deze is van midi-formaat, spanwijdte ongeveer 2 centimeter.
Gerande spanner
De glans was een beetje af van onderstaand Groentje, hij was nu een half bruintje. In het vorige blog schreef ik als over de bruine kleur aan de bovenkant van de vleugels. Hoe ouder ze worden hoe meer ze van het groen verliezen. Deze gaat dus al even mee, maar is wel gaaf gebleven. Vaak zie je bij oudere exemplaren dat de vleugels beschadigd zijn. Deze was net klaar met “nectariseren” en was z’n tong aan het oprollen. Dit vlindertje is misschien net iets groter dan de vorige, maar ook nog van midi-formaat.
Groentje (oud)
Dat brengt me bij de Citroenvlinder, spanwijdte een centimeter of zes. Een voor Nederland forse vlinder, maxi-formaat. Deze was nectar aan het drinken uit de bloem van een Ratelaar, of het nu de Grote …… of de Kleine ……. is, dat weet ik niet. Je zou de Grote ….. bij een maxi-vlinder willen denken, dus zal het wel de Kleine …….. zijn.
Citroenvlinder
Handig …. zo’n roltong, uitgerold kun je hem diep in een bloem steken.
Citroenvlinder op Ratelaar
Om de cyclus rond te krijgen eindigt deze serie weer met een minivlinder. Een onrustig type, hij was met z’n antennes aan het zwiepen.
minivlinder
Ook bij deze heb ik geen naam kunnen vinden. Mini, Midi en Maxi. Je hebt natuurlijk ook nog Giga, maar die komen in Nederland in de vrije natuur niet voor.
Afloop vlinderseizoen
Op een mooie dag vliegen er nog best wel veel vlinders rond. Dat zal nog wel voortduren tot de eerste stevige nachtvorst. Maar de diversiteit neemt wel af. Hieronder een verzameling van de wat minder vaak geziene soorten in de afgelopen weken.
Eerst het Koevinkje. Deze vlinder is het mooist en ook het best te herkennen aan de onderkant van de vleugels. Daarop zijn een aantal ogen zichtbaar.
Koevinkje
Aan de bovenkant van de vleugels zie je die ogen van de achterkant soms nog doorschemeren. Verder is de vlinder aan de bovenkant egaal bruin.
Koevinkje
Dit Koevinkje heeft “knotsen” op het uiteinde van de antennes, het onderscheidende kenmerk voor dagvlinders. De rest van de verzameling van vandaag heeft die “knotsen” niet, het zijn dus nachtvlinders, hoewel sommige ook wel overdag vliegen.
Hiervan eerst een minivlinder, niet langer dan een centimeter. Deze behoort bij de bladrollers, waarvan er zoveel soorten zijn dat ik niet een precieze naam weet.
Bladroller
De volgende is mogelijk een stippelmot of een bandspanner, roomwit met bijna bruine dwarsbanden.
Update: Dit is een Bosspanner (Scopula immutata), zie reacties.
Bosspanner
De volgende is ook een spanner. Meestal zoek ik hooguit een kwartiertje naar een naam. Het is me bij deze niet gelukt. Wel opvallend was dat deze het achterlijf omhoog stak. Toen ik dat vanaf de zijkant probeerde vast te leggen had deze geen zin meer om stil te zitten.
Update: Dit is een Oranje agaatspanner (Eulithis testata), zie reacties.
Oranje agaatspanner
De laatste is een Gewone bandspanner.
Gewone bandspanner
Ze zijn er nog, maar de spoeling wordt wel steeds dunner. Na een toch niet al te goed vlinderseizoen is het goed om toch nog deze soorten voor de lens te krijgen. Nu is het weer wachten op een zonnige dag.
GEERT SINES 
Recente reacties