Keerpunt
Het was weer zover in de afgelopen week, de omslag van de zomer naar de herfst. Voor mij “traditioneel” het moment om in het veld te gaan speuren naar doortrekkers, vogels die in de winter naar het zuiden trekken en in de velden in “mijn fotojachtgebied” even een tussenstop maken om bij te eten en op krachten te komen. Ik ben begonnen in de buurt van de N381 waar je af en toen een “kunstboom” zoals onderstaande kunt aantreffen. Bij de aanleg van het nieuwe deel van die weg werden boomsingels doorsneden en om vleermuizen te helpen toch de oversteek over de weg zonder problemen te maken heeft men hier en daar in de middenberm kunstbomen van cor-ten staal geplaatst. Ook al zou je niet weten wat die dingen betekenen dan kun je aan de uitgesneden vorm nog steeds zien waarvoor deze objecten bedoeld zijn. Volgens de pijl moeten de vleermuizen er overheen vliegen, denk ik, maar dat deden ze toch al wel.
kunstboom
Met de doortrekkers wilde het niet lukken, ze waren er niet. Maar er werd me wel een mooi Hollands plaatje voorgeschoteld met koeien in de wei, een blauwe lucht, een molen en een kerktoren. Veel Hollandser kun je het niet krijgen. Met zo’n uitzicht denk je dat het nog volop zomer is.
weidelandschap met koeien
Bij het parkeerplaatsje van het Diakonievene dacht ik enkel om te keren en naar huis naar de koffie te rijden. Maar na een blik over het toegangshek besloot ik toch even binnen de afrastering te kijken. Op de foto hieronder zie je linksonder nog net de schaduw van het toegangshek. rechtsonder op de foto, vlak achter de afrastering, stond de eerste parasolzwam. Verderop stonden er nog veel meer.
Diakonievene
Ik had geen macrolens bij me en had trek in koffie en ben daardoor nauwelijks het terrein op geweest maar kon toch de volgende parasolzwammen al weer vastleggen. Als “eitje”,
parasolzwam
als geschubd “eitje”
parasolzwam
en van onderen waardoor die bekende losse ring en de vele plaatjes zichtbaar worden.
Grote parasolzwam
Bovenop een uitgespreide hoed zat een heidelibel te zonnen.
Grote parasolzwam met heidelibel
Het was de week van de overgang waardoor nu de nachtperiode weer langer is dan de daglichtperiode. Op de dag dat ik voor deze foto’s onderweg was leek het nog zomer, de rest van de week was het herfst. Dat past precies.
Lopend of liggend in Egypte
Twee opvallende ontmoetingen vandaag. Hier in de buurt vindt je een aantal opvallende toponiemen zoals Moskou en Petersburg maar ook Egypte is zo’n opvallende landnaam, wat ook weer geleid heeft tot een afgeleide straatnaam. Die weg ligt in Nijeberkoop en of Makkinga en aan Egypte ligt onder anderen het natuurgebied Diakonievene. Terwijl ik rustig over Egypte reed, gelukkig maar, stonden er ineens na een bocht twee Damherten voor me op de weg. Snel een foto maken ging niet dus dan maar door de voorruit van de auto. Door al dat gelaagd glas werd het een onscherpe foto, maar ik laat hem toch zien. Ze staken de weg over vanuit het bosdeel van het Diakonievene en gingen aan de overkant van de weg het groen in een particuliere tuin te lijf, de eigenaars zullen wel blij worden denk ik. Tot nu toe had ik nog geen Damherten in het Diakonievene gezien, misschien zijn ze ergens ontsnapt of misschien zijn ze vanuit het Katlijker schar overgestoken. Het was in elk geval weer een bijzondere ontmoeting.
Damhert
Verder is het momenteel groeizaam weer. Dat liet een Knobbelzwaan duidelijk zien met alleen z’n hals en kop uitstekend boven het gras.
Knobbelzwaan
Ook opvallend zo’n half verstopte zwaan. Genoeg om vandaag van te genieten dus.
Te warm
Eindelijk, het was deze week zomer, echt zomer.
landschap Makkinga
Met die warmte heb ik niet zoveel zin om lange wandelingen in de natuur te maken in verband met het dan grotere tekengevaar. In de vrij natuur loop ik altijd in bedekkende kleding en hoge laarzen. Daardoor is het me gauw te warm. Het blijft dus meestal bij heerlijk in de schaduw zitten in mijn eigen tuin. Daar is echter weinig natuur te fotograferen, er staat weinig groen. Het kleine stukje dat er dan nog wel is heb ik goed in de gaten gehouden. Het meest opvallende deze week was onderstaande microvlinder. Ooit heb ik de naam geweten, maar helaas, vergeten ……
Italiaanse kaneelsikkelmot
En om in die overigens zeer welkome warmte achter de comp een lange speurtocht op het net te ondernemen ………
Italiaanse kaneelsikkelmot
Daarvoor was het me ook te warm. Voorlopig heet dit exemplaar gewoon maar microvlinder.
Update: Met dank aan Hendrika die me weer (zoals vaker) de goede richting wees. Zij dacht de Kaneelsikkelmot, maar het is de Italiaanse kaneelsikkelmot (Metalampra italica).
GEERT SINES 
Recente reacties